lunes, 19 de agosto de 2013

ERMIDA DA ASUNCIÓN - SALVATERRA

ERMIDA DA ASUNCIÓN
O OUTEIRIÑO
PESQUEIRAS
SALVATERRA DO MIÑO


     Entre as parroquias de Lourido, Fornelos, Salvaterra, Corzáns e o río Tea encádrase a parroquia de Pesqueiras.


     No monte castelo, encóntras e enclavada a ermida da Asunción. Nas súas inmediacións recolléronse numerosos restos castrexos. Restos cerámicos, tégulas e ánforas na súa maioría.



     A capela da Asunción está escavada nunha enorme rocha granítica. Acédese ao seu interior mediante un pórtico de pedra con arco de medio punto e torre, datados no século XVIII. Dende este privilexiado enclave divísase unha magnífica panorámica do Val do Tea. 




     No seu interior pódense admirar diversos signos de forma serpentiforme, así como gravados que asemellan ferraduras nunha situación próxima ao altar.



      Segundo a tradición popular reza unha lenda que di: "No teitume da Ermida existe unha cruz, que aínda que se intenta borrar, reaparece sempre de novo".




    A festividade celébrase o día da Ascensión, corenta días despois da Pascua. Ávila y la Cueva fai referencia a un Castelo nas inmediacións do monte dese mesmo nome, do que non se conserva ningún resto.




     No ano 991, o seu territorio foi doado xunto con outras entidades veciñas polo rei Bermudo II a Igrexa de Compostela. No documento real figura co nome de Piscarias.




MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA




PETO DO MOSTEIRO - PAZOS DE BORBÉN

PETO DO MOSTEIRO 
BORBÉN 
O MOSTEIRO 
PAZOS DE BORBÉN

          
     En Pazos de Borbén non hai exemplos de construccións monumentales, pero hai moitas pequenas construccións con encanto e conxuntos arquitectónicos interesantes que falan da espiritualidade, das tradicións e das formas de vida do mundo agrario tradicional.

     
     En canto ós Petos de Ánimas, destacan varios, son importantes monumentos relixiosos de gran interese etnográfico.  


     A devoción ás ánimas segue viva entre as xentes, que adoitan levarlles como ofrenda patacas e millo con formas raras.



     O seu significado vén da crenza na continuidade da alma despois da morte e da existencia dun paso intermedio para chegar ao ceo, onde se redimen os pecados e faltas cometidas en vida (o purgatorio), moi arraigada na mentalidade popular galega.


     Dentro das construcións populares, os petos de ánimas son os que evidencian a importancia do purgatorio. A finalidade destes elementos populares é que os vivos poidan ofrecer esmolas para a salvación das almas en pena que non encontran descanso no purgatorio, e así alcancen a felicidade no ceo.


     Unha vez liberadas, intercederán por quen fixo a ofrenda. Por tanto, trátase de procurar a salvación dos mortos pero tamén de se asegurar a propia.


     Moitos deles foron construídos pola devoción dun fregués ou polos veciños dun lugar.


     Son moi curiosas as advertencias que se fan no seu nome. Por exemplo, no de Famelga de Aguasantas (Cotobade) lese textualmente: "Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás...".



     Tamén se invita a recordar os nosos antepasados: "Ave María Purísima. Acordaos de las ánimas de vuestros padres o abuelos o tíos o parientes o amigos".



     E, noutra parte do oratorio, apréciase esta inscrición: "Rogad por nos, Señor, y socorrednos con vuestros sufragios que nos pidiremos por vos"


MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube


XOAN ARCO DA VELLA

PONTE DO ALÉN - BARCIADEMERA

PONTE DO ALÉN
RÍO DO ALÉN 
SAN XOAN DE MOSTEIRO 
BARCIADEMERA
COVELO

     
     San Xoan de Mosteiro e o seu ámbito, esconde a historia máis antiga da parroquia de Barciademera, no concello de Covelo.




     Neste lugar, no máis profundo do canón polo que discorre o Rio Alén (afluente do Tea) encontramos unha paraxe esquecida durante anos na que nos trasladamos a outra época, pode que a outra dimension, ao mais ala, todo parece estar rodeado de misterio, nótase cada paso que se dá.



Barciademera
      É unha das parroquias con máis poboación do municipio. O río Alén sepáraa do limítrofe Mondariz, salvo os lugares de Alén e Caxil que pertencen á parroquia e están na outra marxe do río.


     Aínda queda na parroquia o lugar onde perdura a tradición da existencia dun antigo Mosteiro, e onde moi probablemente estivo a primitiva igresia ou capela parroquial, ata que foi trasladada ao lugar actual, quedando só unha capela construída pola "Santa Inquisición" e un bosque de carballos; este é o lugar de San Xoan do Mosteiro



A Ponte
     No mesmo lugar encontramos unha ponte medieval ben conservada e os restos dunha vía antiquísima que se perden na espesura do bosque onde se pode encontrar a "Fonte Santa" cuxas augas eran moi buscadas hai anos e manteñen durante todas as estacións a mesma temperatura.  


Unha ponte a onde?
     Algúns cóntannos esta ponte lleba ao pobo do Alen, ao pobo que nons conduce ao mais alla, intentaremos buscar o pobo. Pero se escoitamos de varias persoas o relato, deste lugar.



     Sería ademais outra das causas que orixinarían o gran desgaste do camiño empedrado que estamos a percorrer. Impresionante empredrado que nos fai transladar a tempos pasados, a un lugar descoñecido
 


     A tradición popular conta que no entorno da ponte en este apartado lugar se realizaban as execucións por parte da Inquisición, e que esa é a causa de que se amoreen sobre esta fonte que esta ceca de el amiño arriba, unha enorme cantidade de cruces, tanto de pedra coma de madeira, en recordo á gran cantidade de victimas aqui xerada.




     Cóntase que este lugar, era amiño de paso o misterioso e descoñecido e profundo camiño o interior do bosque que rodea o Alen, ata conta de unha cidade na que os vellos marchaban a morrer




      A impresionante Ponte do Alén
     Esta lugar "A Ponte do Alen" impresiona, segue estando enchido de cruzamentos, segue sendo lugar de paso de cultos ao que se achegan multitude de persoas, e segue sendo un lugar misterioso no que se reciben moi estrañas sensacións, en especial polas noite.





     Os paisanos seguen contando que existía algunha estraña cova usada a xeito de foxa común e mesmo de minas que xeraban riqueza para o antigo mosteiro, pero todo isto non é certo.... ou si?…. Nunca se puido demostrar nin o un nin o outro.




     San Xoan de Mosteiro segue sendo un lugar realmente intrigante.




     Debemos saber tamén que podemos continuar o paseo despois da Fonte Santa, xa que a paraxe segue sendo unha natureza case virxe de extrema beleza, se podria perder un embriagado pola beleza do lugar.

MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

domingo, 18 de agosto de 2013

MUIÑO DE BARRAGÁN - RÍO BARRAGÁN

  MUIÑODE BARRAGÁN
RÍO BARRAGÁN 
RUTA DO BARRAGÁN 
PAZOS DE BORBÉN 
FORNELOS DE MONTES

     
     Esta fermosa ruta froito do esforzo e a ilusión das Comunidades de Traspielas, Calvos, Moscoso e Xunqueiras, parroquias dos municipios de Pazos de Borbén e Fornelos de Montes.



     O sendeiro discorre case na súa totalidade polas ribeiras do río Barragán, mostrando paso a paso a maxia é posible, os misterios se tocan, e descóbrense miles de historias fantasticas.



     Pontes como A ponte de Pau e A ponte Nova, muiños, algúns restaurados, como O Lanuxe, ou Novo, O do Abade, presas nas que se retén a auga para alimentar as levadas dos muiños, con nomes do máis enxebre: a de Perico, de Truiquillón, Barragán, Porta Cavada, etc.






     Todo iso entre carballeiras milenarias, como a espléndida Carballeira de Barragán, ameneiros (ameneiros), salgueiros (salgueiros), bidueiros e toda a flora propia dos bosques de ribeira, verde e brillante, impresionan os día de chuvias abundantes, alfombrando coas súas follas o chan e ata o cause das levadas.





     Estes sitios, polos que hai unhas décadas fluía a axitada vida de muiñeiros, arrieros e comerciantes que ían e viñan por estes camiños, eran propicios para contos, fábulas e lendas.




     Unha que foi moi popular no seu tempo referíase A Levada Das maruxas, un encantador sendeiro que corre paralelo ao río nunha zona frondosa e recollida na que unha fada esperaba os incautos viandantes, os invitaba a charlar e se afundía con eles nas augas do río.




     En fin, por moito que llos queira describir, non hai palabras para expresar a beleza destes sitios. Soamente estando alí pode gozar un do encanto de tanta fermosura.




     Recoméndovos visitar o sitio e descubrir que son necesarios todos os sentidos para sentir como un se pode transportar no tempo e perderse nel.

MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA