domingo, 24 de febrero de 2013

RIO DA CAL - O ROSAL

RIO DA CAL
O ROSAL

     
     El Valle de O Rosal se encuentra entre el Río Miño y el Oceáno Atlántico. Limítrofe con Tomiño, Oia y la villa de A Guardia, al adentrarnos en su interior descubrimos verdes paisajes llenos de viñedos donde se cultiva la uva de la Denominación de Origen de O Rosal.



     La bondad del clima de O Rosal y sus fértiles tierras ya eran conocidos en la prehistoria, habiendo aparecido diversos restos paleolíticos, así como de la Edad de Broce, con varios grabados rupestres. Los castros de Portela y Pomba indican de la presencia de esta cultura en el valle.




Rio da Cal
     Muy proximo al sendero de "Muiños do Folón e do Picón", el río da Cal que abastece de agua a estos molinos, en su curso natural baja sobre rocas graníticas formanso espectaculares saltos y pozas. 

 


     Con mucho caudal tener cuidado al bajar a estas pozas, es mejor hacerlo por la margen izquierda del río, a la que se llega por pistas forestales desde A Valga, ya que en la pista que nos trae de los Molinos y que cruza el río por un puente de piedra, suele estar cubierto de agua. La bajada por la margen derecha puede llegar a ser peligrosa por la alta pendiente.


XOAN ARCO DA VELLA

FERVENZA DO POZO DO INFERNO

FERVENZA
DO
POZO DO INFERNO
RIO DA CAL
O ROSAL


     El Valle de O Rosal se encuentra entre el Río Miño y el Oceáno Atlántico. Limítrofe con Tomiño, Oia y la villa de A Guardia, al adentrarnos en su interior descubrimos verdes paisajes llenos de viñedos donde se cultiva la uva de la Denominación de Origen de O Rosal.


     La bondad del clima de O Rosal y sus fértiles tierras ya eran conocidos en la prehistoria, habiendo aparecido diversos restos paleolíticos, así como de la Edad de Broce, con varios grabados rupestres. Los castros de Portela y Pomba indican de la presencia de esta cultura en el valle.




Fervenza do Pozo do inferno
     Muy proximo al sendero de "Muiños do Folón e do Picón", el río da Cal que abastece de agua a estos molinos, en su curso natural baja sobre rocas graníticas formanso espectaculares saltos y pozas. 




     Con mucho caudal tener cuidado al bajar a estas pozas, es mejor hacerlo por la margen izquierda del río, a la que se llega por pistas forestales desde A Valga, ya que en la pista que nos trae de los Molinos y que cruza el río por un puente de piedra, suele estar cubierto de agua. La bajada por la margen derecha puede llegar a ser peligrosa por la alta pendiente.


VIDEO
MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

sábado, 23 de febrero de 2013

MUIÑOS DE POZO BAQUEIRO - TUI

MUIÑOS
DE
PROZO BAQUEIRO
REBORDANS
TUI


      Tui, declarado su casco histórico "Conjunto Histórico-Artístico", es el clásico lugar donde el carrete de fotos se nos acaba sin darnos cuenta. Destaca por su importancia histórica, sus construcciones religiosas (la catedral -única en la provincia-, una iglesia dedicada a "San Bartolomé" que data del S.X considerada joya del románico, conventos, etc). En la actualidad es candidata, junto con Valença, a ser declarada Patrimonio de la humanidad por la Unesco.


     Otros lugares para ver: 
Molinos de Paredes: Un conjunto de molinos de agua de más de dos siglos de existencia, recientemente restaurados y abiertos al público, conviviendo con un paisaje fluvial impresionante y que cuenta con una relajante zona donde poder zambullirse en el agua cristalina que desciende desde el Parque Natural del Monte Aloia. Tampoco se puede uno olvidar de las mesas situadas bajo frondosos árboles para que el visitante se relaje tomando un tentempié. 




 Capilla de San Fins: Se trata de una reciente construcción a medio camino de la subida al parque  Natural, que evoca lo que en su día fue una realidad. Cuenta la leyenda que existía una capilla en el monte (de hecho la construcción se realizó sobre las ruinas), donde en la Edad Media se celebraba una romería anual en Honor a "San Fins" ("San Felix"). según relata la historia el santo fue robado a finales del S. XVIII, lo que dejó en decadencia la tradición ahora recuperada. La zona cuenta también con una área de descanso y es accesible en coche.





Rio Miño: Famoso por la pesca de la angula, lamprea,.. cuenta con diversas playas fluviales e impresionantes paisajes.


 

Valença: Tan solo a 3 Kms., es sin duda la mejor puerta de entrada a nuestro país vecino por su impresionante casco histórico amurallado (muy a tener en cuenta en la arquitectura portuguesa).




Monte Santa Tecla: A pocos kms el asentamiento Celta mas importante  por tamaño y descubrimientos allí realizados, de la península. Es totalmente visitable y cuenta con unas vistas sobre la desembocadura del río Miño que dejarán sobrecogido al viajero.




VIDEO
 MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube
XOAN ARCO DA VELLA

PONTE DAS FEBRES - TUI

PONTE DAS FEBRES
ou
PONTE DE SAN TELMO
RIBADELOURO
TUI


     Puente de San Telmo, o Puente das febres, es un bonito paraje boscoso situado en la parroquia de Santa Comba de Ribadelouro, en TuI (Pontevedra), por el que pasa el caminos de santiago



     Unos días antes de la Semana Santa del año 1251, San Telmo estuvo predicando en la  Iglesia conventual de Pexegueiro, a 5 kilómetros de Tui. Allí pronosticó al auditorio su  próxima muerte.  Demacrado y asténico notaba una fiebre alta. Síntoma de un acceso grave de paludismo,  que entonces era una enfermedad endémica en las múltiples zonas pantanosas de las  cercanías de Tui.  


     Febricitante y extenuado se acerca a la  Catedral de Tui  para terminar sus  cursos de Santidad y Conversión. En ella  predicó hasta el Domingo de Pascua.  Ese mismo día él y un compañero  dominico emprenden camino hacia el  Convento de la Orden en Santiago de  Compostela con la intención de morir.  Transcurrido 4 kilómetros de marcha, en  el lugar conocido desde entonces como  “Ponte das Febres”, se encuentra peor  de su estado de salud y decide retornar  a Tui.  


     Una vez instalado en casa de su amigo  de siempre, encamado pero con plena  lucidez recibe visitas de su gran amigo,  el Obispo Fray Lucas de Tui, así como  de Canónigos, sacerdotes y seglares.  Pocos días después del Domingo de Resurrección, transcurría el año 1246, San Telmo  fallecía, no sin antes y ante un grupo de visitantes, exponer su promesa de protección que  transcribimos: 


 “TENGO UN SEÑOR, QUE CON HABERLE SERVIDO POCO, ME QUIERE PAGAR  MUCHO. Y QUIERE HONRARME MAS DE LO QUE YO LE HE SERVIDO: ME HA  PROMETIDO FAVORECER POR RESPETO A ESTA CIUDAD Y A TODA SU  COMARCA Y LIBRARLA DE MUCHOS CASTIGOS, QUE POR SUS PECADOS  MERECE: Y NO AHORA, SINO TAMBIEN EN LOS FUTUROS SIGLOS… “ 


      Al amigo y vecino que lo había hospedado le regaló la correa de cuero de su hábito con  este presagio: “Tomad esta correa con que me ciño. Guardadla en memoria mía y  algún día os servirá de provecho”  La noticia del tránsito de San Telmo conmovió, no solamente a la Ciudad de Tui, sino  también a la comarca gallega y portuguesa.  


     Desde la parte baja de la ciudad subía el féretro de San Telmo, vestido de Dominico,  hasta la Catedral. Presidia la comitiva el Obispo de la Diócesis, Fray Lucas de Tui. Este  Obispo ayudó “con sus propias manos” a depositar en un sarcófago de piedra el cuerpo  del Santo. Este sarcófago se situó bajo tierra, entre el Pórtico de la Catedral y el Coro

MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

viernes, 22 de febrero de 2013

ANTIGUA CENTRAL ELECTRICA - A POBRA

ANTIGUA CENTRAL ELECTRICA 
DA  
MISARELA
RIO PEDRAS
POBRA DO CARAMIÑAL
A CORUÑA

     A natureza garda os seus propios segredos e na Pobra do Caramiñal móstrasenos espléndida e pletórica de beleza. Máis aló dos gozos da ría descubriremos paisaxes dun encanto especial e lugares íntimos, montañas milenarias, vellos carreiros, e ríos serpenteantes a través de vales frondosos, en cuxos canles se forman curiosas piscinas naturais, rápidos e fermosas fervenzas.




      Nas parroquias do interior as augas fluviais do Pedras e do Lérez, os principais eixos da rede hidrográfica do municipio, discorren e reconfortan unhas paraxes insólitas por extraordinarios. Son unha xoia botánica e paisaxística, un máis dos atractivos do mundo rural.



     É o Pedras, como o menos coñecido Lérez, río de montaña, cunha canle pronunciada e abrupta. Fano famoso a sucesión de piscinas rústicas, oradas polo discorrer da auga para abrirse paso entre os lombos puídos do granito. A zona presenta unha notable diversidade en canto a flora e fauna, con especies autóctonas, a pesar de que as súas ribeiras foron alteradas con extensas plantacións de eucalipto.




     As piscinas naturais máis populares fórmanse no río Pedras. O desenvolvemento rápido e progresivo das súas augas favorece a profusión de saltos ou fervenzas, e os grandes charcos, ou piscinas, presentes no curso alto e medio da canle. De beleza tan natural como espectacular en torno ao lugar abandonado de Aldea Vella. Son paraxes nos que se desenvolven especies autóctonas, belas en calquera época do ano, pero especialmente no outono, con follas de tons avermellados, pardos e verdes.



      Ademais de refrescamentos, esta privilexiada contorna natural admite rutas de sendeirismo, bicicleta de montaña, barranquismo, e outras alternativas que aúnan a paisaxe e o deporte activo.

VIDEO
MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA

PONTE DA MISARELA - A POBRA

PONTE DA MISARELA
RIO BARBANZA
POBRA DO CARAMIÑAL
A CORUÑA


     A natureza garda os seus propios segredos e na Pobra do Caramiñal móstrasenos espléndida e pletórica de beleza. Máis aló dos gozos da ría descubriremos paisaxes dun encanto especial e lugares íntimos, montañas milenarias, vellos carreiros, e ríos serpenteantes a través de vales frondosos, en cuxos canles se forman curiosas piscinas naturais, rápidos e fermosas fervenzas.


      Nas parroquias do interior as augas fluviais do Pedras e do Lérez, os principais eixos da rede hidrográfica do municipio, discorren e reconfortan unhas paraxes insólitas por extraordinarios. Son unha xoia botánica e paisaxística, un máis dos atractivos do mundo rural.


     É o Pedras, como o menos coñecido Lérez, río de montaña, cunha canle pronunciada e abrupta. Fano famoso a sucesión de piscinas rústicas, oradas polo discorrer da auga para abrirse paso entre os lombos puídos do granito. A zona presenta unha notable diversidade en canto a flora e fauna, con especies autóctonas, a pesar de que as súas ribeiras foron alteradas con extensas plantacións de eucalipto.


     As piscinas naturais máis populares fórmanse no río Pedras. O desenvolvemento rápido e progresivo das súas augas favorece a profusión de saltos ou fervenzas, e os grandes charcos, ou piscinas, presentes no curso alto e medio da canle. De beleza tan natural como espectacular en torno ao lugar abandonado de Aldea Vella. Son paraxes nos que se desenvolven especies autóctonas, belas en calquera época do ano, pero especialmente no outono, con follas de tons avermellados, pardos e verdes.


      Ademais de refrescamentos, esta privilexiada contorna natural admite rutas de sendeirismo, bicicleta de montaña, barranquismo, e outras alternativas que aúnan a paisaxe e o deporte activo.

VIDEO
MAPA


SÍGUENOS:
Facebook
Twitter
Pinterest
Google+
Instagram
YouTube

XOAN ARCO DA VELLA