IGREXA DE VALEGÁ - VALEGÁ - OVAR

IGREXA DE VALEGÁ

VALEGÁ

OVAR

Igrexa de Válega
       A Igrexa de Válega é unha verdadeira obra prima da arte da pintura do azulexo e seguramente unha das máis impresionantes igrexas de Portugal.

      Á posta do sol, da fachada da igrexa, virada para poñente, é particularmente preciosa, bañada polos raios de sol.

     Un verdadeiro templo dourado que brilla cos seus fantásticos azulexos de múltiplos cores.

      O patronato da igrexa pertenceu a propietarios privados ata o ano de 1150.

     Desde entón ata 1288 foi do Monasterio de São Pedro de Ferreira.

    De 1583 a 1833 foi propriedade do Bispo e da  Catedral de Porto.

      A Igrexa de Válega sitúase na súa localización actual desde mediados do século 18.

Merece a pena destacar no interior da igrexa:
      Intervencións do século 20, por exemplo os teitos en madeiras exóticas, patrocinados pola Familia Lopes, así como revestimientos exuberantes en azulexos, producidos pola Fábrica Aleluia de Aveiro traballos en marmól nas paredes interiores da capela principal, o coro inferior e os revestimientos de madeira xerais a representación das distintas fases da vida da Virxe María

      Válega sitúase a 6,5 km da cidade de Ovar e merece sen dúbida a pena visitar!

Válega
      Válega é unha freguesia portuguesa do concelho de Ovar, con 26,64 km² de superficie e 6.742 habitantes (2001).

     O seu densidad de poboación é de 253,1 hab/km².

Ovar
      Ovar é unha cidade portuguesa situada no distrito de Aveiro, Rexión Centro e comunidade intermunicipal de Aveiro, con preto de 17 200 habitantes.

      E un municipio con 149,88 km² de área e 55 198 habitantes (2001), o que se traduce nunha densidad de poboación de 368,28 habitantes/km².

     Está subdividida en 8 freguesías.

     O municipio limita ao norte co de Espinho, ao nordeste con Santa Maria dá Feira, ao leste con Oliveira de Azeméis, ao sur con Estarreja e con Murtosa e ao oeste co Océano Atlántico, que baña preto de 15 km da súa costa.

Freguesías:
    Arada
    Cortegaça
    Esmoriz
    Maceda
    Ovar
    São João
    São Vicente de Pereira
    Válega

VIDEO

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA 

Fuente: Web TURISMO DE PORTUGAL

XOAN ARCO DA VELLA

PETO DE A ALDEA - A ALDEA - PONTE CALDELAS

 PETO DE A ALDEA

A ALDEA

PONTE CALDELAS

Petos de Ánimas
     Os petos de ánimas son unha das manifestacións materiais do culto aos mortos, da devoción das ánimas; non deixa de falarnos das ideas moi profundas na mentalidad galega sobre a vida e a morte.

     Afirman os historiadores e etnógrafos que o peto de ánimas xorde despois do século XVI, na situación político-relixiosa da Contrarreforma, é entón cando aparece a idea do Purgatorio.

Segundo Castelao:
     "A nova devoción suprímeo a idea de castigo eterno".

     A mediados do século XVII, Galicia xa deixara de pensar no Inferno para que se entregue de cheo a idea do Purgatorio, do que os seus mortos queridos podían salvarse a forza de oracións e boas obras.

     A finalidade destes elementos populares é a de ofrecer ofrendas de todo tipo (flores, cera, patacas, maíz, pan, aceite ...), ás ánimas que non atopan descanso no Purgatorio, para que alcancen a felicidade no Ceo; unha vez liberadas intercederán por quen fixo a ofrenda, e daban diñeiro para que o cura administráseo e dixese misas polos defuntos.

     Os retablos das ánimas, os petos en que se pide a esmola durante a misa e as obras de cantería son manifestacións de culto ás ánimas.

O estilo artístico , de cantería defínese como "popular"; os devotos coñecían perfectamente as formas e cores que querían e non lle pedían ao canteiro artesano outra cousa que facer a obra encargada coa súa mellor habilidade.

     Os petos unen arquitectura e escultura, e a súa estrutura divídese en tres partes:

- Infraestructura arquitectónica básica.
- Unha cavidad que similar a unha capillita que ocupa o eixe central e superior (buqueira).
- Unha cavidad case sempre na base da capillita, tapada cunha lámina de ferro e un buraco para meter as ofrendas (Alxibeira).

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA

PONTELLA DE OS TATOS - RÍO VERDUGO - BARCIA DO SEIXO - A LAMA

PONTELLA DE OS TATOS

RÍO VERDUGO

OS TATOS

BARCIA DO SEIXO

A LAMA

Río Verdugo
     O Verdugo é un río galego da provincia de Pontevedra, cuxa foz se sitúa no fondo da ría de Vigo.

Percorrido
     O Verdugo nace a 760 m de altura no monte do Outeiro Grande, na aldea de Cernadelos (Santa Mariña de Presqueiras, Forcarei). 

No seu primeiro tramo baixa encaixado atravesando os concellos de Beariz, A Lama e Ponte Caldelas, facendo un val máis amplo na súa entrada en Soutomaior.

     No seu último tramo serve de fronteira entre Soutomaior e Pontevedra, desembocando entre Arcade e Ponte Sampaio.

     No concello de Ponte Caldelas atravesa os pasos da Fraga, onde se conservan varios muíños e un peto de ánimas. Despois de formar a praia fluvial da Calzada, na vila de Ponte Caldelas hai un paseo fluvial, a carón do antigo balneario, onde hai un monumento ao pescador.

Características
     O seu afluente principal é o río Oitavén, que se lle une pola esquerda, en Ponte da Barca, e que desenvolve un percurso de lonxitude similar á do Verdugo, desde o seu nacemento até a confluencia (32 km).

     De modo que ás veces se fala do sistema Verdugo - Oitavén (o curso común é de 7 km), e máis se se ten en conta que o caudal do Oitavén é superior. 

     Outros dos seus afluentes son o Calvelle e o Barbeira.

     O tamaño total da conca é de 357 km² (177,7 km² corresponden á bacía do Oitavén). O caudal absoluto do Verdugo na desembocadura é de 17 m³/s (o do Oitavén, antes da confluencia, atinxe os 10,5 m³/s).

     O Verdugo e os seus afluentes son ríos de réxime pluvial. As precipitacións medias na súa conca atinxen os 1884 mm anuais.

Aproveitamento
     No Verdugo sitúanse tres encoros: os de Feixa I e Encoro de Feixa II, localizados no concello de Ponte Caldelas e máis o encoro da Ponte do Demo, no de Soutomaior. Son de potencia inferior a 10 Mw.

     O río Verdugo ten sona pola pesca da troita. O último domingo de maio celébrase en Ponte Caldelas a festa da troita e o concurso internacional de pesca de salmónidos.

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA

CRUCEIRO E PETO DE MANUEL MOREIRA - O PAZO - MOURENTE

CRUCEIRO PETO DE MANUEL MOREIRA

O PAZO 

MOURENTE

     Os petos de ánimas, os cruceiros e os hórreos son os tres referentes do que poderiamos chamar os monumentos de arte menor da arquitectura rural de Galicia.

     Para a arte maior deixamos as igrexas, molinos, pazos e outras construcións de carácter civil ou militar como torreóns, murallas, etc.

     Polos montes e vales de de o sur de Galicia e do norte de Portugal, topámosnos/topámonos con frecuencia con estas encantadoras expresións da arte rural.

     Hoxe dedicámoslle a nosa atención aos petos de ánimas e pequenos monumentos piadosos que aos longo dos séculos, sobre todo desde a partir do XVII han ir xurdindo en pobos e aldeas.

     Os petos de ánimas son esas pequenas capillitas que se atopan polo xeral nos camiños e encrucilladas para honrar ás ánimas que esperan a súa liberación no purgatorio en cuxa hucha ou peto depositan os fieis as súas esmolas para financiar as misas que axuden a levalos ao ceo onde, xa na gloria, intercederán polos seus benefactores.

     Estes sinxelos monumentos obra dos canteiros locais, adoitan estar decorados cunha representación das pobre ánimas mergulladas en linguas de lume e en actitude suplicante, cara á súa intercesor que adoita ser un santo, San Antonio, por exemplo, un bispo ou a Virxe do Carmen, entre outros.

     Tamén se atopan, sobre todo en Portugal, construcións deste tipo, pero non dedicadas ás ánimas do purgatorio senón a unha devoción en particular, sendo bastantes frecuentes as relacionadas con Cristo cruficado.

     En Fornelos, que significa hornacina en galego, teñen unha dedicada a San Lorenzo.

MAPA

SÍGUENOS:

Facebook

XOAN ARCO DA VELLA  

O PARAISO EXISTE  

Twitter

XOAN ARCO DA VELLA

Pinterest

XOAN ARCO DA VELLA 

Google+

XOAN ARCO DA VELLA

Instagram

XOAN ARCO DA VELLA 

YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

XOAN ARCO DA VELLA