SARTEGOS DE ADRO VELLO - VERDOEJO - VALENÇA DO MINHO

 SARTEGOS DE ADRO VELLO

VERDOEJO

VALENÇA DO MINHO 

 Verdoejo
   Verdoejo e unha fregresia portuguesa do município de Valença, con 3,82 km² e 573 habitantes (censo de 2021). 

      A sua densidade poboación e 150 hab./km².

Património
    Adro Velho - Ou Adro Velho e un lugar na parte norte da aldea, onde existe un cemitério antigo e un cruceiro.
    Capela do Sr. da Boa Morte- A capela do Sr. da Boa Morte localizase nas inmediacións da Igrexa Parroquial de Verdoejo.

    Capela do Sr. dos Passos
    Capela de São Tomé
    Ermita do Sr. do Bonfim
    Igrexa Parroquial de Verdoejo - A igrexa Parroquial de Verdoejo data de 1691 o tempo que a sua torre data de 1879.

    Moinhos
    Pelourinho de Telheira
    Gravuras Rupestres - Existen nesta aldea vários vestíxios rupestres sin clasificar e ainda por datar, en particular no lugar da Barreira e no lugar do Ermegil.
    Ilha do Conguedo
    O Carvalho Centenário

Valença do Minho
     Ciudade fronteiriza entre Portugal e España situada xunto ao Río Miño, Valença do Minho destaca polas murallas e vestixios propios dunha cidade fortificada dos s. XVII-XVIII (ao estilo do arquitecto francés Sébastien Lle Pestre, Señor de Vauban), que forman o centro histórico hoxe en día coñecido como A Fortaleza, desde o que se pode divisar a ponte fronteiriza construída por Eiffel en 1885.

      O seu primeiro nome foi "Contrasta", que significa poboación oposta a outra, debido á súa localización fronte á cidade galega de Tui na outra abeira del Río Miño.

      Hoxe en día é unha pequena cidade (3,500 habitantes) cun comercio florecente, entre os que destacan, por encima de todos, os produtos téxtiles. É dicir, as toallas que todos os que vivimos preto de Portugal fomos a comprar algunha vez...

     A fortificación conserva catro portas: Santiago ou do Sol, de Gaviana (arco gótico), de la Fuente da Vila e da Coroada, así como doce baluartes, construídos en diferentes épocas, formando o conxunto unha planta en forma de coroa.

     Perfecto exemplo de arquitectura militar gótica e barroca portuguesa (xunto coas fortificacións de Almeida e Elvas), no seu día tivo que defenderse de invasións árabes e outras ofensivas, resultando un enclave dun alto valor estratéxico pola súa localización fronteiriza.

     Actualmente as murallas atópanse en moi bo estado así como as rúas e edificios do seu interior, ofrecendo un ir e vir constante de turistas, sobre todo españois.

 MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

 

MUIÑO O PEQUENO - REGO DE PONTE PEDRIÑA - BEARIZ

 MUIÑO O PEQUENO

REGO DE PONTE PEDRIÑA

BEARIZ

   Beariz
      Beariz é un concello da provincia de Ourense, pertencente á comarca do Carballiño.

      Segundo o Padrón municipal de habitantes a súa poboación en 2018 era de 973 persoas (1477 en 2003).

     Limita cos concellos de Forcarei e A Lama na provincia de Pontevedra e Boborás, O Irixo e Avión na provincia de Ourense. O seu xentilicio é bearizao ou bearicense.

Xeografía
     O concello limita ao norte co concello de Forcarei (provincia de Pontevedra), ao leste co Irixo e Boborás, ao sur con Avión e ao oeste coa Lama (provincia de Pontevedra).

     Ten unha altitude media de 610 m, e as súas augas verten no río Avia, afluente do Miño, sendo os seus vales abertos e orientados cara ao sur, con máis horas de Sol.

     Os seus cumios máis altos son Marcofán (940 m), o alto da Ruza (868 m) e a cima de Santo Domingo (848 m, lindando con Trasdomonte, en Forcarei). Todos eles pertencen á serra do Suído.

Parroquias de Beariz     
     Beariz (Santa María), Lebozán (Santa Cruz), Xirazga (San Salvador)  

Comarca do Carballiño
     A comarca do Carballiño é unha comarca galega situada na provincia de Ourense.

     Toma o nome da súa vila principal. Pertencen a ela os concellos de San Amaro, Beariz, Boborás, O Carballiño, San Cristovo de Cea, O Irixo, Maside, Piñor e Punxín.  

 

VIDEO

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

BATERIA DA SALGUEIRA - PUNTA SEGAÑO - CHANTEIRO - ARES

 BATERIA DA SALGUEIRA

PUNTA SEGAÑO

CHANTEIRO

ARES

      Batería situada na Punta de Segaño, a uns 30 m sobre o nivel do mar, na bocana da ría de Ferrol. Esta fortificación levántase en 1739, xunto coas da enseada de Cariño, para protección para a estreita entrada da ría.

       En anos posteriores sofre diversas modificacións destinadas á consolidación dos pararmentos e a estrutura, mediante boas pezas de cantería.

      A planta configúrase como unha batería cara a mar e unha fronte de terra, en forma de hornabeque polo leste e quebrado polo sur.

      A finais do século XVIII conta con 16 canóns. Con posterioridade anexiónanse diversas construcións e pavillóns, ata ben entrado o século XX.

Acceso
      Dende Ares tomar a estrada de Ares-Chanteiro, despois de pasar a aldea de Chanteiro, chegar a un cruceiro onde hai un camiño de terra á dereita que leva ata a batería.

Chanteiro
       Chanteiro é un lugar da parroquia de San Pedro de Cervás no concello de Ares na provincia da Coruña.

     Segundo o Instituto Galego de Estatística en 2007 tiña 256 habitantes (123 homes e 133 mulleres), dez máis ca en 2003.

      A ermida da Nosa Señora da Mercede foi restaurada na década de 1940, sendo párroco de Cervás Antonio Rodríguez Fraiz.

Cervás
       San Pedro de Cervás é unha parroquia que se localiza no oeste do concello de Ares.

     Segundo o Instituto Galego de Estatística do ano 2007 tiña 608 habitantes (319 mulleres e 289 homes) distribuídos en 38 entidades de poboación, o que supón un aumento en relación ao ano 1999 cando tiña 582 habitantes.

Patrimonio
    Mosteiro de Santa Catalina de Montefaro
    Praia de Chanteiro
    Castelo de San Martiño

     Tanto a igrexa parroquial de San Pedro, do século XII, como a ermida da Nosa Señora da Mercé de Chanteiro foron restauradas na década de 1940, cando foi sacerdote da parroquia Antonio Rodríguez Fraiz.

Lugares de Cervás
       Agarríos, A Barra, O Bugallón, Os Cachenos, O Campelo, As Cancelas, Carballo, Cervás, Chanteiro, A Chousa, O Cucheiro, O Curro, Foca, A Fonte do Cal, Os Galgos, Leiro, A Louseira, O Monte, Montefaro, O Monteiro, O Outeiro, Pedrachá, A Pena, As Penas, O Penedo, Pereira Fera, O Pirú, O Pomouro, A Porta do Río, A Queira, O Redondo, A Rega, Sandes, O Teixeiro, A Torre, O Trasno, Vigo, A Viña Nova

VIDEO

MAPA 

 

XOAN ARCO DA VELLA

PETROGLIFO DE PENA DE CHAOS - SAN FIZ - SAN FIZ DE AMARANTE - ANTAS DE ULLA

 PETROGLIFO DE PENA DE CHAOS

SAN FIZ

SAN FIZ DE AMARANTE

ANTAS DE ULLA

San Fiz
        San Fiz é un lugar da parroquia de San Fiz de Amarante no concello lugués de Antas de Ulla na comarca da Ulloa.

       Segundo o IGE, en 2011 tiña 30 habitantes (14 homes e 16 mulleres).

San Fiz de Amarante
       San Fiz de Amarante é unha parroquia que se localiza no concello de Antas de Ulla.

      Segundo o IGE en 2014 tiña 87 habitantes (40 homes e 47 mulleres), o que supón unha diminución con respecto ao ano 1999 cando tiña 142 habitantes.

Lugares de San Fiz de Amarante 
      Bellós, Chorente, Ermide, Nugallás, San Fiz, O Seixo, Vilasión

Antas de Ulla
      Antas de Ulla é un concello da provincia de Lugo, pertencente á comarca da Ulloa. Segundo o IGE, en 2014 tiña 2 152 habitantes. O seu xentilicio é seoanés, ullán ou ullao.

Xeografía
     O concello limita ao norte con Palas de Rei, ao sur con Taboada, ao oeste con Agolada e Rodeiro e ao leste con Monterroso. A capital municipal, do mesmo nome, dista 45 km da capital provincial, Lugo.

       Do seu relevo, tendente á horizontalidade, destaca o monte Farelo, con 951 m de altura, e da súa hidrografía o río Ulla, que nace na parroquia de Olveda e conta con afluentes coma o Estanco, o Fadal, o Peizal, o Medeiros, o Peibás ou o Pequeno.

Comarca da Ulloa
        A comarca da Ulloa é unha comarca galega situada na provincia de Lugo cuxa capital é Monterroso.

       A esta comarca pertencen os concellos de Antas de Ulla, Monterroso e Palas de Rei. No ano 2020 tiña 8.879 habitantes, 4.430 homes e 4.449 mulleres.

        O seu nome procede do río Ulla, que nace na comarca.

Parroquias de Antas de Ulla    
      Agüela (San Mamede), Alvidrón (Santa María), Amoexa (Santiago), Antas de Ulla (San Xoán), Árbol (Santalla), Arcos (Santa María), Areas (Santa Cristina), Barreiro (San Cibrao), Casa de Naia (Santa María), A Cervela (San Miguel), Cibreiro (San Miguel), Cutián (San Xoán), Dorra (Santiago), Facha (San Xiao), Olveda (Santa María), Peibás (San Lourenzo), Queixeiro (San Pedro), Reboredo (Santiago), O Rial (Santo André), San Fiz de Amarante (San Fiz), San Martiño de Amarante (San Martiño), Santa Mariña do Castro de Amarante (Santa Mariña), Santiso (Santalla), Santo Estevo do Castro de Amarante (Santo Estevo), Senande (San Miguel), Terra Chá (San Xurxo), Vilanuñe (San Salvador), Vilapoupre (San Martiño) 

VIDEO

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA 

IGREXA DE SANTO ANDRÉ DE ABELENDA - ABELENDA DAS PENAS - CARBALLEDA DE AVIA

 IGREXA DE SANTO ANDRÉ DE ABELENDA

ABELENDA DAS PENAS

CARBALLEDA DE AVIA

 Abelenda das Penas
      Santo André de Abelenda das Penas é unha parroquia do concello de Carballeda de Avia, na provincia de Ourense.

      No ano 2007 tiña 355 habitantes, deles 173 eran homes e 182 eran mulleres.

      Está comunicada pola estrada OU-0306. Por ela discorre o rego de Bullón. A igrexa parroquial é de arquitectura románica. Hai canteiras de granito e industria madeireira.

Lugares de Abelenda das Penas
      Abelenda, Casares, Fornelos, Sariñás

Carballeda de Avia
       Carballeda de Avia é un concello da provincia de Ourense, pertencente á comarca do Ribeiro.

     Segundo o padrón municipal, en 2014 tiña 1390 habitantes (1596 en 2003).O seu xentilicio  é carballedés ou aviao.

Xeografía
     O concello ten 46 km² e abrangue oito parroquias. Está situado entre as serras do Faro e do Suído.

Historia
     Consérvanse restos da cultura castrexa no poboado de Coto da Moura. Durante a idade media e o antigo réxime a zona pertenceu aos condes de Ribadavia, Lemos e Monterrei., así como ós mosteiros de Celanova, Melón e Oseira.

Patrimonio
      A igrexa de Abelenda das Penas é de orixe románica, e estivo relacionada coa Orde do Temple. Preto dela hai un cruceiro do século XVII e restos romanos. No adro da igrexa de San Pedro de Beiro hai un cruceiro con pousadoiro. En Beiro destaca tamén a casa do Priorato.

      A igrexa de Muimenta é románica, e nesta parroquia hai unha eira con numerosos canastros. 

     A ermida da Nosa Señora do Lodairo é de estilo románico de transición a gótico, cun peto de ánimas próximo. A igrexa de San Miguel en Carballeda de Avia é barroca.

Patrimonio natural
       Salienta Pena Corneira, un espazo declarado monumento natural, onde atopamos formacións rochosas senlleiras e un importante patimonio natural.

Heráldica
      O escudo heráldico do concello é partido e cortado, timbrado con coroa real. En campo de prata, unha carballeira de cor natural. En campo de azul, unha torre redonda de pedra superada dunha aguia voante de sable, picada e membrada de goles. En campo de ouro, unha serra de cor natural (pedra).

Parroquias de Carballeda de Avia
       Abelenda das Penas (Santo André), Balde (San Martiño), Beiro (San Pedro), Carballeda (San Miguel), Faramontaos (San Cosmede), Muimenta (San Xiao), Santo Estevo de Nóvoa (Santo Estevo), Vilar de Condes (Santa María)

Comarca do Ribeiro
         A comarca do Ribeiro é unha comarca galega situada na provincia de Ourense no curso medio do río Miño, que a percorre de nordeste a suroeste.

     A súa capital é Ribadavia, e a ela pertencen os concellos da Arnoia, Avión, Beade, Carballeda de Avia, Castrelo de Miño, Cenlle, Cortegada, Leiro, Melón e Ribadavia. Dálle nome ao viño do Ribeiro.

     Ocupa unha superficie de 406,92 km², nos que viven 15.571 habitantes (2020).

      Por ela transcorren tamén os ríos Arnoia e Avia. O Miño está represado nos encoros de Castrelo de Miño e da Frieira.

     Existen varios balnearios que aproveitan as augas. Desde a Serra do Suído e Faro de Avión, ao oeste, onde se chega ao 1.000 m de altitude, o relevo descende até só 97 m en Ribadavia e Arnoia.

MAPA 

 

XOAN ARCO DA VELLA