NOGUEIRA DE MIÑO A CAPELA SIXTINA GALEGA - CHANTADA

 A CAPELA SIXTINA GALEGA

NOGUEIRA DE MIÑO 

A EIREXE

CHANTADA

 Igrexa de Santa María de Nogueira de Miño
     Está situada na cima do famoso meandro Cabo do Mundo.

     Santa María de Nogueira combina partes da segunda metade do século XII e do segundo terzo do XVIII, época na que sofre importantes reformas na fachada, que actualmente mostra o antigo rosetón romanico e campanario de formas barrocas.

     A igrexa é dunha soa nave, con arco triunfal e cabeceira cuadrangular cunha ventá de arco de medio punto posterior decorada, aínda que o retablo no  interior non nola permite ver.

     A ábsida cóbrese cun tramo recto con bóveda de canón e bóveda de aresta.  Na cabeceira catro columnas posúen decoración en capiteis e basas, sendo probablemente de varias mans xa que algúns son máis bastos. Lateralmente no seu tramo norte está unida unha sancristía, así como a chamada Capela de Alba.

     Os canzorros exteriores, así como a porta sur, adórnanse cunha rica e variada temática onde a presenza de fauna local é unha constante: cabras, morcegos, troitas, anguías …

     No seu interior destacan unhas impresionantes pinturas renacentistas, restauradas na segunda década do século XXI, e que lle valen o sobrenome da Capilla Sixtina galega. Realizadas ao fresco sobre un morteiro de cal e area. Atribúense ao chamado “Mestre de Nogueira” e sitúanse segundo o profesor García Igrexas ao redor de 1560. 

     Está enmarcado en franxas ornamentais de gran riqueza formal e linguaxe renacentista. Móstrasenos un Xuízo final con Cristo rodeado de anxos que sosteñen os elementos da Paixón; a corte celestial preside o conxunto sobre os condenados e o inferno.

     Atribúense á primeira metade do século XVI e posúen unha rica gama cromática que nos reflicte a importancia da obra no momento.

     Posúe importantes faltas debido á posterior colocación dun púlpito, hoxe retirado, e á construción da Capela de Alba. No tramo da ábsida pódese apreciar a escena do Bico de Xudas no pano dereito, e unha escena do Via Crucis na dereita, mentres que no teito podemos observar a representación dos catro ventos, unha lúa e un sol.

     A porta norte presenta unha delicada ornamentación, con arquivoltas decoradas e tímpano, así como mochetas con representacións animais.

     No exterior, a ábsida cuadrangular ofrece tamén unha delicada e decorada ventá con arco de medio punto.

     Unha escaleira dá acceso desde o exterior á espadana, onde posúe unha campá que co seu son alaga o val do Miño. 

     Segundo contan os veciños, foi obxecto dunha curiosa disputa entre o párroco de Nogueira e outro párroco veciño por ver cal das dúas parroquias se facía coa campá máis grande, saíndo Nogueira vitoriosa de tan curiosa disputa.

 

VIDEO

MAPA

 

Fuente: Web Turismo da Ribeira Sacra

XOAN ARCO DA VELLA

LENDA DA BARCA DE PEDRA - PUEBLA DE SANABRIA

 LENDA DA BARCA DE PEDRA

PUEBLA DE SANABRIA

A Barca de Pedra de Puebla de Sanabria
     Conta a lenda que un peregrino, que era o mesmo Xesús disfrazado, chegou a Villaverde de Lucerna pedindo esmola. 

     Todas as portas pecháronselle e só foi atendido por tres mulleres que cocían pan nun forno.

     O peregrino, como castigo á súa falta de hospitalidade, tomou o seu bastón e golpeou o chan facendo brotar tanta auga que asolagou o pobo enteiro, dando lugar ao Lago de Sanabria.

     O peregrino e as tres panadeiras puxéronse a salvo ao subirse a unha rocha con forma de barca, que en lugar de fundierse flotou sendo transportada val abaixo.

     Cando as augas baixaron, a barca de pedra quedou depositada no monte no que hoxe está Puebla de Sanabria onde hoxe aínda se pode contemplar xunto ao castelo.

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

ESTACIÓN DE TREN DE RIBADAVIA - RIBADAVIA

 ESTACIÓN DE TREN DE RIBADAVIA

RIBADAVIA

 Estación de Ribadavia
    Ribadavia é unha estación de tren de Adif situada na vila de Ribadavia, na provincia de Ourense. Ten servizos de longa e media distancia.

Situación ferroviaria
     A estación atópase no punto quilométrico 72,9 da liña férrea de ancho ibérico que une Monforte de Lemos con Redondela a 87 metros de altitude, entre as estacións de Barbantes e Filgueira.

     O tramo é de vía única e está electrificado.

Historia
     A estación foi inaugurada o 18 de xuño de 1881 coa aperta do tramo Ourense-Arbo da liña que pretendía unir Vigo con Monforte de Lemos.

     A súa explotación inicial quedou a cargo da Compañía do Ferrocarril de Medina a Zamora e de Ourense a Vigo.

     Dita xestión mantívose ata 1928 cando foi absorbida pola Compañía Nacional dos Ferrocarrís do Oeste de España, compañía pública creada para xestionar varios trazados, en xeral deficitarios, do oeste do país. 

     En 1941, Oeste foi unha das empresas que se integrou na recentemente creada Renfe.

     Desde o 31 de decembro de 2004 Renfe Operadora explota a liña mentres que Adif é a titular das instalacións ferroviarias.

A estación
     Está situada ao norte do concello. O seu edificio para viaxeiros é unha ampla estrutura de base rectangular e dúas alturas que recobre un tellado de catro vertentes. 

     Dispón de dúas plataformas curbadas (unha lateral e outra central) á que acceden tres vías.

     A plataforma lateral conta cunha marquesiña metálica encostada ao edificio principal como elemento de protección.

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

ESTACIÓN DE TREN DE BARBANTES - BARCA DE BARBANTES - CENLLE

 ESTACIÓN DE TREN DE BARBANTES

BARCA DE BARBANTES

CENLLE

 Estación de Barbantes
     Barbantes é unha estación de tren de Adif situada na Barca de Barbantes, no concello de Cenlle, provincia de Ourense. Ten servizos de media distancia.

Situación ferroviaria
     A estación atópase no punto quilométrico 59,1 da liña férrea de ancho ibérico que une Monforte de Lemos con Redondela a 93 metros de altitude, entre as estacións de Ourense-Empalme e Ribadavia.

      O tramo é de vía única e está electrificado.

Historia
     A estación foi inaugurada o 18 de xuño de 1881 coa apertura do tramo Ourense-Arbo da liña que pretendía unir Vigo con Monforte de Lemos. A súa explotación inicial quedou a cargo da Compañía do Ferrocarril de Medina a Zamora e de Ourense a Vigo.

     Dita xestión mantívose ata 1928 cando foi absorbida pola Compañía Nacional dos Ferrocarrís do Oeste de España, compañía pública creada para xestionar varios trazados, en xeral deficitarios, do oeste do país. En 1941, Oeste foi unha das empresas que se integrou na recentemente creada Renfe.

     Desde o 31 de decembro de 2004 Renfe Operadora explota a liña mentres que Adif é a titular das instalacións ferroviarias.

A estación
     Está situada a beiras do río Miño como gran parte das estacións deste tramo. O seu edificio para viaxeiros é unha ampla estrutura de base rectangular e planta baixa. 

     Dispón de dúas plataformas (unha lateral e outra central) á que acceden tres vías. 

     A plataforma central é tan estreita que realmente non ten uso por parte dos viaxeiros.

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

PETO DE BEIRO - BEIRO - CARBALLEDA DE AVIA

 PETO DE BEIRO

BEIRO

CARBALLEDA DE AVIA

Petos de Ánimas
     Os petos de ánimas son unha das manifestacións materiais do culto aos mortos, da devoción das ánimas; non deixa de falarnos das ideas moi profundas na mentalidade galega sobre a vida e a morte.

     Afirman os historiadores e etnógrafos que o peto de ánimas xorde despois do século XVI, na situación político-relixiosa da Contrarreforma, é entón cando aparece a idea do Purgatorio.
Segundo Castelao:
     "A nova devoción suprímeo a idea de castigo eterno".

      A mediados do século XVII, Galicia xa deixara de pensar no Inferno para que se entregue de cheo a idea do Purgatorio, do que os seus mortos queridos podían salvarse a forza de oracións e boas obras.

     A finalidade destes elementos populares é a de ofrecer ofrendas de todo tipo (flores, cera, patacas, maíz, pan, aceite ...), ás ánimas que non atopan descanso no Purgatorio, para que alcancen a felicidade no Ceo; unha vez liberadas intercederán por quen fixo a ofrenda, e daban diñeiro para que o cura o administre e dixese misas polos defuntos.

     Os retablos das ánimas, os petos en que se pide a esmola durante a misa e as obras de cantería son manifestacións de culto ás ánimas.

     O estilo artístico , de cantería defínese como "popular"; os devotos coñecían perfectamente as formas e cores que querían e non lle pedían ao canteiro artesan outra cousa que facer a obra encargada coa súa mellor habilidade.

   Os petos unen arquitectura e escultura, e a súa estrutura divídese en tres partes:
- Estructura arquitectónica básica.
- Unha cavidade similar a unha capeliña que ocupa o eixe central e superior (buqueira).
- Unha cavidad case sempre na base da capeliña, tapada cunha lámina de ferro e un buraco para meter as ofrendas (Alxibeira).  

MAPA 

 

XOAN ARCO DA VELLA