lunes, 13 de noviembre de 2017

CASTRO DE DOADE - CODESEDA - CASA DO PATRÓN

 CASTRO DE DOADE
DOADE
CODESEDA
CASA DO PATRÓN 
LALÍN


 Castro de Doade
     Tamén coñecido como "Aurela do Castro", preto de 105 m recinto circular. de diámetro, na que se fixeron varias escavacións arqueolóxicas promovidas polo museo, varias estruturas residenciais debidamente consolidadas, dobre parede e foso, totalmente escavado en rocha, única rexistrable e sinalizada cidade de Lalín sendo situado.



     O lugar de gran beleza natural, con fermosas vistaspanorámicas dos vales dos ríos Deza e Asneiro e Castros circundantes (Soutolongo, Vilanova e Costoya).

   
Restos arqueológicos Castro de Doade.
     Sala compostas por varias vitrinas que albergan os restos arqueológicos mobles máis relevantes dos 17.000 localizados no Castro de Doade (pota castrexa e fíbulas de bronce restauradas, restos de cerámica con diversas decoraciones, formas e tamaños, líticos, pallabarro) completados cos seus correspondentes láminas explicativas e diversas réplicas.



Museo Etnográfico Casa do Patrón
     O Museo Etnográfico Casa do Patrón é un museo no campo, con máis de 2.000 m2 de espazo para exposicións, distribuídos por tres edificios nun  museo etnográfico  onde máis de 4.500 pezas recollidas de todo Galicia están expostos.



     Recolle  unha gran historia, símbolos auténticos de Galicia nos últimos tres séculos.



     O Museo Etnográfico ten trece salas de exposicións organizadas por tema, onde podes ver as antigas escolas, a través do estilo de vida dos nosos antepasados, comercios esquecidos, unha taberna, un forno ou unha forxa tradicional.



     
     A Casa do Patrón realizou unha serie de proxectos anuais para manter viva a tradición, recuperando vellas prácticas que actualmente están sendo perdidos, como a colleita de cereais, malla, moenda, sacrificio, magosto ...


     Ofrece o Museo Etnográfico Casa do Patrón actividades o ano tamén talleres para todo o público, tanto individualmente como como grupos familiares e escolares, asociacións, institucións e grupos de calquera tipo (pan, queixo, cestería, cancións populares, rutas fanse ,. .) tamén ten servizo de restaurante con comida caseira a petición.



     A Casa do Patrón , unha oda silenciosa para a grandeza da historia, a cultura, a espiritualidade ea beleza da paisaxe de Galicia.



Museo Etnográfico "Casa do Patrón"
     Codeseda, No. 7 Doade - 36519 Lalín (Pontevedra)
Horario:
     martes a domingo
     10: 00-14: 00 e 16: 00-19: 00



     Tel: 986 69 22 03
     teléfono: 635 93 98 90
     Fax: 986 78 73 41



e-mail:
     info@museocasadopatron.com
     casadopatron@gmail.com

Coordenadas
     Latitude: 42 ° 36 '32 "N
     Lonxitude 8 ° 7 '56" W


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
Fuente: Museo Etnográfico "Casa do Patrón"
XOAN ARCO DA VELLA

domingo, 12 de noviembre de 2017

IGREXA DE MONTEFURADO - QUIROGA

 IGREXA DE MONTEFURADO
MONTEFURADO
QUIROGA
LUGO


 Igrexa de Montefurado
     Igrexa parroquial, con influencias foráneas, é un edificio rural de época barroca que sobresae polas súas proporcións e elegancia. Consta dunha nave con planta de cruz latina con brazos anchos e prolongación do pé pola ancha base cadrada da torre.


Montefurado
     San Miguel de Montefurado é unha parroquia do concello lucense de Quiroga. En 2011, segundo o IGE, tiña 162 habitantes (84 homes e 78 mulleres).



Xeografía
     Está situada á beira do río Sil, entre as dúas maiores serras de Galiza, o Macizo Central ourensán e a Serra do Courel. A influencia do río fai que esta zona goce dun clima continental mediterráneo, con temperaturas baixas en inverno e moi calorosas en verán.



Historia
     A parroquia toma o nome do Monte Montefurado, tamén coñecido como "Boca do Monte". Foi construído no século II, en tempos do Emperador Traxano, para desviar o leito do río e poder extraer o ouro que este arrastraba lavando o lodo da antiga conca.



     Ten uns 400 metros de longo por 19 de ancho, e unha altura media de 17 metros. Unha difícil obra de enxeñaría para a época. Dise que os romanos talaron unha fraga de aciñeiras que había preto do lugar que aínda conserva o topónimo de Enciñeira para romper a roca a fogo. Os romanos estaban acampados no lugar de Sesmil, que toma o seu nome da lexión romana dese nome.



Lugares de Montefurado
     Os Albaredos - Os Anguieiros - Centeais - Os Covallos - O Ermidón - Ferreira - O Ivedo - San Martiño de Alvaredos - San Miguel de Montefurado



Comarca de Quiroga
     A comarca de Quiroga é unha comarca galega situada no sueste da provincia de Lugo, na fronteira coa comunidade de Castela e León.



     A súa capital é Quiroga e pertencen a ela os concellos de Folgoso do Courel, Quiroga e Ribas de Sil.



Parroquias de Quiroga
    Santiago de Augasmestas
    Santa María de Bendilló
    Santa Baia de Bendollo
    Santa Bárbara de Bustelo de Fisteus
    Santa María de Cereixido
    Santa Sabela de Enciñeira
    San Mamede de Fisteus
    Santa María da Ermida
    San Salvador de Hospital
    San Miguel de Montefurado
    San Lourenzo de Nocedo
    Santa María de Outeiro
    San Salvador de Palacios de Sierra
    San Marcos de Paradaseca
    Santa María de Quintá de Lor
    San Martín de Quiroga
    Santa María Magdalena de Seara
    Santa Marina de Sequeiros
    San Antón de Vilanuide
    San José de Vilar de Lor
    San Lorenzo de Vilarmel
    Santa María de Vilaster
    San Cepriano De Parteme



Concellos da Ribeira Sacra
     A Pobra do Brollón · Baños de Molgas · Castro Caldelas · Chandrexa de Queixa · Chantada · Esgos · Maceda · Manzaneda · Monforte de Lemos · Montederramo · Nogueira de Ramuín · A Peroxa · A Teixeira · Pantón · Parada de Sil · Paradela · Pereiro de Aguiar · Portomarín · Quiroga · Ribas de Sil · Saviñao · Sober · Taboada . Carballedo


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

TUNEL DE MONTEFURADO - QUIROGA - MONTEFURADO

 TUNEL DE MONTEFURADO
MONTEFURADO
QUIROGA
LUGO


 Montefurado
     San Miguel de Montefurado é unha parroquia do concello lucense de Quiroga. En 2011, segundo o IGE, tiña 162 habitantes (84 homes e 78 mulleres).



Xeografía
     Está situada á beira do río Sil, entre as dúas maiores serras de Galiza, o Macizo Central ourensán e a Serra do Courel. A influencia do río fai que esta zona goce dun clima continental mediterráneo, con temperaturas baixas en inverno e moi calorosas en verán.



Historia
     A parroquia toma o nome do Monte Montefurado, tamén coñecido como "Boca do Monte". Foi construído no século II, en tempos do Emperador Traxano, para desviar o leito do río e poder extraer o ouro que este arrastraba lavando o lodo da antiga conca.



     Ten uns 400 metros de longo por 19 de ancho, e unha altura media de 17 metros. Unha difícil obra de enxeñaría para a época. Dise que os romanos talaron unha fraga de aciñeiras que había preto do lugar que aínda conserva o topónimo de Enciñeira para romper a roca a fogo. Os romanos estaban acampados no lugar de Sesmil, que toma o seu nome da lexión romana dese nome.



Comarca de Quiroga
     A comarca de Quiroga é unha comarca galega situada no sueste da provincia de Lugo, na fronteira coa comunidade de Castela e León.

 

     A súa capital é Quiroga e pertencen a ela os concellos de Folgoso do Courel, Quiroga e Ribas de Sil.



Parroquias de Quiroga
    Santiago de Augasmestas
    Santa María de Bendilló
    Santa Baia de Bendollo
    Santa Bárbara de Bustelo de Fisteus
    Santa María de Cereixido
    Santa Sabela de Enciñeira
    San Mamede de Fisteus
    Santa María da Ermida
    San Salvador de Hospital
    San Miguel de Montefurado
    San Lourenzo de Nocedo
    Santa María de Outeiro
    San Salvador de Palacios de Sierra
    San Marcos de Paradaseca
    Santa María de Quintá de Lor
    San Martín de Quiroga
    Santa María Magdalena de Seara
    Santa Marina de Sequeiros
    San Antón de Vilanuide
    San José de Vilar de Lor
    San Lorenzo de Vilarmel
    Santa María de Vilaster
    San Cepriano De Parteme



Concellos da Ribeira Sacra
     A Pobra do Brollón · Baños de Molgas · Castro Caldelas · Chandrexa de Queixa · Chantada · Esgos · Maceda · Manzaneda · Monforte de Lemos · Montederramo · Nogueira de Ramuín · A Peroxa · A Teixeira · Pantón · Parada de Sil · Paradela · Pereiro de Aguiar · Portomarín · Quiroga · Ribas de Sil · Saviñao · Sober · Taboada . Carballedo


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

PETO DE VILÁS - GONDOMAR - VINCIOS

 PETO DE VILÁS
GONDOMAR
VINCIOS


Petos de Ánimas
     Los petos de ánimas son una de las manifestaciones materiales del culto a los muertos, de la devoción de las ánimas; no deja de hablarnos de las ideas muy profundas en la mentalidad gallega sobre la vida y la muerte.



     Afirman los historiadores y etnógrafos que el peto de ánimas surge después del siglo XVI, en la situación político-religiosa de la Contrarreforma, es entonces cuando aparece la idea del Purgatorio.



     Según Castelao: “A nova devoción suprímeo a idea de castigo eterno”.



     A mediados del siglo XVII, Galicia ya había dejado de pensar en el Infierno para que se entregue de lleno la idea del Purgatorio, del que sus muertos queridos podían salvarse a fuerza de oraciones y buenas obras.



     La finalidad de estos elementos populares es la de ofrecer ofrendas de todo tipo (flores, cera, patatas, maíz, pan, aceite ...), a las ánimas que no encuentran descanso en el Purgatorio, para que alcancen la felicidad en el Cielo; una vez liberadas intercederán por quien hizo la ofrenda, y daban dinero para que el cura lo administrara y dijera misas por los difuntos.



     Los retablos de las ánimas, los petos en que se pide la limosna durante la misa y las obras de cantería son manifestaciones de culto a las ánimas.



     El estilo artístico , de cantería se define como "popular"; los devotos conocían perfectamente las formas y colores que querían y no le pedían al cantero artesano otra cosa que hacer la obra encargada con su mejor habilidad.



Los petos unen arquitectura y escultura, y su estructura se divide en tres partes:
     - Infraestructura arquitectónica básica.
     - Una cavidad que similar a una capillita que ocupa el eje central y superior (buqueira).
     - Una cavidad casi siempre en la base de la capillita, tapada con una lámina de hierro y un agujero para meter las ofrendas (Alxibeira).


MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

sábado, 11 de noviembre de 2017

PETO DE CEDEIRA - CEDEIRA - REDONDELA

 PETO DE CEDEIRA
CEDEIRA
REDONDELA


Petos de Ánimas
     Los petos de ánimas son una de las manifestaciones materiales del culto a los muertos, de la devoción de las ánimas; no deja de hablarnos de las ideas muy profundas en la mentalidad gallega sobre la vida y la muerte.



     Afirman los historiadores y etnógrafos que el peto de ánimas surge después del siglo XVI, en la situación político-religiosa de la Contrarreforma, es entonces cuando aparece la idea del Purgatorio.



     Según Castelao: “A nova devoción suprímeo a idea de castigo eterno”.



     A mediados del siglo XVII, Galicia ya había dejado de pensar en el Infierno para que se entregue de lleno la idea del Purgatorio, del que sus muertos queridos podían salvarse a fuerza de oraciones y buenas obras.



     La finalidad de estos elementos populares es la de ofrecer ofrendas de todo tipo (flores, cera, patatas, maíz, pan, aceite ...), a las ánimas que no encuentran descanso en el Purgatorio, para que alcancen la felicidad en el Cielo; una vez liberadas intercederán por quien hizo la ofrenda, y daban dinero para que el cura lo administrara y dijera misas por los difuntos.



     Los retablos de las ánimas, los petos en que se pide la limosna durante la misa y las obras de cantería son manifestaciones de culto a las ánimas.



     El estilo artístico , de cantería se define como "popular"; los devotos conocían perfectamente las formas y colores que querían y no le pedían al cantero artesano otra cosa que hacer la obra encargada con su mejor habilidad.


Los petos unen arquitectura y escultura, y su estructura se divide en tres partes:
     - Infraestructura arquitectónica básica.
     - Una cavidad que similar a una capillita que ocupa el eje central y superior (buqueira).
     - Una cavidad casi siempre en la base de la capillita, tapada con una lámina de hierro y un agujero para meter las ofrendas (Alxibeira).


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA