jueves, 8 de mayo de 2025

LENDA DA NOSA SEÑORA DA ESCRAVITUDE - CRUCES - PADRÓN

 LENDA DA SEÑORA DA ESCRAVITUDE

CRUCES

PADRÓN

      O Santuario da Nosa Señora da Escravitude é unha igrexa mariana enclavado na Escravitude, aldea da parroquia de Santa María de Cruces, Padrón. A carón do templo pasa o camiño portugués do Camiño de Santiago.

Orixe
       A tradición recolle dous feitos que determinaron a construción do templo. O primeiro deles produciuse no 1582, cando Juan Pérez Mondragón, reitor da parroquia de Cruces, estivo a piques de morrer esmagado por unha árbore. 

      Logo de librarse, en sinal de agradecemento á Virxe María, mandou esculpir unha imaxe da Virxe co neno, que foi situada sobre unha fonte que había no lugar, coñecida desde entón coma a Fonte Santa.

      O segundo dos feitos tivo lugar no 1732, cando un salnesán que padecía hidropisía se dirixía xunto coa súa muller e a súa filla cara ao hospital de Santiago de Compostela. Ao seu paso pola Fonte Santa, bebeu a súa auga e pediulle axuda á Virxe, e ao cabo de tres días curouse da súa enfermidade. 

      A lenda di que daquela exclamou o seu agradecemento á Virxe por curalo "da escravitude" do seu mal, de onde derivaría o nome do santuario. En sinal de gratitude, doou o carro e os bois. Ó espallarse a nova, a fonte comezou a atraer devotos en busca de curación, o que trouxo consigo tamén un aumento das doazóns.

Historia do edificio
      Con estas achegas construíuse unha capela onde se albergou a imaxe, chamada xa A Nosa Señora da Escravitude, e co paso do tempo ampliouse ata a actual igrexa. O documento notarial da pintura do retablo maior data a finalización das obras no 1743. 

       No ano 1885, grazas ao financiamento dun galego enriquecido en América, construíuse unha segunda torre simétrica á que xa tiña o templo no 1743, sendo ese o aspecto do edificio que chegou aos nosos días. 

VIDEO

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

IGREXA DE SANTA CRUZ DE RUBIACÓS - SANTA CRUZ - RUBIACÓS - NOGUEIRA DE RAMUÍN

 IGREXA DE SANTA CRUZ DE RUBIACÓS

SANTA CRUZ

SANTA CRUZ DE RUBIACÓS

NOGUEURA DE RAMUÍN

Santa Cruz
     Santa Cruz é un lugar da parroquia de Santa Cruz de Rubiacós, no concello ourensán de Nogueira de Ramuín, na comarca de Ourense.

     Segundo o IGE, en 2022 tiña 19 habitantes (7 homes e 12 mulleres).

Santa Cruz de Rubiacós
       Santa Cruz de Rubiacós é unha parroquia do concello ourensán de Nogueira de Ramuín na comarca de Ourense.

     No ano 2007 tiña 93 habitantes (35 homes e 58 mulleres) distribuídos en 6 entidades de poboación, o que supón unha diminución de 16 habitantes en relación ao ano 2000.

Lugares de Santa Cruz de Rubiacós
     Cortecadela, Espartedo, Mundín, Picornio, Rubiacós, Santa Cruz

Comarca de Ourense
      A comarca de Ourense é unha comarca galega situada na provincia de Ourense e a súa capital é Ourense.

      Pertencen a esta comarca os concellos de Amoeiro, Barbadás, Coles, Esgos, Nogueira de Ramuín, Ourense, O Pereiro de Aguiar, A Peroxa, San Cibrao das Viñas, Taboadela, Toén e Vilamarín.  

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

CAPELA DA VIRXE DO MONTE - LOÑA DO MONTE - NOGUEIRA DE RAMUÍN

 CAPELA DA VIRXE DO MONTE

LOÑA DO MONTE

NOGUEIRA DE RAMUÍN

 Capela da Virxe do Monte
      Capela situada en Loña do Monte, no límite do concello de Nogueira de Ramuín co de Esgos, a uns 930 m de altitude, nun entorno con excepcionais vistas.

      Data da segunda mitade do século XVIII, concretamente de 1770, segundo unha inscrición na fachada, pero hai un documento de 1509, citado no libro de Emilio Duro Peña sobre o mosteiro de San Pedro de Rocas, no que xa se fai referencia a esta capela.

     É posible que houbera unha capela anterior, que quizais estivera noutra zona do monte, concretamente no lugar da Eirexa.

     Está consagrada a Sta María, e celébrase unha romaría o 15 de Agosto. Destaca o camarín da santa, construído en pedra, con tres arcos de medio punto.

     Ao seu carón pasaron varios camiños, moi importantes na sua época, como o que unía o Castelo Litoria con Astorga, xa na época dos romanos.

Comarca de Ourense

     A comarca de Ourense é unha comarca galega situada na provincia de Ourense e a súa capital é Ourense. 

     Pertencen a esta comarca os concellos de Amoeiro, Barbadás, Coles, Esgos, Nogueira de Ramuín, Ourense, O Pereiro de Aguiar, A Peroxa, San Cibrao das Viñas, Taboadela, Toén e Vilamarín. 

 MAPA

 

Fuente: Web Patrimonio Galego

XOAN ARCO DA VELLA


miércoles, 7 de mayo de 2025

CRUCEIRO DA PEROXA - A PEROXA - SEIRA - ROIS

 CRUCEIRO DA PEROXA

A PEROXA

SEIRA

ROIS

 A Peroxa
      A Peroxa é un lugar da parroquia de Seira no concello coruñés de Rois, na comarca do Sar.

     Segundo o padrón municipal (INE 2013) ten 37 habitantes (18 homes e 19 mulleres).

Seira
     San Lourenzo de Seira é unha parroquia que se localiza no leste do concello de Rois.

      Segundo o padrón municipal (INE 2013) ten 426 habitantes (198 homes e 228 mulleres) distribuídos en 8 entidades de poboación, o que supón un aumento con relación ao ano 1999 cando tiña 436 habitantes.

     A parroquia ten unha superficie de 3,42 Km2.

Lugares de Seira
      O Casal, O Cruceiro, A Eirexa, Lamego, A Meana, A Peroxa, A Peruca, Seira

Comarca do Sar
     A comarca do Sar é unha comarca galega situada na provincia da Coruña cuxa capital é Padrón.

     A esta comarca pertencen os concellos de Dodro, Padrón e Rois.  

MAPA


XOAN ARCO DA VELLA

LENDA DA NOSA SEÑORA DA PENEDA - ARCOS DE VALDEVEZ

 LENDA DA SEÑORA DA PENEDA

ARCOS DE VALDEVEZ

P.N. PEDEDA GERES

Santuario da nosa Señora da Peneda
      O Santuario da nosa Señora da Peneda (en portugués : Santuário de Nossa Senhora dá Peneda ) é un santuario católico situado na parroquia de Gavieira , municipio de Arcos de Valdevez , distrito de Viana do Castelo , en Portugal , camiño da localidade de Melgaço , moi preto da fronteira con Galicia . 

     Está situado en pleno Parque Nacional de Peneda-Gerês .

     A Festa da Señora de Peneda é anual, ten unha duración dunha semana, entre o 31 de agosto e o 8 de setembro.

     No santuario celébrase unha gran romaría popular .

Historia e lenda
     A data probable de construción do templo actual é de finais do século XVIII , a xulgar pola inscrición da columna situada no alto da escaleira de acceso. 

      Crese que no lugar existiu unha pequena ermida previa , construída para conmemorar a aparición da Señora de Peneda, cuxo culto creceu e motivou a construción do actual santuario entre finais do século XVIII e o terceiro cuarto do século XIX . 

     A igrexa actual foi terminada en 1875.

     Conta a lenda da Peneda que a Virxe se apareceu o 5 de agosto de 1220 a unha rapariga que gardaba unhas cabras. 

 Aldea de Roussas

     A Señora apareceuse en forma de pomba branca e pediu aos habitantes da Gavieira que construísen unha ermida nese lugar. 

Aldea de Roussas

     A pastora contoullo aos seus pais, pero eles non creron a historia. 

Aldea de Roussas

      Ao día seguinte, mentres coidaba as cabras no mesmo lugar, a Señora apareceu novamente, pero na forma da imaxe que existe hoxe, e ordenou á rapariga ir ao lugar de Roussas en busca dunha muller que fora enfeitizada dezaoito anos antes, chamada Domingas Gregório, quen, ao chegar preto da imaxe, recuperou a saúde. 

Aldea de Roussas

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

IGREXA DE SANTA ORBÁN - ORBÁN - VILAMARÍN

 IGREXA DE SANTA MARIÑA DE ORBÁN

ORBÁN

VILAMARÍN

Igrexa de Santa Mariña de Orbán
       A súa igrexa, de tradición medieval, conserva desta época tres canzorros (exterior, lado esquerdo) e o arco triunfal de acceso á capela maior, gótico, con columnas que levan capitéis de tipo vexetal. 

        Un miliario, custodiado na Casa Rectoral, fala da súa poboación na época romana, ó igual que os moi romanizados castros de Marcelle e Frameán, en Toldavía.

      A igrexa parroquial actual, en pedra, ten nave e capela maior. 

      A súa fachada é moi sinxela, con espadana de dous corpos, rematado o segundo cunha cruz de ferro. 

        Está cuberta a dúas augas. O seu retablo maior, en estilo neoclásico, século XIX, contén interesantes imaxes da patroa e de San Roque. 

      Ademáis, no ático deste retablo locen unhas pequenas imaxes de San Bieito e San Xoán Bautista. 

       A antiga imaxe de Santa Mariña, pisando o dragón infernal, consérvase sobre unha peaña, na nave. A parroquia dispón de tres petos esmoleiros de arte popular (de San Antón, das Ánimas e do Santísimo). 

       Na capela maior, pía de auga bendita de tradición medieval, posiblemente a orixinal da época da igrexa medieval. 

MAPA 

 

 Fuente: Concello de Vilamarín

XOAN ARCO DA VELLA