martes, 17 de mayo de 2022

MUIÑO DA PUZA - MUIÑOS DE GOLFARIZ - PARDEMARÍN - A ESTRADA

 MUIÑO DA PUZA
MUIÑOS DE GOLFARIZ
PARDEMARÍN
A ESTRADA

       Na parroquia de Pardemarín existe unha ruta rehabilitada que segue o ronsel destes antigos muiños, agora libres de maleza e sinalizados en pedras talladas grazas a un canteiro da zona

     Os muiños, xa sexan de vento, auga ou marea, conforman unha parte importante da cultura e etnografía de Galicia. Por esa razón hoxe en día, e en prácticamente todo o territorio, existen numerosas rutas que seguen os famosos camiños da moenda.

     Espazos que foron rehabilitados para que a xente poida coñecer de cerca o patrimonio arquitectónico que representan estas singulares construcións, e mergullarse ao mesmo tempo en plena natureza.

     No municipio da Estrada atopamos un itinerario repleto de encanto e magnetismo, que discorre paralelo ao río entre bosques de ribeira. Falamos da Ruta dos Muíños de Golfariz, na parroquia de Pardemarín. A particularidade desta senda reside na historia detrás da posta a punto do lugar, pois foi un veciño da aldea "canteiro de profesión" quen salvou da maleza os vellos camiños e muiños da zona. Ademais, grazas á súa destreza á hora de cortar e moldear a pedra, este canteiro de Golfariz puido deixar unha pegada imborrable, en forma de señalizaciones, por todo o percorrido.

      Desde a cima de Santa Baia descende un pequeno regato ata formar un val natural na contorna da Estrada.

     Xunto a este regato, décadas atrás levantouse un importante grupo de muiños, hoxe coñecidos como os "Muíños de Golfariz". A beleza desta pequena ruta fluvial non radica únicamente nas súas paisaxes ou a historia das súas construcións, senón máis ben na singularidade da súa acondicionamiento.

     Manuel López Castiñeiros, coñecido por todos como "Carballo" é un veciño da parroquia, canteiro e escultor de profesión, que unha vez xubilado decidiu levar a cabo un ambicioso proxecto que levaba tempo roldando na súa cabeza: a posta en valor dunha ruta no lugar que tantas veces percorrera durante a súa infancia.

     Carballo conseguiu recuperar ata seis muiños ocultos pola maleza; instalou barandillas de madeira nas pendentes; construíu varias pasarelas para prolongar os carreiros; e creou singulares esculturas e señalizacións de pedra que percorren toda a Ruta dúas Muíños de Golfariz. Estas últimas son na actualidade o auténtico selo de identidade do itinerario.

     En total, tres quilómetros de traxecto circular que seguen as augas do río entre bosques, muiños e esculturas. Nunha dos gravados en pedra da contorna, pode lerse un pequeno texto que di: "un canteiro que puxo a Pardemarín de moda". Razón non lle falta, e é que desde o ano 2020, esta senda converteuse nun reclamo de primeira categoría para todos aqueles visitantes que chegan á Estrada.

Muiños, natureza e historia
     A Ruta dúas Muíños de Golfariz dá comezo moi preto de Mesadoiro, na contorna de Vos Cabarlliños. Próximo a este punto atópase a área recreativa de Barroblanco, acondicionada con mesas e bancos onde poder pasar o día.

     En todo o traxecto, varias das obras do escultor local aparecen marcadas polas iniciais do seu nome e apelidos.

     Algunhas delas ata contan con mensaxes gravadas nas pedras, como é o caso da "homenaxe aos antepasados e o seu esforzo", escrito baixo a figura dunha muller en pedra.

     Unha vez iniciado o percorrido como tal, este atravesa os bosques de ribeira entre grupos de molinos e pasarelas. Ademais, varias destas construcións manteñen intacta a súa estrutura interna e poden ser visitados por dentro.

      Muíño do Montoiro (en funcionamento trala súa posta a punto) ou de Vidal, Fervenza dá Chousa, Muíño do Batán, de Baixo ou de Sueiro e así ata chegar á antiga central hidroélectrica de Salouzáns. Alí localízase tamén o último dos muiños, o de Veiga Grande. Unha vez neste punto, a vía avanza por O Rodo e Mesadoiro ata volver ao lugar de partida.

VIDEO

MAPA 

 

Fuente: El Español
Autora: Thalia García
XOAN ARCO DA VELLA

 

 

lunes, 16 de mayo de 2022

MUIÑO DE VIDAL - MUIÑOS DE GOLFARIZ - PARDEMARÍN - A ESTRADA

MUIÑO DE VIDAL
MUIÑOS DE GOLFARIZ
PARDEMARÍN
A ESTRADA

       Na parroquia de Pardemarín existe unha ruta rehabilitada que segue o ronsel destes antigos muiños, agora libres de maleza e sinalizados en pedras talladas grazas a un canteiro da zona

     Os muiños, xa sexan de vento, auga ou marea, conforman unha parte importante da cultura e etnografía de Galicia. Por esa razón hoxe en día, e en prácticamente todo o territorio, existen numerosas rutas que seguen os famosos camiños da moenda.

     Espazos que foron rehabilitados para que a xente poida coñecer de cerca o patrimonio arquitectónico que representan estas singulares construcións, e mergullarse ao mesmo tempo en plena natureza.

     No municipio da Estrada atopamos un itinerario repleto de encanto e magnetismo, que discorre paralelo ao río entre bosques de ribeira. Falamos da Ruta dos Muíños de Golfariz, na parroquia de Pardemarín. A particularidade desta senda reside na historia detrás da posta a punto do lugar, pois foi un veciño da aldea "canteiro de profesión" quen salvou da maleza os vellos camiños e muiños da zona. Ademais, grazas á súa destreza á hora de cortar e moldear apedraa, este canteiro de Golfariz puido deixar unha pegada imborrable, en forma de señalizaciones, por todo o percorrido.

      Desde a cima de Santa Baia descende un pequeno regato ata formar un val natural na contorna da Estrada.

     Xunto a este regato, décadas atrás levantouse un importante grupo de muiños, hoxe coñecidos como os "Muíños de Golfariz". A beleza desta pequena ruta fluvial non radica únicamente nas súas paisaxes ou a historia das súas construcións, senón máis ben na singularidade da súa acondicionamiento.

     Manuel López Castiñeiros, coñecido por todos como "Carballo" é un veciño da parroquia, canteiro e escultor de profesión, que unha vez xubilado decidiu levar a cabo un ambicioso proxecto que levaba tempo roldando na súa cabeza: a posta en valor dunha ruta no lugar que tantas veces percorrera durante a súa infancia.

     Carballo conseguiu recuperar ata seis muiños ocultos pola maleza; instalou barandillas de madeira nas pendentes; construíu varias pasarelas para prolongar os carreiros; e creou singulares esculturas e señalizacións de pedra que percorren toda a Ruta dúas Muíños de Golfariz. Estas últimas son na actualidade o auténtico selo de identidade do itinerario.

     En total, tres quilómetros de traxecto circular que seguen as augas do río entre bosques, muinos e esculturas. Nunha dos gravados en pedra da contorna, pode lerse un pequeno texto que di: "un canteiro que puxo a Pardemarín de moda". Razón non lle falta, e é que desde o ano 2020, esta senda converteuse nun reclamo de primeira categoría para todos aqueles visitantes que chegan á Estrada.

Muiños, natureza e historia
     A Ruta dúas Muíños de Golfariz dá comezo moi preto de Mesadoiro, na contorna de Vos Cabarlliños. Próximo a este punto atópase a área recreativa de Barroblanco, acondicionada con mesas e bancos onde poder pasar o día.

     En todo o traxecto, varias das obras do escultor local aparecen marcadas polas iniciais do seu nome e apelidos.

     Algunhas delas ata contan con mensaxes gravadas nas pedras, como é o caso da "homenaxe aos antepasados e o seu esforzo", escrito baixo a figura dunha muller en pedra.

     Unha vez iniciado o percorrido como tal, este atravesa os bosques de ribeira entre grupos de molinos e pasarelas. Ademais, varias destas construcións manteñen intacta a súa estrutura interna e poden ser visitados por dentro.

      Muíño do Montoiro (en funcionamento trala súa posta a punto) ou de Vidal, Fervenza dá Chousa, Muíño do Batán, de Baixo ou de Sueiro e así ata chegar á antiga central hidroélectrica de Salouzáns. Alí localízase tamén o último dos muiños, o de Veiga Grande. Unha vez neste punto, a vía avanza por O Rodo e Mesadoiro ata volver ao lugar de partida.

VIDEO

MAPA

 

Fuente: El Español

Autora: Thalia García

XOAN ARCO DA VELLA 

 

 

PETO DE RODEIRO - CASTRO LABOREIRO - MELGAÇO

 PETO DE RODEIRO

RODEIRO

CASTRO LABOREIRO

 MELGAÇO


    Peto de ánimas
     Os petos de ánimas atópanse en camiños e encrucilladas de toda Galicia e son unha das manifestacións materiais do culto aos mortos, da devoción polas ánimas. Tódolos construídos con anterioridade a 1901 son bens de interese cultural.

Significado
     O seu significado vén da crenza na continuidade da alma despois da morte e da existencia dun paso intermedio para chegar ao ceo, onde se redimen os pecados e faltas cometidas en vida (o purgatorio), moi arraigada na mentalidade popular galega.

     Dentro das construcións populares, os petos de ánimas son os que evidencian a importancia do purgatorio. A finalidade destes elementos populares é que os vivos poidan ofrecer esmolas para a salvación das almas en pena que non encontran descanso no purgatorio, e así alcancen a felicidade no ceo.Unha vez liberadas, intercederán por quen fixo a ofrenda. Por tanto, trátase de procurar a salvación dos mortos pero tamén de se asegurar a propia.

     Moitos deles foron construídos pola devoción dun fregués ou polos veciños dun lugar. Son moi curiosas as advertencias que se fan no seu nome.

     Por exemplo, no de Famelga de Aguasantas (Cerdedo-Cotobade) lese textualmente: "Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás...". Tamén se invita a recordar os antepasados: "Ave María Purísima. Acordaos de las ánimas de vuestros padres o abuelos o tíos o parientes o amigos". E, noutra parte do oratorio, apréciase esta inscrición: "Rogade por nos, Señor, E socorrenos cos vosos sufraxios que nos pediremos por vos".

Orixe
     As almas do purgatorio que son a meirande devoción galega, despois dos santos, de Cristo e da Nai; e, aínda que o culto teña a súa raizame no cerne mesmo do espírito galego, as mostras que se conservan son serodias.

     A idea do purgatorio, aumentada e revitalizada a partir do Concilio de Trento (século XVI), fixo que se desenvolvese a práctica da construción destes monumentos populares cunha determinada iconografía. Pero segundo parece, en Galicia é no século XVIII cando se fan a maior parte destes monumentos dedicados ás ánimas; e os máis antigos conservados corresponden ao século XVII.

Localización e dimensións
     As encrucilladas aínda inspiran temor aos naturais do país, e a súa causa está en que pervive nas crenzas actuais consideralas como lugar que fora destinado ao enterramento, especialmente dos apartados da comunidade cristiá. De aí a crenza de que polas mesmas vaguen durante a noite as almas dos condenados.

     Tanto a súa dimensión como iconografía son variadas, polo que é difícil establecer unha morfoloxía xeral, aínda que si se pode indicar que o corpo central do peto está composto por unha cavidade na que normalmente se representa ás ánimas no purgatorio, en relevo ou pintura, e un peto ou hucha para botar as esmolas. Estes elementos veñen a maioría das veces acompañados doutros secundarios: cornixas, pilastras, portiña de ferro etc.

O culto aos petos de ánimas
     Tamén é habitual que, ao pasar por diante do peto, se rece unha oración polas benditas ánimas para que poidan saír do purgatorio.

     Tamén se lles agradece algún favor feito, porque acostuman a axudar aos vivos.

     Pídeselles axuda para solucionar algún problema e colócanselles flores no seu recordo.

     Ás ánimas, sobre todo, ténselles respecto. 

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

MUIÑO DE ABAIXO - MUIÑOS DE GOLFARIZ - PARDEMARÍN - A ESTRADA

MUIÑO DE ABAIXO
MUIÑOS DE GOLFARIZ
PARDEMARÍN
A ESTRADA

       Na parroquia de Pardemarín existe unha ruta rehabilitada que segue o ronsel destes antigos muiños, agora libres de maleza e sinalizados en pedras talladas grazas a un canteiro da zona

     Os muiños, xa sexan de vento, auga ou marea, conforman unha parte importante da cultura e etnografía de Galicia. Por esa razón hoxe en día, e en prácticamente todo o territorio, existen numerosas rutas que seguen os famosos camiños da moenda.

     Espazos que foron rehabilitados para que a xente poida coñecer de cerca o patrimonio arquitectónico que representan estas singulares construcións, e mergullarse ao mesmo tempo en plena natureza.

     No municipio da Estrada atopamos un itinerario repleto de encanto e magnetismo, que discorre paralelo ao río entre bosques de ribeira. Falamos da Ruta dos Muíños de Golfariz, na parroquia de Pardemarín. A particularidade desta senda reside na historia detrás da posta a punto do lugar, pois foi un veciño da aldea "canteiro de profesión" quen salvou da maleza os vellos camiños e muiños da zona. Ademais, grazas á súa destreza á hora de cortar e moldear apedraa, este canteiro de Golfariz puido deixar unha pegada imborrable, en forma de señalizaciones, por todo o percorrido.

      Desde a cima de Santa Baia descende un pequeno regato ata formar un val natural na contorna da Estrada.

     Xunto a este regato, décadas atrás levantouse un importante grupo de muiños, hoxe coñecidos como os "Muíños de Golfariz".

     A beleza desta pequena ruta fluvial non radica únicamente nas súas paisaxes ou a historia das súas construcións, senón máis ben na singularidade da súa acondicionamiento.

     Manuel López Castiñeiros, coñecido por todos como "Carballo" é un veciño da parroquia, canteiro e escultor de profesión, que unha vez xubilado decidiu levar a cabo un ambicioso proxecto que levaba tempo roldando na súa cabeza: a posta en valor dunha ruta no lugar que tantas veces percorrera durante a súa infancia.

     Carballo conseguiu recuperar ata seis muiños ocultos pola maleza; instalou barandillas de madeira nas pendentes; construíu varias pasarelas para prolongar os carreiros; e creou singulares esculturas e señalizacións de pedra que percorren toda a Ruta dúas Muíños de Golfariz. Estas últimas son na actualidade o auténtico selo de identidade do itinerario.

     En total, tres quilómetros de traxecto circular que seguen as augas do río entre bosques, muinos e esculturas. Nunha dos gravados en pedra da contorna, pode lerse un pequeno texto que di: "un canteiro que puxo a Pardemarín de moda". Razón non lle falta, e é que desde o ano 2020, esta senda converteuse nun reclamo de primeira categoría para todos aqueles visitantes que chegan á Estrada.

Muiños, natureza e historia
     A Ruta dúas Muíños de Golfariz dá comezo moi preto de Mesadoiro, na contorna de Vos Cabarlliños. Próximo a este punto atópase a área recreativa de Barroblanco, acondicionada con mesas e bancos onde poder pasar o día.

     En todo o traxecto, varias das obras do escultor local aparecen marcadas polas iniciais do seu nome e apelidos.

     Algunhas delas ata contan con mensaxes gravadas nas pedras, como é o caso da "homenaxe aos antepasados e o seu esforzo", escrito baixo a figura dunha muller en pedra.

     Unha vez iniciado o percorrido como tal, este atravesa os bosques de ribeira entre grupos de molinos e pasarelas. Ademais, varias destas construcións manteñen intacta a súa estrutura interna e poden ser visitados por dentro.

      Muíño do Montoiro (en funcionamento trala súa posta a punto) ou de Vidal, Fervenza dá Chousa, Muíño do Batán, de Baixo ou de Sueiro e así ata chegar á antiga central hidroélectrica de Salouzáns.

     Alí localízase tamén o último dos muiños, o de Veiga Grande. Unha vez neste punto, a vía avanza por O Rodo e Mesadoiro ata volver ao lugar de partida.


VIDEO

MAPA

 

Fuente: El Español
Autora: Thalia García
XOAN ARCO DA VELLA