Mostrando entradas con la etiqueta SE DICE...NOS CONTARON. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta SE DICE...NOS CONTARON. Mostrar todas las entradas

jueves, 7 de mayo de 2020

¿PORQUE CHANTADA - LENDA

¿ PORQUE CHANTADA ?
LENDA


     O demo andaba de viaxe por Galicia e levaba con el a súa nai. A señora cansou e pediulle ó fillo que a levara ás costas. Pero ela estaba moi gorda e pesáballe moito. 
   
     Cando chegaron a onde está agora Chantada, o demo tirou a nai ó chan e dixolle:

—Aí quedas chantada!
     Por iso lle puxeron ese nome a Chantada, capital do concello do mesmo nome da provincia de Lugo.

MAPA


Fuente: Web Galicia Encantada
XOAN ARCO DA VELLA

viernes, 1 de mayo de 2020

AS XESTAS NO MES DE MAIO

 AS XESTAS EN MAIO


     O primeiro día de maio, as ramas desta planta totalmente cubertas pola súa fermosa flor amarela, engalanan as portas e fiestras de moitas casas, os barcos de pesca, os parabrisas dos camións, automóbiles, e ata motos...... 


     Este costume tan estendida, ten como obxecto protexer ás persoas, ao gando e ás propiedades contra calquera maleficio, especialmente o mal de ollo, ao longo do ano.


     Pero tamén é a flor dos namorados, que os mozos entregaban ás raparigas que pretenden, si esta a aceptá, da a entender que tamén o aceptaba como pretendiente.


     Aínda hai unha costume máis curiosa e bastante estendida na actualidade, sobre todo nas inmediaciones da ermida da Franqueira, na Cañiza, e tamén en terras do Deza, na comarca de Lalín. 



     Aquí é frecuente ver xestas que teñen nos seus extremos un nó, o que chama poderosamente a atención dos camiñantes que percorren estes paraxes, o obxecto destas ataduras tan singulares,  é unha antiga crenza moi enraizada na cultura popular.
Que di:
     As moziñas casadeiras, peregrinas da Franqueira que, dobrando unha ramiña de xesta e dándolles voltas só cun dedo se acertan a anudala, cásanse nun ano. 
E segue:
     Que cores de cereixa lle saíron ás fazulas [mofletes] a aquela rapaciña que, ao pasar, sorpredemola atarefada en darlle voltas á pola dá xesta.




Noutras comarcas, o obxecto destes nós é outro:  
     Cando un neno está enganido, é dicir, está debilitado ou consumido, normalmente pola acción dun mal de ollo ou por unha meiga chuchona, ou polas malas artes do xenio maléfico chamado tarangano, que lle chupa o sangue á criaturita, nestes casos, unha forma de curalo consiste en facer un nó coa man esquerda; si a xesta sobrevive co nó, o rapaz sanará.


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
Fuente: Blog talourcera
XOAN ARCO DA VELLA

sábado, 19 de octubre de 2019

CAMA DO HOME - TABOADELO - PONTE CALDELAS

CAMA DO HOME
TABOADELO
PONTE CALDELAS


A Cama do Home
      No alto dunha pena da parroquia de Taboadelo, en PonTe Caldelas (Pontevedra) hai unha especie de leito natural tallado polo tempo.



     Chámase a Cama do Home (a Cama do Home) e xa aparece referenciado polo escritor Manuel Murguía a mediados do século XIX.



      Di a lenda que as mulleres estériles recuperaban a fertilidad o tumbarse neste curioso oco.



Taboadelo
     Santiago de Taboadelo é unha parroquia que se localiza no concello pontevedrés de Ponte Caldelas.



      Segundo o IGE no 2017 tiña 204 habitantes (110 homes e 94 mulleres), distribuídos en 2 entidades de poboación, o que supón unha diminución respecto ós padróns anteriores.


Historia
     No libro Manuel Murguía, de Vicente Risco, menciona que en Taboadelo aínda se celebraba "A xunta dos homes". 


     Trátase dunha asemblea rural con cargos vitalicios (repúblicos, todos os homes casados da parroquia) e electos cada ano (mordomo, elixido cada 1 de xaneiro).



Festas
     Desde o ano 2004 celébrase na parroquia a Festa do Muíño, á beira do río Verdugo. Desde a restauración do muíño de Abaixo, por parte da Asociación de Veciños O Carballo, a penúltima fin de semana de xuño prográmanse degustacións gastronómicas e actos lúdicos e musicais, con zona de acampada.


Lugares de Taboadelo
     Taboadelo, Verdugo


Nota:
     Meu agradecemento a Esteban. María e Rosana por o tiempo que me dedicaron para chegar o sitio

VIDEO
VIDEO
MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

miércoles, 25 de septiembre de 2019

CAMA DE SANTO ESTEVO - A CANICOUVA - PONTE SAMPAIO

A CAMA DE SAN ESTEVO
A CANICOUVA
PONTE SAMPAIO



Cama de Santo Estevo 
      A tumba excavada na roca é de forma trapezoidal cos extremos redondeados, mide aproximadamente uns 2 metros de longo, 50cm. de ancho na cabeza e uns 30 cm, nos pés e a súa orientación é Este-Oeste. ten un reborde en todo o seu perímetro. A pedra de soporte sufriu traballos de extracción para cantería pero o sepulcro está intacto.



     Está situada a uns escasos 150 metros da igrexa románica.

     A tradición popular conta que Santo Estevo que era adorado por ser sanador de enfermidades raras e de difícil curación, apareceu neste sepulcro.

     Onde a xente estírase no seu interior esperando ser curados dos seus males e doencias.



A Canicouva
     Santo Estevo da Canicouva é unha parroquia situada no sueste do concello de Pontevedra. Segundo o INE no 2012 tiña 252 habitantes (135 mulleres e 115 homes), distribuídos en 3 entidades de poboación,[1] o que supón unha diminución en relación ao ano 2007 cando tiña 289 habitantes.

     A Canicouva limita ao norte con Tomeza, ao sur con Ponte Sampaio, ao leste con Xustáns e Taboadelo (Ponte Caldelas), e ao oeste con Figueirido (Vilaboa).

     Formou parte do concello de Ponte Sampaio desde 1833 até 1960, ano en que foi anexionado ao de Pontevedra.



Patrimonio
     No outeiro das Forcadas hai un miradoiro desde o que se aprecia a ría de Vigo e o val de Soutomaior, formado polo río Verdugo.

      No lugar do Coto das Saleiras está a Rocha dos Franceses. Segundo a lenda, debaixo dela xacen os soldados mortos na Batalla de Ponte Sampaio durante a Guerra da Independencia Española.

As festas patronais celébrase o día 26 de decembro (santo Estevo).



Lugares da Canicouva
    Cacheiro, A Canicouva 


VIDEO
MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
Fuente:  Blog /enricvillanueva.wordpress.com
XOAN ARCO DA VELLA

miércoles, 11 de septiembre de 2019

SAN JERONIMO, O SANTO CON GAFAS - BASILICA DE SANTA MARÍA - PONTEVEDRA

SAN JERONIMO CON GAFAS
BASILISA DE SANTA MARÍA
PONTEVEDRA


     A Basílica de Santa María a Maior é o orgullo da cidade, ademais do símbolo de poder do gremio de mareantes na Idade Media.


     Trátase dun dos mellores exemplos do gótico de Galicia, con pequenas trazas do estilo manuelino portugués, e declarado BIC no ano 1931. 


     Concibida como un gran retablo en pedra, Cornelius de Holanda e Joâo Nobre foron os artífices desta fachada onde se unen o plateresco e o manuelino, con abundante iconografía e varias pezas interesantes como San Jerónimo con gafas.

VIDEO
MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

domingo, 27 de enero de 2019

OS MORTOS DE SURRIBAS - CHANTADA

AS MORTES DE SURRIBAS
SURRIBAS
CHANTADA


     Paulino Fernández Vázquez, nado en Surribas (Adá, Chantada) en 1925 e finado no mesmo lugar o 8 de marzo de 1989, foi un labrego galego, que se fixo famoso ao cometer o maior crime en serie da historia de Galicia.


O crime de Chantada
Antecedentes
     Paulino Fernández estaba ao parecer preocupado pola propiedade dunhas terras que mercara a uns parentes que vivían en Brasil, que non estaban ao seu nome no catastro, conforme relatou o seu avogado e daquela alcalde de Chantada, Serxio Vázquez Yebra, que falou na mañá do crime con el. Esa mesma mañá falou tamén co notario e despois fixera algúns recados pola vila de Chantada co seu irmán, Marcelino Fernández, co que quedou a xantar na casa deste.
     Paulino estaba casado, e non tiña fillos; a súa muller tiña problemas de mobilidade e cegueira logo dun accidente.




Os feitos
     O 8 de marzo de 1989 contra as tres e media da tarde, de volta xa en Sorribas, Paulino Fernández saíu da súa casa e atacou cun coitelo da matanza o seu veciño José Gamallo. 

     Este escapou e foi avisar a Garda Civil. Paulino volveu para a casa, sacou a pacer as vacas e foi con elas cara a Quinzán da Vila. 


     De camiño atopou a catro veciños dunha mesma familia traballando nunha leira, e atacounos. Tres deles morreron no momento, e a cuarta tentou escapar por unha pista cara a Adá, pero Paulino atrapouna e asasinouna tamén. Nese momento atopou outro veciño, atacouno e deixouno ferido grave.

     Decidiu entón volver cara a Surribas por Quinzán do Carballo, e polo camiño atacou a sete veciños máis, dos cales dous morreron no momento e unha máis faleceu ao cabo de vinte días polas feridas sufridas. No seu camiño tamén atopou outras persoas ás que non atacou.

     Cando chegaron os gardas, Paulino xa volvera para a súa propia casa, de onde o seu irmán sacara a súa muller. Prendeulle lume á casa con el dentro e deitouse na cama. Faleceu como consecuencia deste incendio.

  

As vítimas
     Incluíndo o propio Paulino Fernández, houbo oito mortos:
    Avelina Moure Soengas (67)
    Emilio Ramos Blanco (66)
    José Lago García (59)
    Celsa Sanmartín Ledo (63)
    Aurora Sanmartín Ledo
    Maximino Saa Sánchez (72)
    Amadora Vázquez Pereira (43)


O enterro
     Cinco das vítimas, e tamén Paulino Fernández, foronsoterradas o mesmo día na igrexa parroquial de Adá. O enterro do asasino realizouse unha hora antes da cerimonia conxunta das súas vítimas. A sexta vítima foi soterrada en Mato (Taboada). 


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

 Fuentes: Revista Guardia Civil - nº831/Julio 2013
EL PAIS
XOAN ARCO DA VELLA

viernes, 18 de enero de 2019

BAUTISMO PRENATAL EN PONTESAMPAIO - SOUTOMAIOR

BAUTISMO PRENATAL
RÍO VERDUGO
PONTESAMPAIO - SOUTOMAIOR



El ritual del bautismo prenatal
     La historia cuenta que las mujeres que tienen problemas para tener hijos o muchos abortos, vienen hasta el puente sobre el río Verdugo, en Pontesampaio y Soutomaior hacen un rito a partir de la media noche. Este ritual consiste en que el primer hombre que cruce el puente, realizará un encantamiento sobre el vientre de la mujer que desea tener un hijo. El hechizo consiste en echar agua sobre él, de ahí que ya sea un bautismo anticipado.



     Después de realizado el rito, la familia de la mujer tiene que invitar a cenar a todo aquel que pasa por el puente, todo lo que sobre, e incluida la loza utilizada, debe tirarse al finalizar la cena al río.


     Ese primer hombre que pasó por el puente y le practicó el hechizo, se convertirá en el padrino de bautismo del niño o niña que próximamente nazca, además debe encargarse también de buscar una madrina para el bebé.

VIDEO

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA