CRUCEIRO DO SANTO - RÚA DA TORRE - LEREZ - PONTEVEDRA

 CRUCEIRO DO SANTO

RÚA DA TORRE

LEREZ

PONTEVEDRA

     O Cruceiro do Santo atópase na rúa da Torre, no lugar chamado Porta do Sol, no Camiño Vello de Lérez. 

      Sobre unha primeira pedra redondeada que sobresae da fachada da casa, hai unha segunda pedra mais cadrada e suxeita por ferros, onde está encastado o cruceiro sen vara. 

     O capitel é cúbico de caras cóncavas e volutas que saen das esquinas en chafrán do ábaco. 

     No centro das caras ten cariñas de anxo e na do lado do Cristo ten unha caveira moi desgastada con tibias. 

     No anverso da cruz vemos un Cristo cos brazos e a cabeza moi descolgados o que acentúa o patetismo. 

     No reverso, a Virxe do Carme, có Neno no brazo esquerdo e o escapulario colgando no lado dereito, está sendo coroada por dous anxos pousados sobre os brazos da cruz, e outros tres anxos facendo de peaña aos pes. 

     O Neno leva coroa e está a soster coa súa man esquerda o mundo: unha bola cun cruz. 

MAPA 

 

 Fuente-texto: VICTOR MARTINEZ 

XOAN ARCO DA VELLA 

CRUCEIRO DO SANTUARIO DO VAL - O VAL - GOMESENDE

CRUCEIRO DO SANTUARIO DO VAL

O VAL

GOMESENDE

     Este cruceiro nace sobre un pedestal cúbico feito en cantaría granítica con molduras.  

     A base cúbica de arestas rebaixadas posúe unha inscrición que reza así:

“”PAGOLO
DON RA
MON D C.
(1791?)

     A continuación o varal cunha primeira metade en sección cadrada e o resto en sección cilíndrica. Posúe unha pequena praca que reza o seguinte:

“DOADO POR A EXCMA
DEPUTACION DE OURENSE
O
SANTUARIO DA
NOSA SEÑORA DO VAL.
GOMESENDE 3 MAIO DO 1991”.

     O conxunto remata cun capitel tronco piramidal invertido e unha cruz de sección octogonal na que aparece a imaxe de Cristo crucificado baixo cartela de INRI.

     De todo o conxunto a única parte orixinal é a súa base.          

    

MAPA

 

 Fuente: Web Patrimonio Galego

XOAN ARCO DA VELLA 

PETO DE FATIMA - GRANJA DE BAIXO - MERUFE - MONÇAO

 PETO DE FATIMA

GRANJA DE BAIXO

MERUFE

 MONÇAO  

     Os petos de ánimas, os cruceiros e os hórreos son os tres referentes do que poderiamos chamar os monumentos de arte menor da arquitectura rural de Galicia.

     Para a arte maior deixamos as igrexas, muiños, pazos e outras construcións de carácter civil ou militar como torreóns, murallas, etc.

     Polos montes e vales do sur de Galicia e do norte de Portugal, topámosnos/topámonos con frecuencia con estas encantadoras expresións da arte rural.

     Hoxe adicámoslle a nosa atención aos petos de ánimas e pequenos monumentos piadosos que ao longo dos séculos, sobre todo a partir do XVII han ir xurdindo en pobos e aldeas.

     Os petos de ánimas son esas pequenas capillitas que se atopan polo xeral nos camiños e encrucilladas para honrar ás ánimas que esperan a súa liberación no purgatorio en cuxa hucha ou peto depositan os fieis as súas esmolas para financiar as misas que axuden a levalos ao ceo onde, xa na gloria, intercederán polos seus benefactores.

     Estes sinxelos monumentos obra dos canteiros locais, adoitan estar decorados cunha representación das pobre ánimas mergulladas en linguas de lume e en actitude suplicante, cara seu intercesor que adoita ser un santo, San Antonio, por exemplo, un bispo ou a Virxe do Carmen, entre outros.

     Tamén se atopan, sobre todo en Portugal, construcións deste tipo, pero non adicadas ás ánimas do purgatorio senón a unha devoción en particular, sendo bastantes frecuentes as relacionadas con Cristo cruficado.

     En Fornelos, que significa hornacina en galego, teñen unha dedicada a San Lorenzo. 

MAPA 

 

XOAN ARCO DA VELLA 

PETO DA NOSA SRA. DO LEITE - CEIVAES - MONÇAO

 PETO DA NOSA SRA. DO LEITE

CEIVAES

 MONÇAO 

     Os petos de ánimas, os cruceiros e os hórreos son os tres referentes do que poderiamos chamar os monumentos de arte menor da arquitectura rural de Galicia.

     Para a arte maior deixamos as igrexas, muiños, pazos e outras construcións de carácter civil ou militar como torreóns, murallas, etc.

     Polos montes e vales do sur de Galicia e do norte de Portugal, topámosnos/topámonos con frecuencia con estas encantadoras expresións da arte rural.

     Hoxe adicámoslle a nosa atención aos petos de ánimas e pequenos monumentos piadosos que ao longo dos séculos, sobre todo a partir do XVII han ir xurdindo en pobos e aldeas.

     Os petos de ánimas son esas pequenas capillitas que se atopan polo xeral nos camiños e encrucilladas para honrar ás ánimas que esperan a súa liberación no purgatorio en cuxa hucha ou peto depositan os fieis as súas esmolas para financiar as misas que axuden a levalos ao ceo onde, xa na gloria, intercederán polos seus benefactores.

     Estes sinxelos monumentos obra dos canteiros locais, adoitan estar decorados cunha representación das pobre ánimas mergulladas en linguas de lume e en actitude suplicante, cara seu intercesor que adoita ser un santo, San Antonio, por exemplo, un bispo ou a Virxe do Carmen, entre outros.

     Tamén se atopan, sobre todo en Portugal, construcións deste tipo, pero non adicadas ás ánimas do purgatorio senón a unha devoción en particular, sendo bastantes frecuentes as relacionadas con Cristo cruficado.

     En Fornelos, que significa hornacina en galego, teñen unha dedicada a San Lorenzo.

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA 

CRUCEIRO DO ADRO - COSOIRADO - IGREXA DE COSOIRADO - MOAÑA

 CRUCEIRO DO ADRO

 COSOIRADO

IGREXA DE COSOIRADO

MORAÑA

 Cosoirado
     Santa María de Cosoirado é unha parroquia que se localiza no concello de Moraña na comarca de Caldas. 

     Segundo o padrón municipal de 2004 tiña 69 habitantes (36 mulleres e 33 homes), nunha soa entidade de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 78 habitantes. 

     Segundo o IGE, no 2014 a súa poboación descendera ata os 49 habitantes, sendo 26 homes e 23 mulleres.

Lugares de Cosoirado
   Cosoirado 

Comarca de Caldas
     A comarca de Caldas é unha comarca galega situada na provincia de Pontevedra e a súa capital é Caldas de Reis. 

     Pertencen a ela os concellos de Caldas de Reis, Catoira, Cuntis, Moraña, Pontecesures, Portas e Valga. 

MAPA 

 

XOAN ARCO DA VELLA 

CRUCEIRO DA CAPELA DE SAN PEDRO - SAN PEDRO - MONDARIZ BALNEARIO

 CRUCEIRO DA CAPELA DE SAN PEDRO

SAN PEDRO

MONDARIZ BALNEARIO

 San Pedro
     San Pedro é un lugar da parroquia de Mondariz-Balneario, no concello pontevedrés de Mondariz-Balneario na comarca do Condado.  

      Fronte a fachada da capela de San Pedro podemos ver esta pequena cruz, posiblemente de época Románica, que nace sobre un pequeno chanzo de sección circular. 

      Unha base cadrada coas arestas moi rebaixadas da paso a unha cruz de sección cadrada na que aparece unha imaxe algo tosca e erosionadada de Cristo crucificado.

MAPA 

 

 Fuente: Web Patrimonio Galego

XOAN ARCO DA VELLA 

 

CAPELA DE SAN PEDRO - SAN PEDRO - MONDARIZ BALNEARIO

 CAPELA DE SAN PEDRO

SAN PEDRO

MONDARIZ BALNEARIO

San Pedro
     San Pedro é un lugar da parroquia de Mondariz-Balneario, no concello pontevedrés de Mondariz-Balneario na comarca do Condado.  

Mondariz-Balneario
       No termo municipal hai restos dun poboado castrexo no Coto de Cividade. Da época da romanización consérvanse os restos dunha calzada sobre o río Tea.

      O concello está situado preto do castelo de Sobroso, polo que a fonte de Gándara adoitaba recibir a visita da nobreza. Segundo a tradición, en 1282 casaron na capela de San Pedro o rei Dinis de Portugal e a infanta Sabela de Portugal.

       Durante o Antigo Réxime esta zona pertencía á provincia de Tui, unha das sete do Reino de Galiza. 

       Trala reforma administrativa, o 30 de novembro de 1833 a xurisdición de Sobroso pasou a ser dependente da provincia de Pontevedra. 

      O lugar pertencía aínda á parroquia de Mondariz, até que en 1904 se creou a parroquia de Troncoso.

       A comezos do século XX o empresario Enrique Peinador promoveu a recuperación da fonte de Gándara e a creación do balneario, que axiña se converteu nun centro de hospedaxe frecuentado pola burguesía.

Após se constituír como entidade local menor, o 30 de novembro de 1924, co nome da Nosa Señora de Lourdes, a parroquia pasou a formar un concello independente, facendo referencia o seu nome ao balneario de augas medicinais. 

        O 17 de abril de 1925 o rei Afonso XIII concedeulle á vila o título de "Moi Hospitalaria". 

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA