CAPILLA DE SAN ANTONIÑO
PENALBA
CAMPOLAMEIRO
Campo Lameiro é unha excelente alternativa para todos aqueles que buscan algo mais que sol e praia no disfrute de seu tempo libre...
Este concello pontevedrés alberga multitude de rincóns para perderse e viaxar ó pasado contemplando os grabados rupestres e os castros; asi como un amplio abanico de actividades e opcións para disfrutar duns días apacibles, cheos de bos momentos que os farán inolvidables.
Varias zonas de recreo encóntranse repartidas ó longo deste vasto concello.
Castro de Penalba
Este recinto situado no alto de monte Agüeiros reúne tradición, cultura, arte e ocio.
Conserva el Castro de Penalba que data dos séculos VIII - VII a. C., un dos máis antigos de Galicia.
O día 13 de xuño commemorase a festividade de S. Antonio, na capela celébrse a misa solemne e a tradicional puxa de ofrendas que levan os devotos.
Así mismo, os visitantes poden contemplar as insculturas rupestres de “ A Pedra da Serpe” y a “ Rotea de Mendo”.
Este recinto conta ademais, cun galpón, merendeiro, mesas, parrillas, fontes e un parque infantil.
Carballeira de Rozas
Situada na parroquia de Couso, esta magnifica carballeira centenaria posue mesas, zoa infantil e parrillas, o que a convirte nun estupendo lugar para disfrutar dnha relaxada xornada campestre .
Área recreativa de Lodeiro
Rio Lérez
Situada na parroquia de San Miguel de Campo, é testemuña da unión do río Lérez co seu afluente o río Meneses.
Esta ten un afamado coto de pesca e refuxio de pescadores.
Unha pequena ruta de muiños, o merendero provisto de mesas e parrillas xunto coa praia fluvial, fan desta área un lugar ideal para o disfrute de nenos e maiores.
Praia fluvial de Redonde
Ideal para facer un alto no camiño e obsequiarnos cun refrescante baño en augas do río Lérez.
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
TEIXEIRA
SAA
A POBRA DO BROLLÓN
LUGO
A Pobra do Brollón
Son muchos los espacios naturales de gran belleza como los valles del Cabe y del Lor que constituyen el futuro desarrollo del "turismo verde", potenciado tanto por la Asociación Río Lor, como por el Plan Courel.
Debido a esto, el visitante, además de recrearse en el paisaje, puede disfrutar de las infraestructuras como mesones y merenderos donde degustar la riqueza gastronómica de la zona: truchas, anguilas, chacinería y ternera de la mejor calidad.
Los vestigios arqueológicos como el Castro de Santa en Castrosante, Castro de Alende en Cereixa, el Castro de Lamaigrexa, el Castro de Xunqueiro en Óutara y el Castro de Montecelo en Fornelas, prueban la antigüedad de sus asentamientos.
El arte religioso abunda en el municipio con buenos ejemplos como la iglesia de Lamaigrexia de 1788 con torre de tres cuerpos en el frontis y varios retablos, dos neoclásicos y uno rococó.
En Parada dos Montes hay una iglesia de finales del siglo XIX con un retablo neoclásico procedente del convento de las Clarisas de Monforte.
La iglesia de Outara tiene un retablo mayor popular de tipo renacentista y una imagen de Santa María del siglo XV.
La iglesia parroquial de Veiga es románica de nave rectangular y un ábside de tramo rectangular y cabecera semicircular con bóvedas de cañón y cuarto de naranja.
La arquitectura civil está representada por varias casas y pazos como la Casa de Díaz en Ferreiros y Casa de Fontela en A Pobra, y la Casa grande de Ferreirúa.
La etnografía particular del municipio se observa en la ribera del Sil en Vilachá que cuenta con varias bodegas tradicionales en las que se puede degustar el vino de la zona, así como en el pueblo de Parada dos Montes cuyos tejados de las casas están unidos y en algunos casos superpuestos para facilitar la comunicación cuando las nevadas aislaban el pueblo, manteniéndolo como una sola construcción que a su vez servía de protección de los ataques de los lobos.
La arquitectura popular tiene su principal exponente en los molinos como los dos que se encuentran en A Pobra do Brollón, el de Marcos en el río Saa, el de Lebrón, el de A Teixeira y los de Forgas de Abaixo y Forgas de Arriba situados todos ellos en parajes naturales de gran belleza.
Saa
Santa María de Saa es una parroquia y aldea del municipio de Puebla del Brollón (A Pobra do Brollón), en la provincia de Lugo, España.
Limita con las parroquias de Ferreiros y Trascastro por el norte; al sur con A Pobra do Brollón y Lamaigrexa; al este con Parada dos Montes y Vilamor, y al oeste con Castrosante.
Demografía
Contaba en 2007 con 151 habitantes (212 en 1991), agrupados en 13 entidades de población:
O Barrio, O Busto, Castelán, Covadelas, Fondorallo, Lebrón, Lourente, Penadexo, A Pousa, Pradelas, Teixeira, Vilariño y O Viñal, con una densidad de 5 hab./km².
Patrimonio
Iglesia de Santa María
Capilla de San Vitoiro
Festividades
Las fiestas de la parroquia se celebran, en honor a la Virgen María, el 15 de agosto. También se celebra la Romería de San Vitoiro, el 27 de agosto, en la capilla de este santo.
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA
CAPILLA DE SAN JOSÉ
PARADA
SANTALLA
SAMOS
LUGO
Parada
Sitúase na aba dunha montaña, cunhas magníficas vistas do val, e no seu ámbito atopamos castañedas moi lonxevas.
Tanto as vivendas como os anexos están construídos en cachotería de lousa, con cubertas de laxas do mesmo material.
Santalla
San Xosé de Santalla é unha parroquia do concello de Samos na comarca de Sarria, na provincia de Lugo.
No ano 2007 tiña 68 habitantes (34 homes e 34 mulleres), 3 menos ca no ano anterior.
Patrimonio
A Cova Grande é un espazo xeolóxico con estalagmitas e estalactitas. No ano 2007 sofreu unha agresión.
No río Lóuzara existe unha piscifactoría adicada á cría do salmón atlántico.
O 16 de agosto celébrase a romaría de San Roque.
Lugares de Santalla
Casares, A Casela, Gamiz, Parada, Santalla, Vilar do Robledo
Samos
Samos é un concello da provincia de Lugo, pertencente á comarca de Sarria. Segundo o IGE en 2014 tiña 1.458 habitantes (1.820 no 2006, 1.897 no 2005, 1.923 no 2004, 1.999 no 2003). O seu xentilicio é samanense.
Demografía
Censo Total
1.458
Localización
Limita ao norte co concello de Láncara; ao sur cos do Folgoso do Courel e A Pobra do Brollón; ao leste cos de Triacastela, Pedrafita do Cebreiro e Folgoso do Courel e ao oeste cos de Sarria e O Incio. Pertence ao partido xudicial de Sarria e á diocese de Lugo.
Samos atópase nas estribacións das serras orientais de Galiza, montes de Lóuzara, Serra do Oribio e Montes da Albola. O relevo é moi accidentado; a altitude media é superior aos 700 m. e máxima está no Oribio, a 1.443 m. O río Sarria, afluente do Miño, drena a vertente occidental e polo leste baixa o río Lóuzara cara o Lor e posteriormente o Sil. Poden apreciarse tres zonas ben diferenciadas: a central, zona de asentamento das poboacións máis importantes; a zona norte, máis aberta e con terras en pendente e suaves lombas, e Lóuzara, a zona sur, cunha paisaxe bravía chea de montañas e vales.
A oscilación térmica é grande, uns 13 °C: o clima é frío no inverno e xea con frecuencia. As precipitacións van desde os 900 aos 1.500 mm.
O concello esténdese sobre 136 km² e a cidade máis próxima é Lugo, a 43 km.
Historia
Da época do megalitismo consérvase a necrópole de Santa Mariña, un conxunto de corenta mámoas declarado Ben de Interese Cultural.
En época visigoda Martiño de Dumio fundou o mosteiro, ao que está ligada toda a historia de Samos. O nome provén de Samanos, que posibelmente fai referencia a un lugar habitado por unha comunidade relixiosa.
O mosteiro abandonouse brevemente arredor do ano 714 até que Froila I llo asignou ao abade Arxerico. Nel pasou a súa adolescencia o futuro rei Afonso II o Casto após o asasinato do seu pai, Froila I, no ano 768.
Os dominios do mosteiro fóronse ampliando, especialmente desde que o papa Alexandre III lle concedeu unha bula no ano 1175 outorgándolle dereitos e rendas sobre 105 igrexas de todo o reino. Nos séculos XVII e XVIII leváronse a cabo numerosas obras nel, dándolle a súa arquitectura actual.
Economía
Desde comezos do século XX, Samos perdeu o 70% da súa poboación, especialmente entre 1940 e 1980. O 85% dedícase á agricultura, fundamentalmente a gandería, con vacas e tamén porcos e ovellas.
Patrimonio histórico e artístico
Desde hai tempo, moitos peregrinos desvíanse do camiño de Santiago entre Triacastela e Sarria para visitar o Mosteiro de San Xulián de Samos.
Próxima a este está a capela do Salvador, construída a finais do século IX con influencia mozárabe.
Festas e celebracións
San Bieito, o 11 de xullo
Santa Basilisa, patroa do mosteiro, o 9 de xaneiro.
Romaría de San Roque, en Santalla, o 16 de agosto.
Comarca de Sarria
A comarca de Sarria é unha comarca galega situada na metade sur da provincia de Lugo.
Limita polo noroeste coa comarca de Lugo, polo nordeste coa dos Ancares, polo sueste coa de Quiroga, polo oeste coa de Chantada e polo sur coa Terra de Lemos.
A capital da comarca, así como o núcleo máis poboado, é Sarria.
Parroquias de Samos
Castroncán (Santa Marta), Estraxiz (Santiago), Formigueiros (Santiago), Freixo (San Silvestre), Frollais (San Miguel), Gundriz (Santo André), Loureiro (Santa María), Lousada (San Martiño), Montán (Santa María), Pascais (Santalla), Reiriz (Santo Estevo), Renche (Santiago), Romelle (San Martiño), Samos (Santa Xertrude), San Cristovo de Lóuzara (San Cristovo), San Cristovo do Real (San Cristovo), San Mamede do Couto (San Mamede), San Martiño do Real (San Martiño), San Xil de Carballo (San Xil), San Xoán de Lóuzara (San Xoán), Santalla (San Xosé), Suñide (Santa María), Teibilide (San Xulián), Zoó (Santiago)
MAPA
SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA