ALDEA ABANDONADA DE SAN FIZ - ENTRAMBASAGUAS - GUNTÍN

 ALDEA ABANDONADA DE SAN FIZ

  ENTRAMBASAGUAS 

GUNTÍN

Entrambasaugas
      Santiago de Entrambasaugas é unha parroquia do concello de Guntín na comarca de Lugo, na provincia de Lugo.

      No ano 2007 tiña 191 habitantes, deles 96 eran homes e 95 eran mulleres, o que supón un aumento de 1 habitantes en relación ao ano anterior, 2006.

Historia
     No lugar de Xoiane está situado o menhir coñecido como "Penalonga".

      Santiago de Entrambasaugas aparece mencionada nun documento de Afonso III (ano 897) como Santiago de Senari. Segundo outro documento do século XI, Suario Muñiz e Sancha Velaz fan doazón á igrexa de Lugo das posesións que tiñan na freguesía.

      Aquí tivo o seu asentamento a casa mosteiro de San Fiz de Ermo, que séculos máis tarde pasou ás mans dos templarios.

Lugares de Entrambasaugas
     Bertamil, A Devesa, A Eirexe, O Foxoiro, Gondarén, Martín, Outeiro, Penela, O Pereiro, Río, San Fiz, Sear, Xoaine

Guntín
     Guntín é un concello da provincia de Lugo, pertencente á comarca de Lugo.

Demografía
    Segundo o IGE en 2014 tiña 2.927 habitantes.

Xeografía
      O concello, de 156 km², inclúe 32 parroquias. Limita ai norte con Friol e Lugo, ao sur con Portomarín, ao leste co Corgo e co Páramo, e ao oeste con Monterroso e Palas de Rei. Está situado a 19 km da capital provincial, coa que se comunica a través da N-540. Está situado a uns 550 m de altitude, na planicie lucense.

     Sitúase no val do curso alto do río Miño, que fai de fronteira polo leste. O río Ferreira fai de límite con Palas de Rei e Portomarín, e a el vai parar o río Levadoiro. Outro afluente do Miño é o río Colmeiro. Todos estes cursos permiten a pesca fluvial.

Patrimonio
     O mosteiro de Santa María de Ferreira de Pallares foi declarado Ben de Interese Cultural o 1 de xuño de 1979.

     Outros monumentos con esta declaración son o castelo de Besgo, a torre de Francos, a fortaleza da Mota e a torre de Santa Euxea, declaradas o 17 de outubro de 1994.

Economía
     No concello destaca o sector primario. Ten 2.000 ha de prados naturais e pasteiros, máis de 4.000 de terras de labranza (destacando o pemento, centeo, pataca, millo e nabo), e unhas 9.000 de uso forestal (carballo, castiñeiro, piñeiro do país e pequenos grupos de freixos, bidueiros, e cerdeiras).  

Parroquias de Guntín     
      Castelo de Pallares (San Salvador), Costante (San Miguel), Entrambasaugas (Santiago), Ferreira de Pallares (Santa María), Ferroi (Santiago), Francos (San Salvador), Gomelle (Santiago, Grolos (Santa Cruz), Guntín de Pallares (San Salvador), Lamela (Santa Mariña), Lousada (Santa Eulalia), Monte de Meda (San Martiño), Mosteiro (Santa María), A Mota (Santo Estevo), Mougán (Santa María Madanela), Navallos (San Pedro), Ourol (San Xulián), Piñeiras (San Mamede), Pradeda (Santa Eulalia), San Cibrao de Monte de Meda (San Cibrao), San Mamede de Lousada (San Mamede), San Romao da Retorta (San Romao), Santa Cruz da Retorta (Santa Cruz), Santa Euxea (San Xoán), Santa María de Ferroi (Santa María), Sirvián (Santa María), Vilamaior de Negral (San Lourenzo), Vilameá (San Martiño), Vilamerelle (San Vicente), Vilarmao (San Miguel) | Zolle (Santa María) 

VIDEO

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

IGREXA DE SANTIAGO DE ENTRAMBASAUGAS - A EIREXE - GUNTÍN

 IGREXA DE SANTIAGO 

ENTRAMBASAUGAS

A EIREXE

GUNTÍN

 Entrambasaugas
      Santiago de Entrambasaugas é unha parroquia do concello de Guntín na comarca de Lugo, na provincia de Lugo.

      No ano 2007 tiña 191 habitantes, deles 96 eran homes e 95 eran mulleres, o que supón un aumento de 1 habitantes en relación ao ano anterior, 2006.

Historia
     No lugar de Xoiane está situado o menhir coñecido como "Penalonga".

      Santiago de Entrambasaugas aparece mencionada nun documento de Afonso III (ano 897) como Santiago de Senari. Segundo outro documento do século XI, Suario Muñiz e Sancha Velaz fan doazón á igrexa de Lugo das posesións que tiñan na freguesía.

      Aquí tivo o seu asentamento a casa mosteiro de San Fiz de Ermo, que séculos máis tarde pasou ás mans dos templarios.

Lugares de Entrambasaugas
     Bertamil, A Devesa, A Eirexe, O Foxoiro, Gondarén, Martín, Outeiro, Penela, O Pereiro, Río, San Fiz, Sear, Xoaine

Guntín
     Guntín é un concello da provincia de Lugo, pertencente á comarca de Lugo.

Demografía
    Segundo o IGE en 2014 tiña 2.927 habitantes.

Xeografía
      O concello, de 156 km², inclúe 32 parroquias. Limita ai norte con Friol e Lugo, ao sur con Portomarín, ao leste co Corgo e co Páramo, e ao oeste con Monterroso e Palas de Rei. Está situado a 19 km da capital provincial, coa que se comunica a través da N-540. Está situado a uns 550 m de altitude, na planicie lucense.

     Sitúase no val do curso alto do río Miño, que fai de fronteira polo leste. O río Ferreira fai de límite con Palas de Rei e Portomarín, e a el vai parar o río Levadoiro. Outro afluente do Miño é o río Colmeiro. Todos estes cursos permiten a pesca fluvial.

Patrimonio
     O mosteiro de Santa María de Ferreira de Pallares foi declarado Ben de Interese Cultural o 1 de xuño de 1979. 

     Outros monumentos con esta declaración son o castelo de Besgo, a torre de Francos, a fortaleza da Mota e a torre de Santa Euxea, declaradas o 17 de outubro de 1994.

Economía
     No concello destaca o sector primario. Ten 2.000 ha de prados naturais e pasteiros, máis de 4.000 de terras de labranza (destacando o pemento, centeo, pataca, millo e nabo), e unhas 9.000 de uso forestal (carballo, castiñeiro, piñeiro do país e pequenos grupos de freixos, bidueiros, e cerdeiras). 

MAPA 

 

 

XOAN ARCO DA VELLA

PETRÓGLIFO DE PENA FURADA - SANTA MARIÑA DE CIRCES - TOURO

 PETRÓGLIFO DE PENA FURADA

SANTA MARIÑA DE CIRCES

TOURO

PETRÓGLIFO DE PENA FURADA
      Primeiro petróglifo documentado no Concello de Touro atopado no ano 2017, aínda que xa referenciado na documentación do arqueólogo Ramón Sobrino Lorenzo-Ruza no 1953. 

     Petróglifo sobre lousa a ras do chan composto por máis de 40 coviñas de forma redonda e ovoide e unha cruz, esta última posiblemente de factura medieval.

Acceso
     En automóbil saíndo da capital municipal, Fonte Díaz, son 9,9 quilómetros, uns 15 minutos.

     Débese seguir a AC-240 dirección Norte pasando polos lugares de Barral e Santaia. Neste último xirar á dereita cara a área recreativa de Santaia e continuar recto ata o lugar de Outeiro, alí coller a man dereita na intersección e continuar recto 1,5 quilómetros ata o lugar de Mane. 

     Alí xirar á esquerda e continuar 1,6 quilómetros despois alí xirar a dereita e continuar recto pasando polos lugares de Sartes e Carballiño, despois continuar recto seguindo a sinalización existente cara o petroglifo, deberemos deixar o coche na pista, xa que chega un momento onde pasa a ser pista forestal. 

     O recurso atópase a 200 metros por unha pista forestal.

MAPA

 

Fuente: Turismo de Galicia

XOAN ARCO DA VELLA

 

MUIÑOS DE BUSSA MÉ - CAMIÑO DAS ZEBRES - ORBACÉM - CAMINHA

 MUIÑOS DE BUSSA MÉ

CAMIÑO DAS ZEBRES

ORBACÉM

CAMINHA

Orbacém
      Orbacém era una fregresia portuguesa do municipio de Caminha, distrito de Viana do Castelo.

Localización
      Estaba situada no límite meridional do concello, lindando xa con Viana do Castelo.

Historia
       Foi suprimida o 28 de Xaneiro de 2013, en aplicación de unha resolución da Asamblea da República portuguesa promulgada o 16 de Xaneiro do 2013 o unirse coa fregresia de Gondar, formando a nova fregresia de Gondar e Orbacém.​

Caminha
     Caminha é unha vila portuguesa no Distrito de Viana do Castelo, rexión Norte e subrexión do Minho-Lima, con preto de 2.500 habitantes.

     É sede dun municipio con 129,66 km² de área e 17.069 habitantes (2001), subdividido en 20 freguesias.

     O municipio limita ao nordeste co de Vila Nova de Cerveira, ao oeste co de Ponte de Lima, ao sur co de Viana do Castelo, ao norte con Galiza e ao oeste co Océano Atlántico.

Freguesías
     O concello de Caminha está formado por vinte fregresias, agrupadas en dous grandes vales: o Vale do Coura e Minho e o Vale do Âncora.

Vale do Coura e Minho
Formado polas localidades de:
    Arga de Baixo
    Arga de Cima
    Arga de São João
    Argela, Azevedo
    Caminha-Matriz
    Cristelo
    Dem
    Lanhelas
    Moledo do Minho
    Seixas
    Venade
    Vilar de Mouros
    Vilarelho

Vale do Âncora
As súas freguesías son:
    Âncora
    Gondar
    Orbacém
    Riba de Âncora
    Vila Praia de Âncora
    Vil

VIDEO

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

 

PONTE DAS TRAVES - ARGA DE BAIXO - SERRA D´ARGA - CAMINHA

 PONTE DAS TRAVES

ARGA DE BAIXO

SERRA D´ARGA

CAMINHA

 Arga de Baixo
     Arga de Baixo e unha fregresia portuguesa do municipio de Caminha, distrito de Viana do Castelo.

Historia
     Foi suprimida o 28 de xaneiro de 2013, en aplicación de unha resolución da Asamblea da República portuguesa promulgada o 16 de xaneiro do 2013 o unirse coas fregresias de Arga de Cima e Arga de São João, formando a nova fregresia de Arga (Baixo, Cima e São João).

Patrimonio
    Monasteiro de São João de Arga eo Santuário de São João de Arga

Caminha
     Caminha é unha vila portuguesa no Distrito de Viana do Castelo, rexión Norte e subrexión do Minho-Lima, con preto de 2.500 habitantes.

     É sede dun municipio con 129,66 km² de área e 17.069 habitantes (2001), subdividido en 20 freguesias.

     O municipio limita ao nordeste co de Vila Nova de Cerveira, ao oeste co de Ponte de Lima, ao sur co de Viana do Castelo, ao norte con Galiza e ao oeste co océano Atlántico.

Freguesías
     O concello de Caminha está formado por vinte fregresias, agrupadas en dous grandes vales: o Vale do Coura e Minho e o Vale do Âncora.

Vale do Coura e Minho
Formado polas localidades de:
    Arga de Baixo
    Arga de Cima
    Arga de São João
    Argela, Azevedo
    Caminha-Matriz
    Cristelo
    Dem
    Lanhelas
    Moledo do Minho
    Seixas
    Venade
    Vilar de Mouros
    Vilarelho

Vale do Âncora
As súas freguesías son:
    Âncora
    Gondar
    Orbacém
    Riba de Âncora
    Vila Praia de Âncora
    Vil

Serra d'Arga
     Entre os vales dos ríos Miño e Lima, xa preto da costa, podémosnos imaxinar, a imponente Serra da Arga. Dos seus aproximadamente 800 metros de altitude, as vistas son impresionantes: o océano Atlántico ofrece un fondo azul que se acompaña de terreo exuberante; o río Coura conflúe co río Miño ata antes de entrar no mar, fronte á costa de paseos; e o bosque de piñeiros da Camaredo estende a paisaxe ata Moledo do Minho.

     Referencias destacadas son Vilar de Mouros, nas montañas do noroeste e dos pobos "a nosa irmás da Garda e monte de Santa Tecla.

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA