domingo, 25 de septiembre de 2016

FERVENZA DE PARRELOS - RÍO TEA - COVELO

 FERVENZA DE PARRELOS
A GRAÑA
RÍO TEA
COVELO


     El Patrimonio histórico-artístico de Covelo es muy rico y variado. 


     Disperso por todo el municipio se encuentran numerosos e interesantes monumentos, construcciones civiles y religiosas, restos arqueológicos.... que atestiguan de manera espléndida la memoria histórica y la tradición.


 A Graña
     Es la más alejada del municipio a unos 20 km de la capital municipal, se ha convertido en una zona residencial donde construyen su vivienda los nativos que han hecho su fortuna en Venezuela como emigrantes.



     La extensa y bella sierra de la que forma parte (a Serra do Suido), es uno de los reductos de ejemplares de lobo ibérico en libertad.



     Como dato de interés destacan que en la misma existen varias agrupaciones de túmulos megalíticos, incluida la "Mámoa de Salcedo", formada por losas de pizarra asomándose restos de la Cámara megalítica.



Sus barrios y lugares son:

     A Carreira, O Eido Fernández, O Eido Gonzalo, O Monxidoiro, Os Muiños, A Porteliña do Campo, Rebordechán, Salcedo, Seiscedóns, Vista Alegre.



SANTIAGO DE COVELO
     Es el nombre que recibe la capital del término Municipal. En el se encuentran los principales servicios que se ofrecen a la población: El Ayuntamiento, el Cuartel de la Guardia Civil, Correos, el Juzgado de Paz, un Centro Médico, un Centro de Enseñanza Infantil Primaria (niños hasta 13 años), una Piscina Municipal, campo de fútbol, un campo de tenis, dos pistas polideportivas, un pabellón de deportes, una biblioteca con acceso a Internet de banda ancha gratuito, una guardería infantil un auditorio y otros servicios.



     Como puntos de visita destaca el Cruceiro del Santísimo Cristo de los Afligidos, el monte de Castro, desde donde se aprecia una hermosa panorámica de la villa y en el lugar de la Hermida la Casa Museo Casa da Cruz..



     Sus barrios y lugares son: Carballeda, O Carrizó, O Castro, O Costal, Coveliño, A Ermida, Fontán, O Mangón, Pedregal, Os Piñeiros, Santiago de Covelo.



RÍO TEA
     El río Tea nace en la sierra de Avión y desemboca en el Baixo Miño, en el ayuntamiento de Salvaterra de Miño.



     En su camiño, pasa por los ayuntamientos de Mondariz, Mondariz-Balneario y Ponteareas. sin embargo solamente a la parte del espacio protegido que cae en el ayuntamiento de Covelo.



     El Río Tea en su tramo medio-alto del Tea, los ríos Alén y Fofe, y el arroyo de O Castro.



     Son especiales porque se trata de uno de los ríos mejor conservados del sur de Galicia en cuanto a sus aguas, sus riberas y su continuidad.


MAPA



SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

PORTO DE PALMEIRA - RIBEIRA

 PORTO DE PALMEIRA
SAN PEDRO DE PALMEIRA
RIBEIRA


 San Pedro de Palmeira
     San Pedro de Palmeira é unha parroquia que se localiza no leste do concello de Ribeira. 



     Segundo o IGE en 2013 tiña 2.694 habitantes (1.382 mulleres e 1.312 homes) distribuídos en 18 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando contaba con 2.905 habitantes.


     No lugar de Figueirido está a Pedra das Cabras, petróglifo da idade do bronce.


Lugares de Palmeira
     Almansa, O Bacelo, A Bouciña, O Brañal, Branca, Callao, A Cambra, A Canle, A Carballa, O Carballal, Carolo, Chacín, Chimpín, O Cochón, O Cruceiro de Cruces, O Cruceiro de Marcos, Cudieiros, Figueirido, Insuela, A Lagoíña, O Lixó, A Lomba, O Miñoteiro, Modorróns, Mondelo, Mourelos, O Muíño Vello, Palmeira, A Pedriña, O Porto, A Revolta, As Robaleiras, A Rochela, Rosende, O Rueiro do Adro, O Rueiro do Porto, As Saíñas, San Pedro, Ventín



Ribeira
     Ribeira é un concello da provincia da Coruña, pertencente á comarca do Barbanza. 




     Segundo o IGE en 2014 tiña 27.565 habitantes (27.778 no 2012, 27.699 no 2011, 27.504 no 2010). O seu xentilicio é «ribeirense».


Situación

     O concello de Ribeira ocupa o extremo da península do Barbanza, asomándose ás rías de Arousa e de Muros-Noia.



Orografía e hidrografía
     A maior parte do territorio ocúpano as estribacións da serra do Barbanza, de cuxos 200 m. de alto baixan numerosos regatos encaixados en vales estreitos, como o de Artes.



     Merece especial consideración o conxunto formado polo Complexo Dunar de Corrubedo e a Lagoa de Carregal e Vixán, declarado parque natural.


Demografía
     Censo total (habitantes) 27.565 (2014)



Historia
     Como en toda A Barbanza, abundan os restos megalíticos, entre os que cabe mencionar o dolmen de Axeitos. Da idade do bronce é a Pedra das Cabras, petróglifo situado a parroquia de Palmeira.



     Da época castrexa destacan dous poboados: o castro do Monte da Cidá e mailo castro de Artes.


      Os fomentadores cataláns que chegaron no século XVIII construíron fábricas de salgadura e no século XIX introducíronse as novas técnicas de conservación e envasado en folla de lata, co que as fábricas se reconverteron e deron lugar ás conserveiras actuais.


Festas e celebracións
     Na cidade de Ribeira cobran especial importancia a festa da dorna e as festas do verán. A festa da Dorna ten lugar entre o 20 e o 24 de xullo. Nese tempo a xente agrúpase en peñas e levan a cabo todo tipo de actividades, como o "voo sen motor", a "regata de embarcacións feitas a machada" ou o "gran prix de carrilanas". 



     Cómpre destacar que é unha festa que consta de "idioma propio". É unha festa desfrutada por todos, na que toda a cidade se bota á rúa con gañas de divertirse e gozar desta festa esperada por todos os habitantes.


     Tamén teñen importancia as festas de agosto, onde as atraccións, barracas e tómbolas se apoderan dalgunhas rúas ribeirenses. Son amenizadas con orquestras e concertos de artistas tanto nacionais como internacionais.


Parroquias de Ribeira
     Aguiño (Nosa Señora do Carme), Artes (San Xián), Carreira (San Paio), Castiñeiras (O Bo Pastor), Corrubedo (Santa María), Oleiros (San Martiño), Olveira (Santa María), Palmeira (San Pedro), Ribeira (Santa Uxía)


MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

viernes, 23 de septiembre de 2016

CASTILLO DE SANTIAGO DE BARRA

 CASTILLO DE SANTIAGO DE BARRA
MONSERRATE
VIANA DO CASTELO


Situación
     El fuerte de Santiago de Bara se encuentra en la margen derecha de la barra del río Lima, en la parroquia de Monserrate, ciudad, condado y distrito de Viana do Castelo, en Portugal.



Historia
     El rey Afonso III de Portugal (1248-1279) fundó la ciudad de Viana para proteger y desarrollar este tramo de costa, potenciando la actividad comercial y pesquera. Del perímetro defensivo del nuevo pueblo formaba parte la Torre del Homenaje.



     A mediados del siglo XV, Viana da Foz do Lima se constituyó en uno de los grandes puertos marítimos del país, manteniendo el comercio con los puertos de Galicia, Francia y Flandes.


     En 1502, don Manuel (1495-1521) ordenó la construcción de una torre en el campo de Santa Catarina, el extremo occidental de la aldea, que recibió el nombre de torre de Roqueta. 


     Esta torre abaluartada fue construida para la defensa de la entrada de la barra, en estilo tardo-gótico, característico por el recorte abaluartado de los merlones y por el matacán que sirve también para vigilancia.


     Considerada insuficiente, hacia 1567-1568 se levantó junto a la torre Roqueta una pequeña fortaleza de planta rectangular aprovechando las paredes de la antigua fortificación manuelina, constituyendose así el fuerte de Viana.


     Bajo el reinado de Felipe I de Portugal (1580-1598), el fuerte de Viana fue completamente renovado y ampliado. Sus obras comenzaron en 1589, y concluyeron en 1596. La propia población de la aldea fue quien transportó la piedra necesaria para la construcción.


     En el contexto de la Guerra de la Restauración, volvió a recibir reformas entre 1652 y 1654, a instancias de don Diogo de Lima, Gobernador de Armas de Entre-Douro-e-Minho.


     En 1700, momento en que la ciudad se enriquecía con la exportación de vinos de la región de Douro por centros como Dunkerque, Ruán, Venecia, a Inglaterra, a Suecia, e incluso Rusia, se añadieron los defensas para revellines y división con la mano suelo. 


     En 1799 se promovieron nuevas obras de fortalecimiento y modernización.


     Después de haber participado en la Guerra de la Independencia, durante la Guerra Civil Inglés (1828-1834), resistió la embestida de las fuerzas de la Junta del puerto.


Descripción
     La fortificación era autosuficiente, poseía un manantial interior y una capilla dedicada a San Tiago. Ostenta las armas de tres gobernadores: Diogo de Lima, Pedro Bermudez y Dousas de Prado.




     Actualmente las dependencias de Fort Santiago da house Barra la sede de Turismo Región de Alto Miño, que comprende un moderno centro de congresos (Palacio de Congresos, el Castillo de Santiago da Barra), con un auditorio y salas equipadas para diversos tipos de eventos. 


     El polvorín y la capilla de Santa Catarina se usan como salas de exposición. Se recomienda visitar la torre de la Roqueta.


Protección
     Está catalogado como Bien de Interés Público por Decreto publicado el 24 de enero de 1967.



Visitas
     Se puede visitar todos los días excepto los lunes.


MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
Fuente: castillosnet 
XOAN ARCO DA VELLA

miércoles, 21 de septiembre de 2016

BORELA - COTOBADE

BORELA
COTOBADE


San Martiño de Borela
     San Martiño de Borela é unha parroquia que se localiza no sur do concello de Cotobade. 


     Segundo o IGE no 2007 tiña 388 habitantes (189 homes e 199 mulleres), 6 máis que no 2006. Dos seus 11 lugares, 9 están habitados.



Persoeiros
     En 1947, a escritora brasileira Nélida Piñon, que daquela contaba con 10 anos, múdase cos pais e cos avós maternos para Borela, onde ficarán dous anos.


Lugares de Borela
     A Aldea de Abaixo, Borela, A Brea, A Cavada, A Costa, Os Currás, A Graña, Pazos, O Picoto de Abaixo, A Ponte Borela, A Senra



Parroquias de Cotobade
     Aguasantas (Santa María), Almofrei (San Lourenzo), Borela (San Martiño), Carballedo (San Miguel), Caroi (Santiago), Corredoira (San Gregorio), Loureiro (Santiago), Rebordelo (San Martiño), Sacos (Santa María), San Xurxo de Sacos (San Xurxo), Tenorio (San Pedro), Valongo (Santo André), Viascón (Santiago)


Cotobade
     Cotobade é un concello da provincia de Pontevedra, pertencente á comarca de Pontevedra. 


     Segundo o IGE no 2014 tiña de 4.327 habitantes (2.079 homes e 2.248 mulleres). 


     O seu xentilicio é «cotobadés».



Toponimia
     A denominación de Cotobade semella que deriva de couto do abade, dado que toda a comarca pertencía á antiga xurisdición que exercía o superior do convento de beneditinos de Tenorio.


Xeografía
     Está situado ao oeste ao leste da provincia de Pontevedra. 


     Limita ao norte co concello de Campo Lameiro, ao nordeste con Cerdedo, ao leste con Forcarei, ao sueste coa Lama, ao sur con Ponte Caldelas e ao oeste con Pontevedra.


     Ten unha extensión de 135,2 km², e conta con 13 parroquias e 135 entidades de poboación. A capital do municipio atópase o lugar da Chan, na parroquia de Carballedo, sen que o seu topónimo corresponda a ningunha entidade de poboación, o cal non é moi frecuente.


     Hai dúas zonas diferenciadas: As "Terras Altas" son as situadas no val do río Almofrei, cara ao sueste. O río nace no monte do Seixo e desde Caroi discorre limpo por vales frondosos onde abundan as carballeiras e outras masas forestais. 


     Ademais, nos montes de Valongo nace o río Calvelle, que xunto co río Barbeira flúen ao río Verdugo, que formará a ría de Vigo.


     As chamadas "Terras Baixas", que abarcan o val do río Lérez, que recibe os ríos Cabanelas, Calvelo e o propio Almofrei, o seu afluente máis importante. 


     O Lérez sérvelle de límite ao concello, excepto na parroquia de San Xurxo de Sacos, na que o bordo vén marcado polo río Calvos. Tamén sobresae o monte Seixo, que con 990 metros de altitude é a cota máxima do concello.


Patrimonio arqueolóxico
    Calzada do monte Pé da Múa.


Petróglifos
    Pedra das Ferraduras, na parroquia de San Xurxo de Sacos.
    Portela da Laxe, na parroquia de Viascón.


Patrimonio arquitectónico
    Igrexa de San Martiño de Rebordelo.
    Igrexa de San Xurxo de Sacos.
    Igrexa de Santa María de Sacos.
    Mosteiro de San Pedro de Tenorio.


Festas populares
     Son múltiples as festas que se celebran en todo o territorio de Cotobade ó longo do ano, pero hai tres que destacan sobre o resto:
    A rapa das Bestas, que se celebra no mes de agosto en Cuspedriños;
    A festa do requeixo, celebrada en xuño en Corredoira;
    A festa da filloa, celebrada en setembro en Valongo.

MAPA

SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA