PETO-FORNELA DE SAN ALBERTE - RÚA CRUCEIRO DE CRUCES - PALMEIRA - RIBEIRA

 PETO-FORNELA DE SAN ALBERTE

RÚA CRUCEIRO DE CRUCES

PALMEIRA

RIBEIRA

Palmeira
      San Pedro de Palmeira é unha parroquia que se localiza no leste do concello de Ribeira.

     Segundo o IGE en 2018 tiña 2.600 habitantes (1.311 mulleres e 1.289 homes) distribuídos en 18 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 2.905 habitantes.

      No lugar de Figueirido está a Pedra das Cabras, petróglifo da idade de bronce.

Xentilicio
      Esta parroquia posúe un xentilicio, completamente consolidado e atestado, que é palmeirán. 

       Ademais, os habitantes de Palmeira recibiron historicamente o pseudoxentilicio de maghorrentos, procedente da palabra maga, que significa "tripa de polbo ou de peixe, especialmente de sardiña machucada que se emprega como engado para a pesca", se cadra relacionado con que non eran poucos os palmeiráns que antigamente andaban entre as magas ou tripas de polbo e peixes. 

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

IGREXA DE SAN XOÁN DE OREGA - OREGA - LEIRO

 IGREXA DE SAN XOÁN DE OREGA

OREGA

LEIRO

Orega
       San Xoán de Orega é unha parroquia do concello de Leiro, na provincia de Ourense. 

     No ano 2007 tiña 134 habitantes, deles 73 eran homes e 61 eran mulleres, isto supón unha perda de habitantes en relación ao ano 2002.

Lugares de Orega
     As Cortes, Orega, O Outeiro

Leiro
      Leiro é un concello da provincia de Ourense, pertencente á comarca do Ribeiro. 

     Segundo o Padrón municipal, en 2022 tiña unha poboación de 1.522 habitantes. Isto representa unha diminución constante respecto ós anos anteriores.

Historia
       Xa no século VI existía nestas terras unha próspera comunidade agrícola. En 928 os condes Álvaro e Savita fundaron o mosteiro de San Clodio, cedido á Orde de San Bieito xunto con gando e terras nas marxes do río Avia. No século XIII incorporouse á Orde do Císter, época de máximo esplendor. No século XIX foi desocupado coa desamortización de Mendizábal.

      Outras terras do concello foron administradas por Berán, Lamas, Serantes e Orega, condes de Ribadavia, e as terras de Gomariz pertencían ao mosteiro de Sobrado dos Monxes.

Patrimonio
      No concello atópase o mosteiro de San Clodio, do século VI, que na actualidade funciona como hotel-monumento de catro estrelas.

      A arquitectura románica aparece nas igrexas parroquiais de Santa María de Lamas, San Tomé de Serantes (cun baldaquino gótico no seu interior), Gomariz e Lebosende (con fachada gótica do século XVI). A igrexa de San Breixo de Berán é barroca, do século XVIII, con restos renacentistas e un escudo dos Sarmiento na fachada. A capela de San Pedro, en Leiro, é de mediados do século XVII.

Patrimonio natural
      Salienta Pena Corneira, un espazo declarado monumento natural, con formacións rochosas senlleiras e un importante patrimonio natural. 

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

IGREXA DE SAN XOÁN DE COIRAS - COIRAS - PIÑOR

 IGREXA DE SAN XOÁN DE COIRAS

COIRAS

PIÑOR

Coiras
       San Xoán de Coiras é unha parroquia do concello de Piñor na comarca do Carballiño, na provincia de Ourense.

     Segundo o IGE en 2014 tiña 128 habitantes (65 homes e 63 mulleres), o que supón unha diminución con respecto ao ano 1999 cando tiña 216 habitantes.

Lugares de Coiras
      Alén, Cales, Carballediña, Casmoniño, Coiras, Fontao, O Outeiro, A Pallota, O Pazo, Portela de Baixo, Portela de Riba, Sestos

Piñor
     Piñor é un concello da provincia de Ourense, pertence á comarca do Carballiño. 

      Segundo o IGE en 2014 tiña 1237 habitantes. O seu xentilicio é «piñorense».

Patrimonio
     Entre o patrimonio relixioso do concello, cabe salientar a igrexa parroquial de San Mamede da Canda. É unha sinxela igrexa de nave única con fachada coa porta adintelada con pilastras aos lados que sosteñen un frontón triangular cuxas puntas non chegan a unirse. O exterior da cabeceira da igrexa está decorado por un magnífico crucificado, procedente dun cruceiro. 

     No seu interior hai unha cuberta de madeira e unha pequena capela documentada no ano 1668 a cal se accede por un marco de medio punto no que está labrado o escudo dos señores do pazo de Reda, os donos da capela. A igrexa conta con diversos retablos barrocos, entre os que destaca a Virxe da Asunción, e con diferentes obxectos de prata, como unha cruz parroquial e un copón do Renacemento. 

       De magnífica cantería, cóbrese por bóveda con contrafortes angulares. Ten unha pequena xanela, a modo de bufarda en derramo.

     Dentro do patrimonio civil, cabe salientar o local da asociación dos veciños de San Mamede, inaugurado no ano 1931 e actualmente rehabilitado. Este edificio consta de dous andares de forma rectangular. A fachada principal ten como elemento dinamizador un balcón en saínte cunha varanda metálica. Os balcóns e portas son de forxa e teñen motivos decorativos vexetais.

       Inda que hai unha placa no local coa inscrición «Propiedad de la sociedad cultural Hijos de la Parroquia de San Mamed de la Canda en Buenos Aires». foron os veciños os que construíron o edificio. 

      Na planta baixa situábase a vivenda do mestre e no primeiro andar estaban as dúas aulas, para nenos e nenas, onde se impartían as clases lectivas. No exterior existía un terreo que era usado como horta, onde os alumnos facían prácticas agrícolas.  

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

IGREXA DE SANTIAGO DE SAA - SAA - DOZÓN

 IGREXA DE SANTIAGO DE SAA

SAA

DOZÓN

     É unha igrexa pequena que se sitúa ao final dunha gran explanada e levemente escondida por un gran árbol e o seu muro de peche, que lle proporciona certa intimidade.

     Ese muro ten acaroado un pequeno cemiterio que continúa pola parte traseira da igrexa, rodeándoa por completo.

     A igrexa ten unha sola nave e ábsida destacada en altura cuberta a catro augas e adornada con pináculos. Ten capelas laterais e sancristía acaroada.

       A fachada está flanqueada por pilastras que rematan en pináculos de bola; a porta é alintelada e rodeada cunha moldura con moito realce, biselada e sen decoración. 

     Destaca a súa espadana dobre rematada por un frontón triangular furado. Na base vemos decoración de placas barrocas.

     Dende aquí, a tan solo dous kilómetros está a Igrexa de Santo André de Vilarello, situadas ámbalas igrexas nunha interesante paisaxe natural.

Saa
     Santiago de Saa é unha parroquia que se localiza no norte do concello de Dozón. 

     Segundo o INE en 2011 tiña 227 habitantes (115 homes e 112 mulleres), distribuídos en 5 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 280 habitantes.

Patrimonio
     Entre os monumentos da parroquia destacan a igrexa parroquial e un cruceiro. 

Lugares de Saa
     Amedo, A Lama, Moi, A Parte, Saa  

MAPA

 

 Fuente: Dozón Turismo

XOAN ARCO DA VELLA

IGREXA DE CARREÇO - CARREÇO - VIANA DO CASTELO

 IGREXA DE CARREÇO

CARREÇO

VIANA DO CASTELO

 Carreço
     Carreço e unha fregresia portuguesa do concello de Viana do Castelo, con 17,92 km² de superficie e 1.769 habitantes (2001). 

     Sua densidade de poboación e de 98,7 hab/km².

Viana do Castelo
      Viana do Castelo é un concello portugués, capital do Distrito de Viana do Castelo, na rexión Norte e subrexión do Miño-Lima.

      O concello ten 314,36 km² de área e preto de 46.750 habitantes no seu núcleo urbano e 83.000 en todo o municipio, subdividido en 40 parroquias.

Xeografía
      O concello limita ao norte con Caminha, ao sur con Barcelos, ao leste con Ponte de Lima e Esposende, e ao oeste co océano Atlántico.

As freguesías de Viana do Castelo son:
     Afife, Alvarães, Amonde, Anha, Areosa, Barroselas, Cardielos, Carreço, Carvoeiro, Castelo do Neiva, Chafé, Darque, Deão, Deocriste, Freixieiro de Soutelo, Lanheses, Mazarefes, Meadela, Meixedo, Monserrate, Montaria, Moreira de Geraz do Lima, Mujães, Neiva, Nogueira, Outeiro, Perre, Portela Susã, Santa Marta de Portuzelo, (anteriormente Portuzelo), Santa Leocádia de Geraz do Lima, Santa Maria de Geraz do Lima, Santa Maria Maior, Serreleis, Subportela, Torre, Vila de Punhe, Vila Franca, Vila Fria, Vila Mou e Vilar de Murteda. 

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

CRUCEIROS NA IGREXA DO CORPIÑO - LOSÓN - LALÍN

CRUCEIROS NA IGREXA DO CORPIÑO

LOSÓN

LALÍN

Cruceiro do Corpiño (I)
     Forma parte do conxunto de dous cruceiros situados a ambos os dous lados da entrada do santuario de O Corpiño. 

      Realizado en granito, este cruceiro posúe unha base de pedra. O varal comeza cuadrangular para rematar octagonal e nun lado do fuste atópase a figura de San Francisco.

     Ten capitel cuadrangular, no que nunha cara aparece unha caveira e unhas tibias, e nas outras tres un anxo alado en cada unha. 

       A cruz ten forma circular e nela aparece, no anverso, un Cristo crucificado coroado de espiñas e, no reverso, unha Virxe orante con manto.

Cruceiro do Corpiño (II)
      Forma parte dun conxunto de dous cruceiros situados á entrada do santuario de O Corpiño. Realizado en granito, posúe unha base de pedra. 

      O varal comeza cuadrangular para ser octogonal. O seu capitel é cuadrangular é presenta un anxo alado en cada cara. 

A Cruz ten forma circular e presenta, no anverso, unha figura con hábito acordoado, un neno nos brazos e unha palma na man; No reverso presenta unha imaxe da Virxe das Angustias.  

MAPA

 

Fuente: Web Patrimonio Galego

XOAN ARCO DA VELLA