Mostrando entradas con la etiqueta FERVENZAS E RIOS. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta FERVENZAS E RIOS. Mostrar todas las entradas

lunes, 13 de junio de 2022

FERVENZA DO BATÁN - RÍO MENDO - FERVENZAS DE REXIDOIRA - OZA CESURAS

 FERVENZA DO BATÁN

RÍO MENDO

FERVENZAS DE REXIDOIRA

OZA CESURAS

Fervenzas da Rexidoira
     Trátase dun curto paseo, cun certo grao de dificultade, que nos permitirá coñecer varias fervenzas no río Mendo.

      Comezamos a nosa andaina xunto á antiga casa do legoeiro, onde unha estrutura de madeira ofrécenos á oportunidade de xogar e coñecer alguns dos oficios da contorna.

     De seguido, tras cruzar o río sae unha pista de terra que nos achegará ás fervenzas. Está sinalizado como SM17, da rede das Sendas do Mandeo.

      Tras apenas 200 m aproximadamente atoparemos un sinal que nos leva decontado ata as fervenzas 1 e 2. Cómpre facer atención no percorrido a partir de aquí xa que se trata de apenas un carreiro, que pode ser esvaradío, sobre todo en época de choivas.

     De feito existe un atallo que pode levarnos do cadoiro 2 ao 3, pero recomendamos voltar e seguir a senda marcada. Tras poucos m atoparemos a baixada cara a esta última, chamada o pozo da Ola. Retomando o camiño seguiremos cara á derradeira fervenza, denominada O Batán. O regreso faise seguindo os sinais por un carreiro que nos leva á pista forestal que seguiremos ata o punto de inicio.

Oza-Cesuras
     Oza-Cesuras é un concello da provincia da Coruña, pertencente á comarca de Betanzos creado o 6 de xuño de 2013 a partir da fusión dos concellos de Oza dos Ríos e Cesuras. Segundo o IGE o 1 de xaneiro de 2018 tiña 5155 habitantes.

Xeografía
     O Concello de Oza-Cesuras ten unha superficie de 151,8 km² e abrangue 25 parroquias. Está na comarca de Betanzos e limita ó norte con Betanzos e Coirós, ó sur con Curtis, Mesía e Vilasantar, ó leste con Aranga e ó oeste con Abegondo.

Orografía
     O concello está na zona de baixada entre a meseta de Curtis e os vales dos ríos Mendo e Mero e Mandeo. O Mendo e o Mandeo descorren desde a parte central e sur do concello ata a súa case chegada á ría de Betanzos. Nese comezo, no sur, é onde están as maiores altitudes: alí están os montes da Tieira, do Lago, da Pena Moura ou do Brueiro, que están arredor dos 540 metros.

     O Mero descorre polo noroeste do concello e forma un amplo val lindando con Abegondo. No comezo desta parte as altitudes son de 450 metros e descenden dun xeito acusado ata o Mero. Ao comezo dos afluentes dos tres ríos, en especial no centro sur, as zonas do relevo son accidentado e os vales profundos. Como exemplo, destacan as pendentes dos vales de Filgueira de Barranca.

     De leste a oeste as pendentes diminúen. A zona leste, como os arredores de Rodeiro, son unha zona alta chá, e orograficamente está ligada á comarca da Terra Chá. As zonas máis centrais do concello son zonas de baixadas acusadas e de vales encaixados. Por último, a zona oeste é de pendentes máis suaves.

Parroquias de Oza-Cesuras    
     Bandoxa (San Martiño), Borrifáns (San Pedro), Bragade (San Mamede), Carres (San Vicenzo), Cis (San Nicolao), Cuíña (Santa María), Cutián (Santa María), Dordaño (Santa María), Figueredo (Santa María), Filgueira de Barranca (San Pedro), Filgueira de Traba (San Miguel), Loureda (Santo Estevo), Mandaio (San Xiao), Mondoi (Santa Cruz), Oza (San Pedro), Paderne (Santiago), Parada (Santo Estevo), Porzomillos (San Pedro), Probaos (Santaia), Reboredo (Santiago), A Regueira (Santa María), Rodeiro (Santa María), Salto (San Tomé), Trasanquelos (San Salvador), Vivente (Santo Estevo)

VIDEO

MAPA

 

Fuente: Turismo de Galicia

XOAN ARCO DA VELLA 

FERVENZA DO POZO DA OLA - FERVENZAS DE REXIDOIRA- RÍO MENDO - OZA CESURAS

FERVENZA DO POZO DA OLA

FERVENZAS DE REXIDOIRA

RÍO MENDO

OZA CESURAS

 Fervenzas da Rexidoira
     Trátase dun curto paseo, cun certo grao de dificultade, que nos permitirá coñecer varias fervenzas no río Mendo.

      Comezamos a nosa andaina xunto á antiga casa do legoeiro, onde unha estrutura de madeira ofrécenos á oportunidade de xogar e coñecer alguns dos oficios da contorna.

     De seguido, tras cruzar o río sae unha pista de terra que nos achegará ás fervenzas. Está sinalizado como SM17, da rede das Sendas do Mandeo.

      Tras apenas 200 m aproximadamente atoparemos un sinal que nos leva decontado ata as fervenzas 1 e 2. Cómpre facer atención no percorrido a partir de aquí xa que se trata de apenas un carreiro, que pode ser esvaradío, sobre todo en época de choivas.

     De feito existe un atallo que pode levarnos do cadoiro 2 ao 3, pero recomendamos voltar e seguir a senda marcada. Tras poucos m atoparemos a baixada cara a esta última, chamada o pozo da Ola. Retomando o camiño seguiremos cara á derradeira fervenza, denominada O Batán.

     O regreso faise seguindo os sinais por un carreiro que nos leva á pista forestal que seguiremos ata o punto de inicio.

Oza-Cesuras
     Oza-Cesuras é un concello da provincia da Coruña, pertencente á comarca de Betanzos creado o 6 de xuño de 2013 a partir da fusión dos concellos de Oza dos Ríos e Cesuras. Segundo o IGE o 1 de xaneiro de 2018 tiña 5155 habitantes.

Xeografía
     O Concello de Oza-Cesuras ten unha superficie de 151,8 km² e abrangue 25 parroquias. Está na comarca de Betanzos e limita ó norte con Betanzos e Coirós, ó sur con Curtis, Mesía e Vilasantar, ó leste con Aranga e ó oeste con Abegondo.

Orografía
     O concello está na zona de baixada entre a meseta de Curtis e os vales dos ríos Mendo e Mero e Mandeo. O Mendo e o Mandeo descorren desde a parte central e sur do concello ata a súa case chegada á ría de Betanzos. Nese comezo, no sur, é onde están as maiores altitudes: alí están os montes da Tieira, do Lago, da Pena Moura ou do Brueiro, que están arredor dos 540 metros.

     O Mero descorre polo noroeste do concello e forma un amplo val lindando con Abegondo. No comezo desta parte as altitudes son de 450 metros e descenden dun xeito acusado ata o Mero. Ao comezo dos afluentes dos tres ríos, en especial no centro sur, as zonas do relevo son accidentado e os vales profundos. Como exemplo, destacan as pendentes dos vales de Filgueira de Barranca.

     De leste a oeste as pendentes diminúen. A zona leste, como os arredores de Rodeiro, son unha zona alta chá, e orograficamente está ligada á comarca da Terra Chá. As zonas máis centrais do concello son zonas de baixadas acusadas e de vales encaixados. Por último, a zona oeste é de pendentes máis suaves.

Parroquias de Oza-Cesuras    
     Bandoxa (San Martiño), Borrifáns (San Pedro), Bragade (San Mamede), Carres (San Vicenzo), Cis (San Nicolao), Cuíña (Santa María), Cutián (Santa María), Dordaño (Santa María), Figueredo (Santa María), Filgueira de Barranca (San Pedro), Filgueira de Traba (San Miguel), Loureda (Santo Estevo), Mandaio (San Xiao), Mondoi (Santa Cruz), Oza (San Pedro), Paderne (Santiago), Parada (Santo Estevo), Porzomillos (San Pedro), Probaos (Santaia), Reboredo (Santiago), A Regueira (Santa María), Rodeiro (Santa María), Salto (San Tomé), Trasanquelos (San Salvador), Vivente (Santo Estevo)  

VIDEO

VIDEO

MAPA

 

Fuente: Turismo de Galicia

XOAN ARCO DA VELLA

 

 

domingo, 12 de junio de 2022

FERVENZA DE ROSENDE - ROSENDE - CALVOS - TOURO

FERVENZA DE ROSENDE

REGO DE ROSENDE

CALVOS

TOURO

Calvos
     San Martiño de Calvos de Socamiño e unha parroquia que se atopa o Este do Concello de Touro. Según o padrón municipal de 2019 tiña 143 habitantes distribuidos en 9 entidades de poboación: Calvos, Carballido, Cezar, Merés, Rilo, Rosende, Sartes, Vilar y Xunqueira.

- PATRIMONIO ARQUEOLÓXICO: Castro. Pena Furada e    Pena das Letras, en Vilar.
- ARQUITECTURA RELIXIOSA: Iglesia de San Martiño de Calvos y Casa Rectoral, en Xunqueira; Capilla y Crucero del Pazo de Rosende.
- ARQUITECTURA CIVIL E POPULAR: Pazo de Rosende y Hórreo; Molinos de Merés, da Agra, do Muiñeiro de Abaixo, do Muiñeiro de Arriba, da Ponte y da Torre.
- RECURSOS NATURAIS: Fervenza de Rosende y el entorno del Ulla.


Touro
     Touro é un concello da provincia da Coruña, pertencente á comarca de Arzúa.

     Segundo o IGE en 2020 tiña 3.516 habitantes. O seu xentilicio é tourense.

Xeografía
      Ten unha superficie de 114,9 km² (214.995 ferrados). A capital municipal está en Fonte Díaz, parroquia de Touro, aínda que no século pasado estivo en Soutullo, na parroquia de Fao.

Orografía
      O Concello de Touro presenta un perfil semellante ó resto das terras do Ulla; un relevo suave que se acentúa cara ó sur ata chegar ó val do Ulla. As maiores altitudes corresponden cos montes de Pena Cabreira, Xunqueira e o Coto de San Sebastián (parroquia de Loxo), rondando todos eles os 400 metros.

Hidrografía
     En canto á rede hidrográfica, á parte do mentado Ulla, atopamos os ríos Brandelos e Lañas, cos seus respectivos afluentes: Quintáns, Prevediños, Pucheiras, Rozas, Abelenda e Beseño.

Historia
     Hai restos antigos de presenza humana, aínda que moitos están sen catalogar. Na parroquia de Foxás hai varios topónimos que denotan a existencia de poboados castrexos. Da época da romanización de Galicia quedou un camiño real con dirección a Lugo.

     Na toponimia atopamos por exemplo coa aldea de Castelo, en Touro, o nome etimoloxicamente podería deberse a que alí se erguera algo semellante a un castelo, e na zona dos Torreis, en Loxo poderían imaxinarse unhas fortificacións. En Foxás hai varios lugares co nome de Castro.

     As terras do concello aparecen nomeadas no Códice Calixtino, promovido polo arcebispo Diego Xelmírez no século XII. As dezanove parroquias actuais estaban repartidas en cinco xurisdicións: Bendaña, Bendaña do Marqués, Budiño, Cira e Xiro da Rocha.

     Trala división territorial de España en 1833 foron creados os concellos de Touro e de San Miguel de Vilar (na actualidade integrado no primeiro), pertencentes ó partido xudicial de Sar. O municipio de Touro homenaxeou á raíña Isabel II, que reinaba nese momento, incluíndo no seu escudo un i grego e un dous en números romanos.

     No século XX o concello mantiña unha economía de autoconsumo, ligada ao sector primario, e un atraso tecnolóxico. Isto motivou unha grande emigración.

Patrimonio cultural
     Touro está atravesado polo Camiño de Santiago. Son algúns os peregrinos que collen a estrada comarcal AC240, que atravesa as parroquias de Beseño, Quión, Touro, Loxo, Bama, Prevediños e Vilar.

Etnografía
     En Baiobre, un dos lugares máis elevados do concello, na parroquia de Beseño, celébrase unha romaría nunha carballeira xunto á capela de Santa Sabela. Segundo a tradición, as mulleres preñadas deben coller unha tella da capela que se garda baixo os carballos.

      En Brandelos, Prevediños hai unha fonte con augas medicinais, onde xente ía tomar baños. Alí fíxose unha capela, arruinada e agora restaurada por un particular, e tamén alí se facía unha festa nunha carballeira, onde tamén había feiras. Agora a romaría faise nunha capela, que en tempos pasados puido pertencer ao Conde de Altamira, en Noaio, na mesma parroquia.

Festas e celebracións
    Hai unha feira cada día 5 de todos os meses en Fonte Díaz, con especial mención a de agosto, dedicada aos emigrantes.
    Festa da Terceira Idade
    Día do Neno
    Tamén se celebra o Entroido, de especial mención o de Fao, como magostos e sardiñadas nas súas datas.

Festas parroquiais:
    O San Xoán do 24 ao 26 de xuño en Touro
    Festas de Santa Eulalia e San Marcos en Bama o 24 de abril
    San Breixo en Foxás o 1 de outubro
    Santa Mariña en Circes o 18 de xullo
    Festa do Coto de San Sebastián en Loxo
    San Ramón en Santiso, Cornado, o último venres e sábado de agosto.

Parroquias de Touro    
     Andeade (Santiago), Bama (San Vicenzo), Bendaña (Santa María), Beseño (San Cristovo), Calvos de Socamiño (San Martiño), Circes (Santa Mariña), Cornado (Santiso), Enquerentes (San Miguel), Fao (Santa Uxía), Fontes Rosas (San Xoán), Foxás (San Breixo), Loxo (Santa María), Novefontes (Santiago), Prevediños (Santiago), San Fiz de Quión (San Fiz), San Miguel de Vilar (San Miguel), San Pedro de Ribeira (San Pedro), Touro (San Xoán), Turces (Santa María)  

VIDEO

MAPA

 

Fuente: Concello de Touro

XOAN ARCO DA VELLA

viernes, 3 de junio de 2022

FERVENZA DE RODEIRO - RODEIRO - CASTRO LABOREIRO - LAMAS DE MOURO - MELGAÇO

FERVENZA DE RODEIRO

RODEIRO

CASTRO LABOREIRO - LAMAS DE MOURO

 MELGAÇO

     Moito máis que un simple fervenza, é un lugar de soños. 

      Lagoa, fervenza e muíños de características moi singulares forman unha paisaxe única. Na aldea de  Rodeiro temos que deixar o coche coche, despois camiñaremos ata o centro do lugar.

     Despois duns dous minutos atoparemos á dereita unha casa/capela en ruínas, onde xiraremos á dereita. 

     Un pouco máis adiante atoparemos á dereita o forno comunitario. Continuaremos camiñando uns 5 minutos máis, baixaremos polo camiño da dereita, que se fai máis “pechado”, e levará o lugar .


Castro Laboreiro
     Castro Laboreiro e unha fegresia portuguesa do municipio de Melgazo, distrito de Viana do Castelo.

Historia
     Foi suprimida o 28 de Xaneiro de 2013, en aplicación de unha resolución da Asamblea da República portuguesa promulgada o 16 de Xaneiro de 2013 o unirse coa fegresia de Lamas de Mouro, formando a nova fregresia de Castro Laboreiro e Lamas de Mouro.​

Castro Laboreiro e Lamas de Mouro
     Castro Laboreiro e Lamas de Mouro (chamada oficialmente União das Freguesias de Castro Laboreiro e Lamas de Mouro) es unha fregresia portuguesa do municipio de Melgazo, distrito de Viana do Castelo.

Historia
     Foi creada el 28 de Xaneiro de 2013 en aplicación de unha resolución da Asamblea da República de Portugal promulgada o 16 de Xaneiro de 2013 coa unión das fregresias de Castro Laboreiro e Lamas de Mouro, pasando a sede a estar situada na antigua fregresia de Castro Laboreiro.​

Melgaço
     Melgaço é un concello portugués no Distrito de Viana do Castelo, rexión Norte e subrexión do Minho-Lima, fronteirizo con Galiza.

     En 2004 tiña 9.739 habitantes, 1.300 dos cales viven na vila que dá nome ao municipio.

     Ten 239,04 km², e está subdividido en 18 freguesías. Limitado ao norte e leste con Galiza, ao suroeste polo municipio de Arcos de Valdevez, e ao oeste por Monção. É o municipio máis setentrional de Portugal.

     O punto máis elevado do concello é o Giestoso, de 1.335 metros de altitude, na freguesía de Castro Laboreiro.

     O concello ten 18 freguesías, repartidas en dúas grandes áreas: 11 delas á beira do río Miño (Alvaredo, Chaviães, Cristóval, Paços, Paderne, Penso, Prado, Remoães, Roussas, São Paio e Vila) e 7 de montaña (Castro Laboreiro, Cousso, Cubalhão, Fiães, Gave, Lamas de Mouro e Parada do Monte).

VIDEO

MAPA 

 

 Fuente: Web Montes de Laboreiro

XOAN ARCO DA VELLA