Río Tamuxe O río Tamuxe, tamén coñecido como río Carballo ou río Carballas, é un afluente pola dereita do río Miño no seu treito final, morrendo neste a poucos quilómetros da súa desembocadura no mar.
Nace no concello de Oia, rega o val do Rosal e desemboca en Pías, no concello do Rosal.
É un río curto, duns 14 quilómetros, pero que chega a ter un caudal abondoso.
Posúe numerosos muíños e pesqueiras que ademais da pesca deportiva ofrecen a posibilidade de se bañar con zonas amplas de profundidades maiores dos dous metros no verán.
Na súa cabeceira atópanse as pozas de Loureza, no lugar do mesmo nome dentro do concello de Oia.
Nelas é posible nadar, tirarse á auga desde diferentes alturas e tomar o sol; ademais é habitual a práctica do nudismo.
Etimoloxía O nome do río é pre-romano, dunha raíz indoeuropea *tam- "de cor escura", que aparece noutros hidrónimos galegos: Tambre, Támoga, Támega, e tamén noutros países europeos, baste lembrar o británico Támese, en inglés Thames.
O Barón San Fiz do Barón é unha parroquia que se localiza no sur do concello do Carballiño na provincia de Ourense.
Segundo o IGE en 2014 tiña 63 habitantes (33 mulleres e 30 homes) distribuídos en 12 entidades de poboación.
Forma parte da parroquia eclesiástica do Barón que está formada polos 12 lugares desta parroquia civil, máis os 2 lugares da parroquia homónima do concello de San Amaro.
O Carballiño O Carballiño é un concello da provincia de Ourense, capital da comarca homónima. Segundo o INE en 2022 tiña 13.932 habitantes. O seu xentilicio é carballiñés.
Xeografía Está rodeado pola serra do Faro e o val do río Avia. Pola vila pasa o principal río da comarca, o Arenteiro, do que son afluentes o Pedríña, Oseira e Marañao. Outros cursos fluviais do concello son o Viñao, o Barbantiño e o Cardelle.
Historia A poboación do Carballiño naceu a mediados do século XVIII. Daquela o lugar pertencía á parroquia de Señorín, dependente da xurisdición de Partovia, e esta á súa vez do mosteiro de Oseira.
Comezou a celebrarse no lugar unha feira para acadar beneficios económicos, en contraposición a outras feiras celebradas nas xurisdicións da contorna, pertencentes ao Conde de Ribadavia e a outros mosteiros.
Aos poucos os feirantes fóronse asentando no lugar. A comezos do século XIX comezou a existir unha burguesía local. A botica dos Fernández deu aos seus propietarios diñeiro que foi investido en diferentes eidos. A familia emparentouse con estirpes nobiliarias vidas a menos e introduciuse na vida política liberal da comarca.
A vila está atravesada pola estrada N-541 que une Ourense e Pontevedra. Amais, está comunicada a través da AG-54 coa autovía AG-53.
Festas Festa do polbo - 2º domingo de agosto Festas de setembro
Comarca do Carballiño A comarca do Carballiño é unha comarca galega situada na provincia de Ourense. Toma o nome da súa vila principal.
Pertencen a ela os concellos de San Amaro, Beariz, Boborás, O Carballiño, San Cristovo de Cea, O Irixo, Maside, Piñor e Punxín.
Poboación No ano 2020 tiña 26.443 habitantes, deles 13.896 eran mulleres e 12.547 homes.
Lugares do Barón O Barón Pequeno, Bifós, Cabana, O Campo, Cima de Vila, Covela, Elfe, Fonteantiga, Lodeiro, Sarandín, Souto, A Veiga
Parroquias do Carballiño Arcos (Santa María), Banga (Santa Baia), O Barón (San Fiz), Cabanelas (San Xoán), O Carballiño (San Cibrao), Lobás (Santa Ouxea), Longoseiros (Santa Mariña), Madarnás (San Tomé), Mesego (Santa María), Mudelos (Santiago), Partovia (Santiago), A Piteira (San Miguel), Ponte Veiga (San Lourenzo), Sagra (San Martiño), Señorín (San Roque), Seoane de Arcos (San Xoán)
Arcos de Valdevez Arcos de Valdevez é un concello do distrito de Viana do Castelo, Portugal limítrofe con Galicia, e englobado na rexión Norte e na subrexión Minho-Lima.
Ten 445.89 km² de área e 24.761 habitantes (2001).
Divídese en 51 freguesías.
A capital é a vila de Arcos de Valdevez que ten 2.200 habitantes.
Freguesías As freguesías son o equivalente ás parroquias en Galicia.
Son as seguintes: Aboim das Choças Aguiã Alvora Ázere Cabana Maior Cabreiro Carralcova Cendufe Couto Eiras Ermelo Extremo Gavieira Giela Gondoriz Grade Guilhadeses
Loureda Madalena de Jolda Mei Miranda Monte Redondo Oliveira Paçô Padroso Parada Portela Prozelo Rio Cabrão Rio de Moinhos Rio Frio Sá Sabadim Salvador
Salvador de Padreiro Santa Cristina de Padreiro Santa Maria de Távora Santar São Cosme e São Damião São Jorge São Paio São Paio de Jolda São Vicente de Távora Senharei Sistelo Soajo Souto Tabaçô Vale Vila Fonche Vilela
Monumentos Igrexa da Lapa: É de estilo barroco típico Rococó. O proxecto da igrexa da Nossa Senhora da Lapa, é atribuído a André Soares e foi concluido en 1767.
Aldea de Silvaescura Recentemente iniciouse a escavación da aldea perdida de SIlvaescura, situada nos limites entre o monte de Soutelo de Montes e o de Trasdomonte da que só permanecen dúas estruturas a vista.
Coñécense poucas referencias históricas documentadas desta aldea. A máis importante e a da redención dos foros da aldea de as Codesás ao convento de Aciveiro, documento datado de 1624.
Son tamén referencia da historia deste lugar a toponimia do entorno, Su Casa, Silva Oscura, Camiño da Brea(referencia ao tránsito de actividade comercial cos mosteiros e Compostela).
Co obxectivo de poñer en valor estes traballos estanse levando a cabo visitas guiadas por parte do Instituto de Ciencias do Patrimonio.
Soutelo de Montes Soutelo de Montes é unha vila da parroquia da Madanela de Montes, no concello de Forcarei. É a segunda de maior poboación deste concello.
Demografía Segundo o IGE en 2020 tiña 405 habitantes, 19 menos que o ano anterior.
Historia No transcurso da revolta Irmandiña, na segunda metade do século XV, a Torre do Castro de Montes foi derrubada. Os xuíces-meriños tiveron que trasladar a súa residencia a Soutelo de Montes, onde se asentarían até as xurisdicións especiais seren abolidas en 1811.
Na remodelación de concellos e partidos xudiciais das Cortes de Cádiz creouse o concello de Soutelo de Montes. Formaban parte del as freguesías da Madanela, Ventoxo, Pardesoa, San Miguel de Presqueiras e Santa Mariña de Presqueiras.
En 1814 o rei Fernando VII anulou a Constitución e a xurisdición retornou ao arcebispado de Santiago. En 1833 creouse o concello de Forcarei, aínda que entre 1858 e 1862 denominouse Soutelo de Montes.
Festas e celebracións
Festa do cogomelo, en novembro. Festa do Gaiteiro, en memoria de Avelino Cachafeiro, o 18 de agosto de 1973.
A Madanela de Montes Santa María Madanela de Montes é unha parroquia que se localiza no concello de Forcarei, na comarca de Tabeirós - Terra de Montes.
Segundo o IGE, no 2014 a súa poboación descendera ata os 578 habitantes, sendo 272 homes e 306 mulleres.
Patrimonio No IES Chano Piñeiro consideraron a posibilidade de que a orixe do topónimo puidese ser orixinalmente medanela diminutivo de meda. A igrexa parroquial inaugurouse en 1964.
Lugares da Madanela de Montes Ameixeiras, Os Codesás, A Graña, A Madanela, San Xusto, Sanguñedo, Soutelo de Montes, Trasdomonte, Ventosela
Parroquias de Forcarei Aciveiro (Santa María), Castrelo (Santa Mariña), Dúas Igrexas (Santa María), Forcarei (San Martiño), A Madanela de Montes (Santa María Madanela), Meavía (San Xoán), Millarada (San Amedio), Pardesoa (Santiago), Pereira (San Bartolomeu), Quintillán (San Pedro), San Miguel de Presqueiras (San Miguel), Santa Mariña de Presqueiras (Santa Mariña), Ventoxo (San Nicolao)
