Ata o día 31 Outubro podese visitar no Museo PIO XII en Braga a Exposición CAMINHOS " O DOCE NO CAMINHO PORTUGUÉS A SANTIAGO"
A Fundación Camiño Portugués a Santiago en colaboración coa Federación Internacional de Asociacions do Camiño Portugués de Santiago organiza esta exposición na que participan un numero importante de artistas de Portugal e Galicia de varios campos das artes.
Meu agradecemento a A Fundación Camiño Portugués a Santiago en colaboración coa Federación Internacional de Asociacions do Camiño Portugués de Santiago, a Camara Municipal de Braga por convidarme a participar, estou moi agradecido, Gracias
Ata o día 31 de Otubro na Casa do Pobo de Gaxate - A Lama podese ver a exposición de fotografías antigas de acontecementos, xentes e momentos de Gaxate.
Os horario de visita son:
SABADOS de 16 a 20
DOMINGOS de 11 A 14
Unha interesante mostra de fotografías antigas, algunhas feitas a principios do século XX.
A exposición e un verdadeiro luxo, e de seguro sorprende.
A exposición foi posible grazas o traballo da AA.VV de GAXATE que o longo de estes ultimos tempos ven facendo un gran traballo de difusión do patrimonio material e inmaterial da parroquia.
En resumo esta expo e unha ollada ao pasado de Covelo, eu persoalmente disfrutei moitisimo.
Quero agradecer a xentes de Gaxate por o ben recibido que son e sempre dispostos a axudar.
Moi recomendable e super interesante esta exposición para coñecer a historia do ferrocarril en Galicia, persoalmente voltarei a visitala en algun outro lugar que se monte.
Quero agradecer a Carlos Abellan presidente da asociacion de amigos do ferrocarril pola invitacion á inaguración e contar conmigo para achegar algunhas fotos das que realice de estacións xa desaparecidas ou en deshuso de Galicia. MOITAS GRAZAS
Un pouco de historia do tren en Galicia
A locomotora Sarita non foi a primeira, pero si a máis querida.
O avó de Cela enviou dous anos a Inglaterra ao maquinista Francisco Porto para que aprendese a guiala.
O avó de Cela, concellos que xa non existen e unha locomotora mítica alimentan a lenda da liña que cumpre os 150 anos
O primeiro tren español estreara as vías da Habana aínda que en pleno ocaso, o marchito imperio sabía onde estaba o negocio moito antes, en 1837.
En 1848 fíxoo entre Barcelona e Mataró o convoi que inauguraba a era do ferrocarril na España peninsular. Galicia tivo que esperar ao 15 de setembro de 1873; un luns, para máis acenos. Coa óptica que proporciona o tempo, aquel fito que acaba de cumprir 150 anos adquire trazos de analogía do propio país que o alumou.
Un detalle: a liña, que no esencial segue sendo a mesma que os rexionais percorren hoxe a beiras da ría de Arousa, unía dous municipios que xa non existen. Carril, absorbido por Vilagarcía en 1913, e Conxo, fagocitado por Santiago en 1925.
Nas estacións de Cornes e Carril, ningunha das cales permanece activa a estas alturas, houbo festa ao grande. Non era para menos. En 1861, auspiciada polo Concello carrileño e a Sociedade de Amigos do País, constituíase unha compañía cuxo nome deixará sen resuello a quen se atreva a pronuncialo sen pausas: a Real Sociedade do Ferrocarril Compostelán da Infanta dona Isabel de Santiago ao Porto de Carril.
Contemplado coa perspectiva actual, que os impulsores das obras, dirixidas polo enxeñeiro John Stephenson e o seu socio Camilo Bertorini, tardasen 12 anos en concluír un trazado de 42 quilómetros con cinco escalas intermedias, dous túneles importantes e outros tantos viadutos sobre os ríos Sar e Ulla, antóllase, mesmo, un prodixio de axilidade e eficacia.
Con todo, os problemas multiplicáronse desde o principio. Para empezar, houbo que modificar, por inviable, a intención orixinal de que a liña concluíse en Pontecesures.
A composición do accionariado que participaba dos 25 millóns de reais cos que naceu a compañía tampouco era sinxela: nel mesturábanse capitalistas ingleses con emigrantes establecidos en Cuba e xentes podentes do país. A flema británica acabou impoñéndose grazas, en boa medida, a unha figura fundida co ferro do camiño.
John Trulock, avó do nobel Camilo José Cela, fíxose coa xerencia da sociedade de nome interminable en 1880, e en 1887 obtivo o traspaso da explotación da liña para convén tomar aire de novo The Coruña Santiago and Peninsular Railway Company Limited, que ao pouco se convertería en The West Galicia Railway Company e acabou, vaia por deus, pleiteando co Concello de Vilagarcía pola construción dunha estación nova e maior.
Da amizade entre Trulock e José María Abalo e Souça, xerente de Beira Alta, a firma ferroviaria de Portugal, chegou á flamante liña de Galicia un elemento simbólico que segue sendo obxecto de disputa: a locomotora Sarita, que o colega luso cedeu en 1886, seis anos despois da súa construción en Inglaterra. A máquina, agora no exterior da Fundación Cela, foi reclamada con insistencia por Vilagarcía para o museo que abre as súas portas na mesma estación que en 1873 viu chegar aquela viaxe inaugural e foi o seu fogar ata 1935.
Ata o día 26 Abril podese visitar na torre da Cadea Velha en Ponte de Lima a Exposición CAMINHO " O DOCE NO CAMIÑO PORTUGUÉS"
A asociación de Amigas e Amigos do Camiño Portugués de Santiago ea Camara Municipal de Ponte de Lima organizan esta exposicion a Exposición dentro dos Actos do 4 de Marzo.
Día de Ponte de Lima este 4 de marzo Celebra 898 anos da concesión da Carta titulo de Vila pola raíña D. Teresa
O 4 de marzo Ponte de Lima celebra o 898 aniversario da concesión da Carta pola raíña D. Teresa. Os actos oficiais presididos pola Ministra de Cohesión Territorial, Ana Abrunhosa, coa presenza de D. Jesús Gamallo Aller, director xeral de Relacións Exteriores da Xunta de Galicia, en representación do presidente da Xunta de Galicia, marcan o inicio do conmemoracións oficiais dos 900 anos da Foral concedidos a Ponte de Lima, que se celebrarán en 2025.
O programa de celebracións do 898 aniversario é amplo e inclúe diversas actuacións, que se prolongan durante toda a fin de semana, os días 3, 4 e 5 de marzo.
Así, o Día de Ponte de Lima, o 4 de marzo, mantén a tradición da exposición "Camiños: Doces no Camiño Portugués a Santiago", na Torre da Cadeia Velha, inaugurada ás 11:30 horas.
Promovido pola Asociación de Amigos e Amigos do Camiño Portugués a Santiago e o Concello de Ponte de Lima, que a través da fotografía e a pintura, pretende endulzar a mirada de quen o visita cos doces de Ponte de Lima, co Doce.
Castañas, as Limianas e a Torta Limiano, e de Pontevedra, coas Orellas de Entroido, as Filloas e a Tarta de Santiago.
Meu agradecemento a Asociación de Amigas e Amigos do Camiño Portugués a Santiago e o Concello de Ponte de Lima, tamen a Luz Alonso por a axuda e poder participar nestra mostra con grandes da pintura e fotografía....Gracias
Museo da Aeronáutica e Astronáutica Museo da Aeronáutica e Astronáutica, tamén coñecido como Museo do Aire, é un museo de aeronáutica do Exército do Aire en Madrid, preto do Aeroporto de Madrid-Catro Ventos, España.
É un museo nacional e de titularidade estatal, dependente do Ministerio de Defensa a través do Servizo Histórico e Cultural do Exército do Aire (SHYCEA).
Os seus principais fins son mostrar a historia da Aviación, as achegas militares ao progreso da aeronáutica, potenciar a cultura de defensa e seguridade nacional, así como a súa investigación.
Historia O edificio do antigo Ministerio do Aire, na actualidade Cuartel Xeral do Exército do Aire, foi a primeira sede que se barallou para o Museo.
En 1939 finaliza a guerra civil española e emplezase a expor a creación do Exército do Aire. É nesta época cando o Ministro do Aire designa ao coronel Társilo Ugarte Fernández para que prepare un proxecto para crear un museo aeronáutico.
Con todo, haberán de pasar 27 anos para a súa creación. Un primeiro anteproxecto presentouse en decembro de 1948, coa súa localización na planta baixa do novo edificio do Ministerio do Aire (actual Cuartel Xeral do Exército do Aire).
Tras posteriores estudos e consultas creouse o Museo de Aeronáutica e Astronáutica, por decreto número 1437 do 16 de xuño de 1966, dependendo do Ministerio do Aire e con sede en Madrid. Un ano despois apróbase o Regulamento do Museo.
Nun principio a idea era expoñer obxectos, maquetas e documentos históricos e nun dos patios mostrar algúns dos poucos avións históricos que se conservaron. Con todo, refugouse este primeiro plan ao non contar co suficiente espazo pola adquisición ou doazón dunha serie de avións como o Vilanova Acedo (unha versión española dun Blériot XI), o Dragon Rapide que levou a Francisco Franco no histórico voo Canarias - Tetuán ou o gran tamaño dos Heinkel Hei 111, DC-3 ou os Junkers Ju 52.
A seguinte opción era ocupar un edificio propio que se puidese ampliar nun futuro, polo que se propuxeron: O histórico aeródromo de Catro Ventos, ao que se considera berce da aviación militar española. Aeroporto de Madrid-Barallas. Casa de Campo. Ciudad Universitaria. Cripta e solares da Praza da Moncloa (onde se atopa hoxe Xunta Municipal do Distrito de Moncloa - Aravaca e o Padroado de Casas do Aire).
O desenvolvemento do museo En 1975 decidiuse establecelo no seu actual emprazamento, en Catro Ventos. As razóns principais para esta decisión foron: a proximidade a Madrid, a proximidade a unha Maestranza Aérea (talleres militares dedicados a tarefas de mantemento e outras auxiliares), a posibilidade de poder recibir novos avións por vía aérea e o propio carácter histórico do aeródromo de Catro Ventos.
Nun principio trasládase o material aéreo ao histórico hangar onde o aviador e científico Emilio Herrera fundase a primeira Escola de Enxeñeiros Aeronáuticos (actualmente Escola de Técnicas de Mando, Control e Telecomunicacións do Exército do Aire) de onde sairían os primeiros enxeñeiros aeronáuticos do país e máis adiante o embrión da Escola Técnica Superior de Enxeñeiros Aeronáuticos.
As obras comezan a finais de 1979, preparándose unha instalación cuberta e unha área axardinada para os avións, así como dúas lagoas unidas por unha pequena canle para os hidroavións Dornier Do 24 e Grumman Albatross. Foi inaugurado oficialmente polo Tenente Xeral JEMA Emiliano José Alfaro Arregui o 24 de maio de 1981.4
Co paso dos anos o número dos avións duplicouse, e as árbores e lagoas do xardín dificultaban o movemento e colocación dos novos avións, limitando incluso a capacidade de exposición. A auga e a vexetación atraían a numerosos paxaros, como unhas cacatúas arxentinas, que dañaron o casco dos hidroavións ou os timóns ou aleróns, o que obrigaba a novas reformas. A colección tamén foi ampliada, por medio de compras ou doazóns de motores, bandeiras, maquetas, armamento, uniformes, cartas de voo, libros ou documentos históricos.
Por considerarse cada día máis necesario procedeuse a unha primeira reforma que acabou a súa primeira fase o 18 de outubro de 1993, engadindo dous hangares máis para exposición.
A partir do ano 2000 estas modificacións continúan, e iníciase a construción do Hangar 4 (inaugurado o 22 de agosto de 2003), finalizándose esta etapa coa construción dos Hangares 5, 7 e por último o 6. Con estes novos hangares, o museo contaba con cinco en total, atópase entre os cinco primeiros museos de Aeronáutica de Europa, polo número de aeronaves expostas ao público.
En setembro de 2019 o Rey Felipe VI visitou as instalacións do Museo, realizando unha visita polo mesmo e inaugurando a última fase de renovación do Hangar 1, dedicado aos grandes voos históricos de finais dos anos 20 e inicios dos 30 do pasado século. Instalacións e fondos
Ocupa unha área de 66 938 m², repartidos entre sete hangares e oito plataformas axardinadas ao aire libre con máis dun centenar de aeronaves. Dispón de aparcamento, consigna, punto de información, cambia-bebés, aseos adaptados, servizo de préstamo de cadeira de rodas, tenda e cafetería.
Entre os avións máis destacados está o Vilanova Acedo, o aeroplano máis antigo que se conserva en España; o Jesús do Gran Poder, que atravesou o océano Atlántico Sur en 1929; un bombardeiro alemán Heinkel Hei 111 e un autogiro Cierva C.19 que voou por primeira vez en 1932.
Hangar 1: comeza con fitos da Aerostación, continuando con réplicas, orixinais e maquetas de avións dos inicios da Aviación española e internacional, Guerra de Marrocos e Grandes Voos. Tamén conta cunha Sala de Laureados, heroes da aviación militar e expositores de bandeiras e estandartes de diversas unidades aéreas. Hangar 2: reúne unha importante colección de motores que narran a súa evolución, uniformes militares e roupa de voo, simuladores de voo para adestramento, armamento e unha selección de pezas diversas de Astronáutica.
Hangar 3: neste espazo sitúase unha selección de aeronaves desde a Primeira Guerra Mundial ata a nosa época, xunto con outros de menor tamaño, de escola, adestramento ou combate, ademais de planeadores e unha gran colección de hélices. Complétase cun apartado relacionado coa Casa Real e a súa vinculación coa Aeronáutica.
Hangar 4: dedicado ao á rotativa, nel sitúanse algún dos autogiros deseñados por Juan da Cerva e distintos modelos de helicópteros. Tamén conta cunha colección de instrumentos de voo. Hangar 5: neste espazo de contido variado móstranse pezas aeronáuticas desde a Guerra Civil, destacando avións de acrobacia, de caza e combate, así como un recuncho dedicado ao paracaidismo. Nas súas vitrinas expóñense os instrumentos de comunicación utilizados polo Exército do Aire.
Hangar 6: alberga avións, maquetas e cabinas comerciais. Hangar 7: contén unha colección de maquetas de modelos, nacionais e estranxeiros, que narran a historia da aviación, así como unha colección de aeromodelismo.
Localización e visitas Autobús: a forma máis cómoda de acceder en transporte público é mediante os autobuses interurbanos da empresa De Blas que con cabeceira en Príncipe Pío realizan o percorrido Madrid-Alcorcón-Móstoles, con parada en Escola de Transmisións.
Tren: As estacións de Metro (liña 10) e RENFE (liña C-5) denominadas Catro Ventos son as máis próxima ao Museo, pero atópase a 1500 metros do mesmo e o camiño para chegar é a beiravía da A-5. A 1700 metros atópase a estación de San José de Valderas de proximidade Madrid.
Coche: o museo está situado ao suroeste de Madrid no límite do termo municipal de Madrid con Alcorcón. Está situado preto da cabeceira 10 do aeroporto de Madrid-Catro Ventos e un pouco máis lonxe da Base Aérea de Catro Ventos.
A entrada ao Museo é pola autovía A-5 (autovía de Estremadura), sentido Madrid, km 10,700. Pero está moi mal sinalizado e como o único cartel indicador é moi pequeno, é fácil pasalo por alto ou que cando se vexa xa non dea tempo a tomar o camiño.
Entrada: a entrada é gratuíta, aínda que se pide un donativo voluntario de tres euros. Abre de martes a domingo de 10:00 a 14:00 horas.
Permanecerá pechado os luns e os días 1 e 6 de xaneiro, Xoves e Venres Santos, 12 de outubro e 10, 24, 25 e 31 de decembro. Información e reservas no 915 091 690 ou en museodelaire@ea.mde.es