Fervenza A Laxe do Avó A fervenza A laxe do avó é unha fervenza que se sitúa na parroquia de A Rocha. Un lugar único por descubrir.
Mourentán San Cristovo de Mourentán é unha parroquia que se localiza no norte do concello de Arbo.
Segundo o padrón municipal de 2013 tiña 571 habitantes (282 homes e 289 mulleres) distribuídos en 63 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 2004 cando tiña 738 habitantes.
A Rocha A Rocha é un lugar da parroquia de Mourentán, no concello pontevedrés de Arbo, na comarca da Paradanta. Segundo o IGE, en 2015 tiña 6 habitantes (3 homes e 3 mulleres).
Lugares de Mourentán A Abelenda do Cuarto, Agroi, O Canaval, O Carballal, A Carballeira, A Casanova do Cuarto, A Cavada, As Cavadas, A Choia, A Corredoira, As Corvaceiras, O Coto de Barcia, O Coto de Covas, O Coto de Sande, Covas de Abaixo, Covas de Arriba, O Covelo, A Cruz, A Cuqueira, O Currillo, Os Doños, A Eira, O Eirado, A Ermida, Esmoriz, A Fenteira, Fontán, A Fraguiña, A Igrexa, A Ladeira, A Lomba, Louredo, O Mato, O Meixoeiro, As Negráns, A Nogueira, Novás, O Outeiro de Abelenda, Paravedra, O Pazo de Sande, A Pereira, O Pibidal, Pimende, O Pombeiro, A Portela, O Pozo | Rande, O Reguengo, Riás, A Rocha, A Rotea, San Roque, As Searas, O Souto, O Toural, Trabazos, Valiño, A Valouta, A Ventana, O Vieiro, Vilariño, Xixáns, O Xumezo
Parroquias de Arbo Arbo (Santa María), Barcela (San Xoán), Cabeiras (San Sebastián), Cequeliños (San Miguel), Mourentán (San Cristovo), Sela (Santa María)
Montes da Paradanta Os montes da Paradanta son unha cadea montañosa que transcorre polos concellos pontevedreses da Cañiza, Arbo e As Neves, en dirección NL-SO. A maior altura chega á cota dos 954 metros no monte Paradanta, situado na Cañiza.
Outros montes salientables da serra son o San Nomedio, nas Neves, e o San Fins, en Cabeiras, Arbo.
O último domingo de agosto acolle o curro da Paradanta. Tamén é salientábel a Romaría da Franqueira.
Saxamonde San Román de Saxamonde é unha parroquia que se localiza no concello de Redondela.
Segundo o padrón municipal de 2014 tiña 778 habitantes (365 homes e 413 mulleres), distribuídos en 4 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 808 habitantes.
Historia Por aquí pasaba a vía XIX do itinerario de Antonino. Na parroquia había un miliario do século II, atopado pola Sociedade Arqueolóxica de Pontevedra, cortado lonxitudinalmente en catro partes usadas como postes para parras.
Dúas das partes estaban no Socalco de Veigadeira, finca do lugar de Padrón (topónimo este que fai referencia á pedra), a 30 metros da Estrada Vella.
As outras dúas partes estaban na parroquia de Quintela. O miliario, de 2,9 m de alto e 2,29 m de diámetro, está dedicado a Publio Elio Hadriano, emperador entre os anos 117 e 138.
En 1159 o rei Fernando II concedeu a Gonzalo Muñoz o señorío de Saxamonde, con xurisdición civil e criminal. Casou con Estefanía Aldonza Páez de Valadares, filla de Paio Suárez de Valadares, quen ao non ter fillos homes nomeouna herdeira. Así, o señorío de Valadares pasou a pertencer ao de Saxamonde, estando o pazo solar no lugar dos Valos.
O fillo de Gonzalo e Estefanía, Álvaro Fernández de Valadares, morreu na Batalla das Navas de Tolosa (1212). O coto estaba composto polas parroquias de Alcabre, Lavadores, San Miguel de Oia, Cabral, Matamá, Freixeiro, Saxamonde, Nespereira, Quintela, Cabeiro e Vilar de Infesta. A casa solar foi destruída na Gran Guerra Irmandiña, segundo se menciona no preito Tabera - Fonseca.
O 19 de marzo de 1692 o rei Carlos II concedeu a Jacinto Sarmiento Valadares, señor de San Román de Saxamonde, o título de conde de San Román. Jacinto Sarmiento foi ministro do Consello de Italia durante o reinado de Filipe V, e con anterioridade fora inquisidor en Santiago de Compostela.
Finou solteiro en 1727, herdando o título a súa curmá Josefa de Omaña Sarmiento de Valadares, que casou con Pedro de Miranda y Osorio.
En abril de 1809 as tropas francesas que loitaban na guerra da independencia española asasinaron 19 persoas e prenderon lume a diversas construcións. En 1875 construíuse o túnel dos Valos, na vía do ferrocarril que une Vigo e Ourense.
Lugares de Saxamonde Casal do Monte, Padrón, O Souto, Os Valos
Los petos de ánimas, los cruceiros y los hórreos son los tres referentes de lo que podríamos llamar los monumentos de arte menor de la arquitectura rural de Galicia.
Para el arte mayor dejamos las iglesias, molinos, pazos y otras construcciones de carácter civil o militar como torreones, murallas, etc.
Por los montes y valles de del sur de Galicia y del norte de Portugal, nos topamos con frecuencia con estas encantadoras expresiones del arte rural.
Hoy le dedicamos nuestra atención a los petos de ánimas y pequeños monumentos piadosos que a los largo de los siglos, sobre todo desde a partir del XVII han ido surgiendo en pueblos y aldeas.
Los petos de ánimas son esas pequeñas capillitas que se encuentran por lo general en los caminos y encrucijadas para honrar a las ánimas que esperan su liberación en el purgatorio en cuya hucha o peto depositan los fieles sus limosnas para financiar las misas que ayuden a llevarlos al cielo donde, ya en la gloria, intercederán por sus benefactores.
Estos sencillos monumentos obra de los canteiros locales, suelen estar decorados con una representación de las pobre ánimas sumergidas en lenguas de fuego y en actitud suplicante, hacia su intercesor que suele ser un santo, San Antonio, por ejemplo, un obispo o la Virgen del Carmen, entre otros.
También se encuentran, sobre todo en Portugal, construcciones de este tipo, pero no dedicadas a las ánimas del purgatorio sino a una devoción en particular, siendo bastantes frecuentes las relacionadas con Cristo cruficado.
En Fornelos, que significa hornacina en gallego, tienen una dedicada a San Lorenzo.
Santa Mariña Por las cumbres del termo municipal del Barco, a unos 860 m de altitud y al abrigo del Alto del Mouzón, se asienta Santa Mariña do Monte, parroquia que nos ofrece unas vistas espectaculares del valle y del conjunto urbano del Barco.
Las tres aldeas que forman esta parroquia suman 67 habitantes, de los cuales 30 residen en el núcleo de Santa Mariña, 33 en el de Fervenza y tan sólo 4 figuran inscritos en el lugar del Meiral.
Fervenza Fervenza hace honor en su topónimo a la hermosa cascada de Portomao, por la que el agua se precipita en la zona fuertemente quebrada de la Requeixada.
Esta aldea cuenta con una pequeña capilla dedicada a la Virgen de los Dolores, un horno comunal en bueno estado, varios molinos y los restos de una antigua herrería que, restaurados, podrían formar un interesante conjunto de indudable valor etnográfico y turístico.
Todo el contorno tiene un gran atractivo natural que lo hace un punto idóneo para tener en cuenta en la realización de rutas a pie.
O Barco de Valdeorras O Barco de Valdeorras es un municipio situado en el extremo nororiental de la provincia de Orense (España). Localizado en el fondo del valle del Sil, bajo la Serra do Eixo, es la cabecera del partido judicial homónimo.
Una de las bases de su economía, además de la explotación minera y tratamiento de pizarras, es la producción de vino acogido a la Denominación de Origen Valdeorras. Restos de la cultura romana y prerromana y varios pazos señoriales son los monumentos más destacados del municipio.
Lugares de Santa Mariña do Monte Fervenza, O Meiral, Santa Mariña.
Parroquias do Barco de Valdeorras Alixo (San Martiño), O Barco (San Amaro), O Castro de Valdeorras (Santa María), Cesures (San Clemente), Coedo (Santo Antonio), Éntoma (San Xoán) | Forcadela e Nogaledo (Santiago), Millarouso e Santurxo (A Concepción), A Proba (Santa María), Santa Mariña do Monte (Santa Mariña), Santigoso (San Miguel), Vilanova de Valdeorras (Santa María), Viloira (San Martiño), Xagoaza (San Miguel)
Bendilló Santa María de Bendilló é unha parroquia do concello de Quiroga na comarca de Quiroga, na provincia de Lugo. No ano 2007 tiña 59 habitantes, deles 24 eran homes e 35 eran mulleres, o que supón unha diminución de 2 habitantes en relación ao ano anterior, 2006.
En Bendilló celébrase desde o ano 2000 unha festa gastronómica dedicada ó aceite: a Feira do Aceite de Bendilló, na que se elabora aceite puro de oliva nun muíño de aceite restaurado.
Lugares de Bendilló Bendilló, Vilar de Mondelo
Quiroga Quiroga é un concello da provincia de Lugo, pertencente á comarca de Quiroga e á Ribeira Sacra. Segundo o padrón municipal, en 2015 tiña 3.424 habitantes.
Xeografía Quiroga está situada ó sueste da provincia de Lugo nas beiras do río Sil. Limita co concello de Folgoso do Courel ao norte, coa provincia de Ourense ó sur, Ribas de Sil e A Pobra do Brollón ó oeste e Vilamartín de Valdeorras e provincia de León polo leste.
Dista 84 km da capital provincial, Lugo e ten unha superficie de 319 km².
Patrimonio Na igrexa de Santa María da Ermida, do século XII, atopouse un relevo paleocristián en mármore, do século V, coñecido como Crismón de Quiroga. En 1925 trasladouse ó Museo da Catedral de Lugo, onde se expón actualmente.
Na parroquia de Sequelos consérvanse os restos do Castelo dos Novais e da Torre de Sequeiros. Quiroga conta coa ruta homologada de sendeirismo PR-G 141 Ruta do Ouro e do Camiño Real, unha ruta sendeirista circular de 16 km con principio e fin na aldea de Margaride.
Na igrexa de Santa María da Ermida, do século XII, atopouse un relevo paleocristián en mármore, do século V, coñecido como Crismón de Quiroga. En 1925 trasladouse ó Museo da Catedral de Lugo, onde se expón actualmente.
Na parroquia de Sequelos consérvanse os restos do Castelo dos Novais e da Torre de Sequeiros. Quiroga conta coa ruta homologada de sendeirismo PR-G 141 Ruta do Ouro e do Camiño Real, unha ruta sendeirista circular de 16 km con principio e fin na aldea de Margaride.
Parroquias de Quiroga Augas Mestas (Santiago), Bendilló (Santa María), Bendollo (Santa Baia), Bustelo de Fisteus (Santa Bárbara), Cereixido (Santa María), A Enciñeira (Santa Isabel), A Ermida (Santa María), Fisteus (San Mamede), O Hospital (San Salvador), Montefurado (San Miguel), Nocedo (San Lourenzo), Outeiro (Santa María), Pacios da Serra (San Salvador), Paradaseca (San Marcos), Quintá de Lor (Santa María), Quiroga (San Martiño), A Seara (Santa María Madanela), Sequeiros (Santa Mariña), Vilanuíde (Santo Antonio), Vilar de Lor (San Xosé), Vilarmel (San Lourenzo), Vilaster (Santa María)
Comarca de Quiroga A comarca de Quiroga é unha comarca galega situada no sueste da provincia de Lugo, na fronteira coa comunidade de Castela e León. A súa capital é Quiroga e pertencen a ela os concellos de Folgoso do Courel, Quiroga e Ribas de Sil.
