Ata o día 26 Abril podese visitar na torre da Cadea Velha en Ponte de Lima a Exposición CAMINHO " O DOCE NO CAMIÑO PORTUGUÉS"
A asociación de Amigas e Amigos do Camiño Portugués de Santiago ea Camara Municipal de Ponte de Lima organizan esta exposicion a Exposición dentro dos Actos do 4 de Marzo.
Día de Ponte de Lima este 4 de marzo Celebra 898 anos da concesión da Carta titulo de Vila pola raíña D. Teresa
O 4 de marzo Ponte de Lima celebra o 898 aniversario da concesión da Carta pola raíña D. Teresa. Os actos oficiais presididos pola Ministra de Cohesión Territorial, Ana Abrunhosa, coa presenza de D. Jesús Gamallo Aller, director xeral de Relacións Exteriores da Xunta de Galicia, en representación do presidente da Xunta de Galicia, marcan o inicio do conmemoracións oficiais dos 900 anos da Foral concedidos a Ponte de Lima, que se celebrarán en 2025.
O programa de celebracións do 898 aniversario é amplo e inclúe diversas actuacións, que se prolongan durante toda a fin de semana, os días 3, 4 e 5 de marzo.
Así, o Día de Ponte de Lima, o 4 de marzo, mantén a tradición da exposición "Camiños: Doces no Camiño Portugués a Santiago", na Torre da Cadeia Velha, inaugurada ás 11:30 horas.
Promovido pola Asociación de Amigos e Amigos do Camiño Portugués a Santiago e o Concello de Ponte de Lima, que a través da fotografía e a pintura, pretende endulzar a mirada de quen o visita cos doces de Ponte de Lima, co Doce.
Castañas, as Limianas e a Torta Limiano, e de Pontevedra, coas Orellas de Entroido, as Filloas e a Tarta de Santiago.
Meu agradecemento a Asociación de Amigas e Amigos do Camiño Portugués a Santiago e o Concello de Ponte de Lima, tamen a Luz Alonso por a axuda e poder participar nestra mostra con grandes da pintura e fotografía....Gracias
A Camara Municipal de Ponte de Lima vai facer un unha serie de actos culturais para celebrar, o día 4 de marzo o Foro entregado pola Raiña D. Teresa, en 1125, na que otorga a Ponte de Lima o titulo de Vila, sendo unha das primeiras Vilas nas que nace Portugal.
O programa das conmemoracion inclue a inauguracion, na Torre da Cadeia Velha, da exposición " O Camiño Doce a Santiago” na que participo con outro artistas de Galicia e Portugal, promovida pola Asociación de Amigas e Amigos do Camiño Portugués a Santiago, de Pontevedra.
Nota: Meu agradecemento a Camara Municipal de Ponte de Lima e a Asociación de Amigas e Amigos do Camiño Portugués a Santiago, por contar conmigo para este día.
Museo da Aeronáutica e Astronáutica Museo da Aeronáutica e Astronáutica, tamén coñecido como Museo do Aire, é un museo de aeronáutica do Exército do Aire en Madrid, preto do Aeroporto de Madrid-Catro Ventos, España.
É un museo nacional e de titularidade estatal, dependente do Ministerio de Defensa a través do Servizo Histórico e Cultural do Exército do Aire (SHYCEA).
Os seus principais fins son mostrar a historia da Aviación, as achegas militares ao progreso da aeronáutica, potenciar a cultura de defensa e seguridade nacional, así como a súa investigación.
Historia O edificio do antigo Ministerio do Aire, na actualidade Cuartel Xeral do Exército do Aire, foi a primeira sede que se barallou para o Museo.
En 1939 finaliza a guerra civil española e emplezase a expor a creación do Exército do Aire. É nesta época cando o Ministro do Aire designa ao coronel Társilo Ugarte Fernández para que prepare un proxecto para crear un museo aeronáutico.
Con todo, haberán de pasar 27 anos para a súa creación. Un primeiro anteproxecto presentouse en decembro de 1948, coa súa localización na planta baixa do novo edificio do Ministerio do Aire (actual Cuartel Xeral do Exército do Aire).
Tras posteriores estudos e consultas creouse o Museo de Aeronáutica e Astronáutica, por decreto número 1437 do 16 de xuño de 1966, dependendo do Ministerio do Aire e con sede en Madrid. Un ano despois apróbase o Regulamento do Museo.
Nun principio a idea era expoñer obxectos, maquetas e documentos históricos e nun dos patios mostrar algúns dos poucos avións históricos que se conservaron. Con todo, refugouse este primeiro plan ao non contar co suficiente espazo pola adquisición ou doazón dunha serie de avións como o Vilanova Acedo (unha versión española dun Blériot XI), o Dragon Rapide que levou a Francisco Franco no histórico voo Canarias - Tetuán ou o gran tamaño dos Heinkel Hei 111, DC-3 ou os Junkers Ju 52.
A seguinte opción era ocupar un edificio propio que se puidese ampliar nun futuro, polo que se propuxeron: O histórico aeródromo de Catro Ventos, ao que se considera berce da aviación militar española. Aeroporto de Madrid-Barallas. Casa de Campo. Ciudad Universitaria. Cripta e solares da Praza da Moncloa (onde se atopa hoxe Xunta Municipal do Distrito de Moncloa - Aravaca e o Padroado de Casas do Aire).
O desenvolvemento do museo En 1975 decidiuse establecelo no seu actual emprazamento, en Catro Ventos. As razóns principais para esta decisión foron: a proximidade a Madrid, a proximidade a unha Maestranza Aérea (talleres militares dedicados a tarefas de mantemento e outras auxiliares), a posibilidade de poder recibir novos avións por vía aérea e o propio carácter histórico do aeródromo de Catro Ventos.
Nun principio trasládase o material aéreo ao histórico hangar onde o aviador e científico Emilio Herrera fundase a primeira Escola de Enxeñeiros Aeronáuticos (actualmente Escola de Técnicas de Mando, Control e Telecomunicacións do Exército do Aire) de onde sairían os primeiros enxeñeiros aeronáuticos do país e máis adiante o embrión da Escola Técnica Superior de Enxeñeiros Aeronáuticos.
As obras comezan a finais de 1979, preparándose unha instalación cuberta e unha área axardinada para os avións, así como dúas lagoas unidas por unha pequena canle para os hidroavións Dornier Do 24 e Grumman Albatross. Foi inaugurado oficialmente polo Tenente Xeral JEMA Emiliano José Alfaro Arregui o 24 de maio de 1981.4
Co paso dos anos o número dos avións duplicouse, e as árbores e lagoas do xardín dificultaban o movemento e colocación dos novos avións, limitando incluso a capacidade de exposición. A auga e a vexetación atraían a numerosos paxaros, como unhas cacatúas arxentinas, que dañaron o casco dos hidroavións ou os timóns ou aleróns, o que obrigaba a novas reformas. A colección tamén foi ampliada, por medio de compras ou doazóns de motores, bandeiras, maquetas, armamento, uniformes, cartas de voo, libros ou documentos históricos.
Por considerarse cada día máis necesario procedeuse a unha primeira reforma que acabou a súa primeira fase o 18 de outubro de 1993, engadindo dous hangares máis para exposición.
A partir do ano 2000 estas modificacións continúan, e iníciase a construción do Hangar 4 (inaugurado o 22 de agosto de 2003), finalizándose esta etapa coa construción dos Hangares 5, 7 e por último o 6. Con estes novos hangares, o museo contaba con cinco en total, atópase entre os cinco primeiros museos de Aeronáutica de Europa, polo número de aeronaves expostas ao público.
En setembro de 2019 o Rey Felipe VI visitou as instalacións do Museo, realizando unha visita polo mesmo e inaugurando a última fase de renovación do Hangar 1, dedicado aos grandes voos históricos de finais dos anos 20 e inicios dos 30 do pasado século. Instalacións e fondos
Ocupa unha área de 66 938 m², repartidos entre sete hangares e oito plataformas axardinadas ao aire libre con máis dun centenar de aeronaves. Dispón de aparcamento, consigna, punto de información, cambia-bebés, aseos adaptados, servizo de préstamo de cadeira de rodas, tenda e cafetería.
Entre os avións máis destacados está o Vilanova Acedo, o aeroplano máis antigo que se conserva en España; o Jesús do Gran Poder, que atravesou o océano Atlántico Sur en 1929; un bombardeiro alemán Heinkel Hei 111 e un autogiro Cierva C.19 que voou por primeira vez en 1932.
Hangar 1: comeza con fitos da Aerostación, continuando con réplicas, orixinais e maquetas de avións dos inicios da Aviación española e internacional, Guerra de Marrocos e Grandes Voos. Tamén conta cunha Sala de Laureados, heroes da aviación militar e expositores de bandeiras e estandartes de diversas unidades aéreas. Hangar 2: reúne unha importante colección de motores que narran a súa evolución, uniformes militares e roupa de voo, simuladores de voo para adestramento, armamento e unha selección de pezas diversas de Astronáutica.
Hangar 3: neste espazo sitúase unha selección de aeronaves desde a Primeira Guerra Mundial ata a nosa época, xunto con outros de menor tamaño, de escola, adestramento ou combate, ademais de planeadores e unha gran colección de hélices. Complétase cun apartado relacionado coa Casa Real e a súa vinculación coa Aeronáutica.
Hangar 4: dedicado ao á rotativa, nel sitúanse algún dos autogiros deseñados por Juan da Cerva e distintos modelos de helicópteros. Tamén conta cunha colección de instrumentos de voo. Hangar 5: neste espazo de contido variado móstranse pezas aeronáuticas desde a Guerra Civil, destacando avións de acrobacia, de caza e combate, así como un recuncho dedicado ao paracaidismo. Nas súas vitrinas expóñense os instrumentos de comunicación utilizados polo Exército do Aire.
Hangar 6: alberga avións, maquetas e cabinas comerciais. Hangar 7: contén unha colección de maquetas de modelos, nacionais e estranxeiros, que narran a historia da aviación, así como unha colección de aeromodelismo.
Localización e visitas Autobús: a forma máis cómoda de acceder en transporte público é mediante os autobuses interurbanos da empresa De Blas que con cabeceira en Príncipe Pío realizan o percorrido Madrid-Alcorcón-Móstoles, con parada en Escola de Transmisións.
Tren: As estacións de Metro (liña 10) e RENFE (liña C-5) denominadas Catro Ventos son as máis próxima ao Museo, pero atópase a 1500 metros do mesmo e o camiño para chegar é a beiravía da A-5. A 1700 metros atópase a estación de San José de Valderas de proximidade Madrid.
Coche: o museo está situado ao suroeste de Madrid no límite do termo municipal de Madrid con Alcorcón. Está situado preto da cabeceira 10 do aeroporto de Madrid-Catro Ventos e un pouco máis lonxe da Base Aérea de Catro Ventos.
A entrada ao Museo é pola autovía A-5 (autovía de Estremadura), sentido Madrid, km 10,700. Pero está moi mal sinalizado e como o único cartel indicador é moi pequeno, é fácil pasalo por alto ou que cando se vexa xa non dea tempo a tomar o camiño.
Entrada: a entrada é gratuíta, aínda que se pide un donativo voluntario de tres euros. Abre de martes a domingo de 10:00 a 14:00 horas.
Permanecerá pechado os luns e os días 1 e 6 de xaneiro, Xoves e Venres Santos, 12 de outubro e 10, 24, 25 e 31 de decembro. Información e reservas no 915 091 690 ou en museodelaire@ea.mde.es
Estou moi agradecido a Fran da Lobeira que me invitou a participar nos seus directos do LOBEIRA TODAY contando algo das miñas vivencias e sobre todo contar cousas da nosa Galicia.
Sera o Luns dia 6 de Febreiro ás 22 h. nas súas canles sei que en compañia de Fran, un gran comunicador sera un momento maravilloso e espero contar coa vosa compañia.
Moitas grazas a todas e todos e por suposto a Fran.
Museo Nacional do Azulexo O Museo Nacional do Azulexo é un museo estatal portugués situado en Lisboa, un dos mellores museos do mundo no seu xénero.
Mostra a evolución deste importante apartado das disciplinas da cerámica, especialmente arraigada en Portugal.
Edificio O museo está situado no convento da Nai de Deus, fundado por Dona Leonor, viúva de Juan II en 1509. É un edificio de estilo manuelino, cunha destacable igrexa que foi restaurada durante o reinado de Juan III, seguindo o deseño orixinal renacentista. A decoración barroca do monumento foi engadida por José V.
A igrexa da Nai de Deus foi finalizada a mediados do século XVI, pero foi aos dous séculos de estar construída cando se lle engadiu a súa rica decoración, baixo mandato do rei Juan V. O altar rococó que a preside foi engadido despois do terremoto que arrasou Lisboa en 1755.
Claustros O mosteiro conta con dous claustros, un máis grande de estilo renacentista, obra de Diogo de Torralva, nas súas dúas plantas exhíbense azulexos do século XVIII. Hai outro claustro máis pequeno, o claustro manuelino, que é parte do convento orixinal.
Este claustro está decorado con azulexos de belos motivos xeométricos que foron engadidos durante as reformas do século XVII e actualmente están integrados como parte da exposición permanente do museo.
Portal Unha antiga porta que daba acceso á igrexa, foi reconstruída no estilo manuelino orixinal a través dun cadro.
Coleccións O museo mostra unha colección de 7000 pezas que abarcan azulexos españois, holandeses, ingleses, alemáns, belgas e sobre todo, portugueses de estilos árabe, oriental, rococó, barroco, renacentista, modernista, pombalino, neoclásico, romántico, ecléctico, industrial, e moderno que se expoñen a modo de cadros polas paredes de todas as salas antes nomeadas.
Entre as pezas destaca o de Nossa Senhora dá Vida, parte dun altar de mayólica de estilo renacentista, que representa a adoración dos pastores.
O museo ademais de azulexos exhibe cerámicas, gravados e ferramentas de olería. Na colección permanente están expostas obras dos mellores autores de azulexos de todos os tempos e manufacturas das fábricas e talleres máis importantes de España e Portugal.
Organización do museo Planta baixa. Expóñense azulexos desde a súa introdución ata o século XVII: Sala 1 - Os primeiros azulexos Salga 2 - Azulexos árabes Sala 3 - Azulexos do século XVI Sala 4 - Azulexos do século XVI Sala 5 - Azulexos do século XVI Sala 6 - Azulexos do século XVII Sala 7 - Azulexos do século XVII
Están ademais integradas no percorrido museístico da planta baixa as seguintes salas: Sala A - Capela de Dona Leonor Salga B - Baixo coro Salga C - Iglesia da Nai de Deus Salga D - Claustro pequeno ou manuelino Sala E - Claustro grande ou renacentista
Planta primeira. Exhíbense en leste piso azulexos desde o século XVIII ata o XX: Sala 8 - Azulexos do século XVII Sala 9 - Azulexos do século XVII Sala 10 - Azulexos do século XVII Sala 11 - Azulexos do século XVIII Sala 12 - Azulexos do século XVIII Sala 13 - Azulexos do século XVIII Sala 14 - Azulexos do século XIX Sala 15 - Azulexos do século XX
Nesta planta atópanse ademais: Sala F - Capela de San Antonio Salga G - Coro
Planta segunda.
Nesta planta hai unha sala á que se accede a través da primeira planta e que mostra a Gran Visión de Lisboa, a peza máis importante do museo que mostra a paisaxe lisboeta antes do terrible terremoto de 1755, que arrasou a cidade.
Actividades e servizos O museo conta cunha sala de exposicións temporais, un restaurante decorado con azulexos do século XX, que representan diversos alimentos, así como tenda, centro de información, aseos e cafetería.
Tamén conta cun variado e rico programa de conferencias e charlas de carácter didáctico.
