Mostrando entradas con la etiqueta XENTES E MEMORIAS. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta XENTES E MEMORIAS. Mostrar todas las entradas

lunes, 1 de abril de 2024

LUZ PRADO - "REENCÁIXAME" - MOSTRA DO ENCAIXE DE CAMARIÑAS

DISEÑADORA LUZ PRADO

"REENCÁIXAME" 

MOSTRA DO ENCAIXE DE CAMARIÑAS

       “ReEncáixame” contou coa presenza da diseñadora Luz Prado

     A edición número trinta e tres da Mostra do Encaixe de Camariñas trouxo consigo varias novidades.

        Unha das máis destacadas na pasarela “ReEncáixame”, na que e Luz Prado, que participou nesta edición re interpretando as súas coleccións coas que participaron no seu día no concurso de Noveis Deseñadores.

     Pola súa banda, Luz Prado participou na edición de 2018 do concurso de Noveis Deseñadores. Para este “ReEncáixame”, reeditou a súa colección “Ascalapta”, realizada en polipel, un material sostible “que axuda a reducir ou impacto ambiental e frea ou sacrificio de animais”

      A nova colección terá o nome de “Espertar” e será a fusión da colección presentada en Camariñas en 2018 e unha reedición anterior, “Ardora”. 

      “Sempre confecciono encaixe a man, xa que é un produto feito artesanalmente, con moito mimo e esmero”, recoñece Luz Prado.

      “ReEncáixame” busca incentivar aos deseñadores a re interpretar unha colección pasada volvendo usar tanto os tecidos como o encaixe de Camariñas, mostrando o proceso nunha nova cun enfoque de reutilización de materiais e redución de desperdicio.


     Participan persoas que pasasen polo concurso de Noveis Deseñadores. 

VIDEO

MAPA

 

Fuente: Diario de Bergantiños

XOAN ARCO DA VELLA

martes, 26 de diciembre de 2023

5.000.000 VISITAS NO BLOG - XOAN ARCO DA VELLA

 5.000.000 DE VISITAS

BLOG WWW. XOANARCODAVELLA

      5.000.000 de grazas por facer realidade este logro no noso blog WWW.XOANARCODAVELLA.COM. 

     A vosa compañía, apoio e entusiasmo fixerono posible. Seguimos adiante xuntos, construíndo esta comunidade única. 

     Grazas por ser parte deste camiño.

XOAN ARCO DA VELLA 

domingo, 24 de diciembre de 2023

MEMORIA DO ANO 2023 - BLOG DE XOAN ARCO DA VELLA

 MEMORIA DO ANO 2023
BLOG XOAN ARCO DA VELLA

      A piques de rematar o ano 2023 e como ven sendo normal facemos balance do blog

WWW.XOANARCODAVELLA.COM.

     Contento de seguir poñendo un traballo diario, este ano seran 365 entradas, e tamen feliz de disfrutar da vosa compañia, e de poder axudar a mostar Galicia

     Chegamos no 2022 a un total de 352.438 visitas este ano e alcanzamos un total de mais de 4.998.207

     Visitáronnos dende 158 paises o longo do tempo, unha chea de lugares que desexamos gozaran de Galicia.

    O numero de seguidores nas redes sociais superou os 34.452 amigos e amigas, moitisimas grazas a cada un por acompañarne....GRAZAS

     Quero agradecervos a axuda prestada e o voso tempo para poder chegar tan lonxe e espero contar convosco o proximo ano 2024.

XOAN ARCO DA VELLA

 

lunes, 18 de diciembre de 2023

BON NADAL E FELIZ ANO 2024

 BON NADAL

FELIZ ANO 2024

        Grazas por acompañarnos este ano, vos sodes o motivo que me impulsan a traballar cada día máis e si pode ser mellor, e seguir facendo mais cada día.

   Pero queria ter un detalle neste día tan especial con vos as seguidoras/es nas redes sociais e no blog ao longo deste tempo, davos unha aperta a cada un de vos. 

     Son feliz de contar coa vosa axuda e compañia.

GRACIAS, MOITAS GRACIAS..

VIDEO

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

lunes, 18 de septiembre de 2023

LUZ PRADO SORPENDEU NA PASARELA DE MODA DE MOS

 LUZ PRADO SORPRENDEU EN MOS

PASARELA DE MOS

       A deseñadora que captou a maxia do mar de ardora e subiuna á pasarela convertida en 6.000 cristais Swarovski

Fuente: La Voz de Galicia

Autora: Rosa Estévez
     Luz Prado cose sentada baixo un raio de sol que ilumina a parede do estudo de corte e confección que dirixe no barrio de As Pistas, en Vilagarcía. O seu xesto é de concentración e o movemento das súas mans marca un ritmo particular mentres cose.

       A serenidade da estampa, con todo, é un trampantoxo: o cerebro da deseñadora traballa a pleno rendemento e no seu estómago aletean os nervios que sempre a acompañan cando está a piques de presentar unha nova colección.

     E nesas está, precisamente: o sábado 16 presenta no Pazo de Mos tres deseños, no marco dun certame organizado polas palilleiras desa localidade pontevedresa.

       Os tres modelos, que desfilarán no apartado de firmas convidadas, forman a colección Mar de Ardora, unha proposta tran brillante como as augas da costa galega.

      Non é estraño que Luz Prado mirase ao mar para crear os seus novos deseños. A final de contas, leste é desde hai anos un bo compañeiro de viaxe para esta muller, natural de Barro, que aproveita todas as ocasións que se lle presentan para dar longos paseos pola beira do océano. Soa ou acompañada polo seu fillo, acha neses encontros co océano e a area o mellor antídoto contra o estrés e os sentimentos máis tóxicos. «Gústame moito o monte, pero pasear á beira do mar é bo para min», di. Así que, cando a convidaron ao desfile de Mos, tivo claro que chegara a hora de facer realidade os bosquexos de inspiración mariña nos que levaba meses traballando: unha primeira proposta e un proceso continuo de pulido que culmina agora, cando chega a hora de que os modelos salten do papel á tea.

       «Non me queda moito tempo e vou a contrarreloxo», confesa mentres fai unha pausa no traballo. Sorprendida como tantas outras persoas pola maxia do mar de ardora, que fai refulxir as augas da costa durante a noite, decidiu consagrar a súa colección a ese espectacular fenómeno. E para iso necesita a friorenta dunhas seis mil pezas de cristais Swarovski, que cose con minucioso coidado sobre a tea dos conxuntos que sacará á pasarela.

      Os deseños brillarán grazas a esas diminutas pedras que compartirán protagonismo con pezas de encaixe de Camariñas, como establecen as normas do certame de Mos.

      O traballo, pódenllo imaxinar, é enorme. Cada pedra debe ser colocada primorosamente e cosida con esmero á tea. «É verdade que esixe moito tempo, pero a min reláxame», recoñece a deseñadora. Pero iso a ela non lle dá medo. Ao contrario, reláxaa. «As pezas de encaixe tamén van cosidas a man. Paréceme un pecado coser a máquina un traballo artesanal como ese», sinala.

     Sen présas que poidan provocar unha mala puntada, Luz traballa sen pausa para chegar a tempo para o certame. Farao. Pero un desfile non sería un desfile se durante as semanas previas a deseñadora non vivise envolta en dúbidas. ¿Serán os modelos adecuados? ¿Haberá pedras de máis? ¿Haberá pedras de menos?

      Esas preguntas e o estrés que producen desaparecerá, por sorpresa, o sábado en Mos. Ou nun deses paseos que Luz adoita dar pola praia, deixando que o mar leve todas as dúbidas, todos os medos.

VIDEO

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

EXPO. 150 ANOS DO FERROCARRIL EN GALICIA - LIÑA CORNES CARRIL

 EXPO - 150 ANOS DO FERROCARRIL

LIÑA CORNES - CARRIL

SANTIAGO DE COMPOSTELA

   Moi recomendable e super interesante esta exposición para coñecer a historia do ferrocarril en Galicia, persoalmente voltarei a visitala en algun outro lugar que se monte.

     Quero agradecer a Carlos Abellan presidente da asociacion de amigos do ferrocarril pola invitacion á inaguración e contar conmigo para achegar algunhas fotos das que realice de estacións xa desaparecidas ou en deshuso de Galicia. MOITAS GRAZAS

Un pouco de historia do tren en Galicia

      A locomotora Sarita non foi a primeira, pero si a máis querida. 

 

     O avó de Cela enviou dous anos a Inglaterra ao maquinista Francisco Porto para que aprendese a guiala.

     O avó de Cela, concellos que xa non existen e unha locomotora mítica alimentan a lenda da liña que cumpre os 150 anos

      O primeiro tren español estreara as vías da Habana aínda que en pleno ocaso, o marchito imperio sabía onde estaba o negocio moito antes, en 1837.

        En 1848 fíxoo entre Barcelona e Mataró o convoi que inauguraba a era do ferrocarril na España peninsular. Galicia tivo que esperar ao 15 de setembro de 1873; un luns, para máis acenos. Coa óptica que proporciona o tempo, aquel fito que acaba de cumprir 150 anos adquire trazos de analogía do propio país que o alumou.

      Un detalle: a liña, que no esencial segue sendo a mesma que os rexionais percorren hoxe a beiras da ría de Arousa, unía dous municipios que xa non existen. Carril, absorbido por Vilagarcía en 1913, e Conxo, fagocitado por Santiago en 1925.

     Nas estacións de Cornes e Carril, ningunha das cales permanece activa a estas alturas, houbo festa ao grande. Non era para menos. En 1861, auspiciada polo Concello carrileño e a Sociedade de Amigos do País, constituíase unha compañía cuxo nome deixará sen resuello a quen se atreva a pronuncialo sen pausas: a Real Sociedade do Ferrocarril Compostelán da Infanta dona Isabel de Santiago ao Porto de Carril.

      Contemplado coa perspectiva actual, que os impulsores das obras, dirixidas polo enxeñeiro John Stephenson e o seu socio Camilo Bertorini, tardasen 12 anos en concluír un trazado de 42 quilómetros con cinco escalas intermedias, dous túneles importantes e outros tantos viadutos sobre os ríos Sar e Ulla, antóllase, mesmo, un prodixio de axilidade e eficacia. 

      Con todo, os problemas multiplicáronse desde o principio. Para empezar, houbo que modificar, por inviable, a intención orixinal de que a liña concluíse en Pontecesures.

      A composición do accionariado que participaba dos 25 millóns de reais cos que naceu a compañía tampouco era sinxela: nel mesturábanse capitalistas ingleses con emigrantes establecidos en Cuba e xentes podentes do país. A flema británica acabou impoñéndose grazas, en boa medida, a unha figura fundida co ferro do camiño.

     John Trulock, avó do nobel Camilo José Cela, fíxose coa xerencia da sociedade de nome interminable en 1880, e en 1887 obtivo o traspaso da explotación da liña para convén tomar aire de novo The Coruña Santiago and Peninsular Railway Company Limited, que ao pouco se convertería en The West Galicia Railway Company e acabou, vaia por deus, pleiteando co Concello de Vilagarcía pola construción dunha estación nova e maior.

     Da amizade entre Trulock e José María Abalo e Souça, xerente de Beira Alta, a firma ferroviaria de Portugal, chegou á flamante liña de Galicia un elemento simbólico que segue sendo obxecto de disputa: a locomotora Sarita, que o colega luso cedeu en 1886, seis anos despois da súa construción en Inglaterra. A máquina, agora no exterior da Fundación Cela, foi reclamada con insistencia por Vilagarcía para o museo que abre as súas portas na mesma estación que en 1873 viu chegar aquela viaxe inaugural e foi o seu fogar ata 1935.

Fuente: La Voz de Galicia

Autor: Serxio González Souto

VIDEO

VIDEO

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA