CALLEJEANDO EN REDES
REDES
CAAMOUCO
ARES
Redes
Redes é un lugar da parroquia de San Vicente de Caamouco no concello de Ares na provincia da Coruña.
Tiña 271 habitantes no ano 2007 segundo datos do Instituto Galego de Estatística dos cales eran 137 homes e 134 mulleres, o que supón un aumento con relación ao ano 2003 cando tiña 270 habitantes.
É unha vila mariñeira que ten un grande atractivo turístico.
Redes era unha antiga e pequena aldea de pescadores, conserva na actualidade todo o sabor mariñeiro tradicional.
Caamouco
San Vicente de Caamouco é a parroquia máis oriental do concello coruñés de Ares.
Segundo o Instituto Galego de Estatística tiña 757 habitantes no ano 2018, dos que 361 eran homes e 396 mulleres, o que supón un descenso en relación ó ano 2007 cando tiña 818, aínda que durante o verán a poboación chega a cuadriplicarse.
Caamouco ten boas praias na ría de Ares como as do Raso e Seselle e a vila típica mariñeira de Redes, que é un punto de interese turístico nas Rías Altas.
Patrimonio
Pazo do Piñeiro na Rúa de Barracido.
Lugares de Caamouco
A Lousada, A Malata, A Regueira, A Rúa de Barracido, A Solaina, As Pezoas, Barracido, Burreiros, Carballás, Curmá, Curro, Ixobre, Lameira, Liñares, Mazaído, O Castro, O Outeiro de Barracido, O Pallizo, O Raso, Redes, Ríos, Rodelas, Seselle.
Ares
Ares é un concello da provincia da Coruña, pertencente á comarca de Ferrol.
Segundo o IGE o 1 de xaneiro de 2014 tiña 5741 habitantes (2845 homes e 2896 mulleres) O seu xentilicio é «aresán».
Patrimonio histórico
Ares conta cun estilo arquitectónico orixinal, con casas dunha soa planta e galerías de madeira pintada de cores vivas.
Todo o concello está salpicado por edificios de arquitectura indiana. Moitos deles son dunha grande beleza e gozan dun case perfecto estado de conservación.
A súa singularidade converteuna nun destino de veraneo moi visitado nos anos 80 e 90. Este feito contribuíu á propia degradación do contorno arquitectónico, que se viu inundado de casas modernas de varios pisos, aínda que hai zonas que conservan o encanto orixinal da vila, como O Porto, onde abundan as casas dunha altura e paredes encaladas que envolven arrevesadas canellas.
As construcións máis relevantes son o Mosteiro de Santa Catalina de Montefaro e as Baterías militares do Segaño e Coitelada, ademais dos restos dunha antiga torre situada ao final do espigón, en dirección a Estacas.
Xeografía
Esténdese pola franxa costeira que vai desde a Ría de Ferrol ata o porto de Redes.
A vila aresá está situada á beira dunha enseada rodeada de praias que suman case tres quilómetros costeiros de areais de augas tranquilas.
As praias máis coñecidas de Ares son A Rampa, O Cruceiro e a A Xunqueira, Redes, Seselle, O Raso, Sabadelle, Río Sandeu e Chanteiro. Tamén hai algunhas calas como Estacas e Centeás e outras calas máis illadas.
Fauna e flora
En Ares teñen presenza especies como as andoriñas, os morcegos ou os lucecús. A ría é rica en marisco; abundan as centolas, nécoras, ameixas, berberechos, percebes, vieiras etc. Tamén os muxos asoman pola ría e, nalgunhas épocas do ano, sobre todo no verán, é común divisar grupos de arroaces gozando das tranquilas augas desta ría.
Ares ten territorio, o seu litoral máis exterior na ría, dentro da zona especial de conservación (ZEC) e a zona de especial protección para as aves (ZEPA) da "Costa Ártabra".
Economía
A economía de Ares baséase na pesca, así como na agricultura e o turismo.
Turismo
Entre as festas locais destacan O Voto de Chanteiro, O Carme e as súas procesións marítimas tanto en Redes como en Ares, San Roque en Ares, San Pedro en Cervás e a festividade do Corpus Christi. Na véspera desta última, ata ben entrada a madrugada, toda a xente da vila afánase en cubrir varias rúas do centro con alfombras feitas de flores polas que pasará o día seguinte a procesión.
Ares conta ademais con dous cámpings próximos ás praias, hotel, bares e lugares onde gozar da gastronomía local.
Hai varias rutas de sendeirismo e bicicleta de montaña polas que se pode gozar de vistas como a de Montefaro, coas Rías Altas e un Océano Atlántico sempre custodiado pola Torre de Hércules.
Comarca de Ferrol
A comarca de Ferrol é unha comarca galega situada na provincia da Coruña e a súa capital é Ferrol. A ela pertencen os concellos de Ares, Cedeira, Fene, Ferrol, Moeche, Mugardos, Narón, Neda, San Sadurniño, As Somozas e Valdoviño.
Limita ao norte e ao leste co océano Atlántico, ao leste coa comarca do Ortegal e ao sur coa comarca do Eume.
Ten unha extensión de 623,45 km² e conta cunha poboación de 151.822 habitantes no 2020, distribuídos en 11 concellos.
Xunto coas comarcas de Eume e Ortegal, integra a ambigua e non oficial Ferrolterra.
A comarca pódese dividir en tres subcomarcas claramente diferenciadas:
Os concellos bañados pola ría de Ferrol: Ares, Fene, Ferrol, Mugardos, Narón e Neda. Moi cohesionados entre si, son pequenos en extensión e teñen gran densidade de poboación; dependen en gran medida de Ferrol e Narón nas súas relacións.
Dende 1971 existe unha Mancomunidade de Concellos da comarca Ferrol, na que se integrou Valdoviño en 1977.
Unha segunda zona, a máis afastada da costa, esténdese polos concellos de Valdoviño, San Sadurniño, Moeche e As Somozas.
A terceira consiste en Cedeira.
En todos os casos as intensas relacións funcionais con Ferrol integran estas diferentes vinculacións locais nunha unidade comarcal de orde superior moi condicionada por relacións económicas, sociais, administrativas e sanitarias.
Ferrol é o concello de mallor importancia económica e o de maior poboación. A administración estatal, moi vinculada a intereses militares, a Xunta de Galicia e a xudicatura teñen a súa sede en Ferrol. A sanidade está artellada na organización do Sergas con sede no Complexo Hospitalario Arquitecto Marcide-Novoa Santos.
Pertencen á comarca de Ferrol os seguintes 11 concellos:
Ares
Cedeira
Fene
Ferrol
Moeche
Mugardos
Narón
Neda
San Sadurniño
As Somozas
Valdoviño
MAPA
XOAN ARCO DA VELLA
